(2019/C 93/42)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Christoforou, P. Rossi, V. Bottka, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Gea Srl
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Komisja podnosi dwa następujące zarzuty:
Komisja utrzymuje, że Sąd popełnił dwa naruszenia prawa. Po pierwsze, nieprawidłowo zastosował zasadę równego traktowania, nie uwzględnił orzecznictwa dotyczącego pojęcia przedsiębiorstwa i dotyczącego odpowiedzialności solidarnej, a także popełnił błąd w przedmiocie skutków obniżenia grzywny, które może zostać przyznane jedynie dawnej spółce zależnej przedsiębiorstwa dopuszczającego się naruszenia. W szczególności Komisja uważa, że Sąd w zaskarżonym wyroku odszedł od orzecznictwa Trybunału, zgodnie z którym pojęcie odpowiedzialności solidarnej w odniesieniu do części grzywny, która jest wspólna dla wszystkich danych osób prawnych, jest wyrazem pojęcia przedsiębiorstwa do celów art. 101 TFUE (zob. wyrok C-231/11 P, Siemens Österreich, pkt 57). A zatem osoby prawne wchodzące w skład tego samego przedsiębiorstwa w chwili popełnienia naruszenia są wszystkie z definicji solidarnie odpowiedzialne za grzywnę odpowiadającą udziałowi przedsiębiorstwa w naruszeniu (do wysokości maksymalnej kwoty, za którą każda osoba prawna jest indywidualnie odpowiedzialna). Rozumowanie przyjęte w zaskarżonym wyroku opiera się na stosowaniu w drodze analogii teorii dotyczącej wewnętrznego podziału odpowiedzialności solidarnej, która dotyczyła również wyłączenia odpowiedzialności dłużników solidarnych za część nałożonej solidarnie grzywny. Jednakże Trybunał odrzucił tę teorię w wyroku Siemens Österreich C-231/11 P i w wyrokach w sprawach połączonych C-247/11 P i C-253/11 P, Areva. Ponadto Sąd nie uwzględnił w zaskarżonym wyroku orzecznictwa, zgodnie z którym spółka dominująca nie może skorzystać z niższego pułapu 10 % obrotu swojej dotychczasowej spółki zależnej (Kendrion, C-50/ 12 P, pkt 58, 68, 70). Zaskarżony wyrok został zatem wydany z naruszeniem prawa w odniesieniu do interpretacji i stosowania utrwalonego orzecznictwa Trybunału, stwarza niepewność prawa i ma wpływ na zakres uznania, jakim dysponuje Komisja przy ustalaniu wysokości grzywien nałożonych na przedsiębiorstwa z powodu naruszenia art. 101 TFUE.
Po drugie, Komisja uważa, że Sąd dopuścił się błędu, orzekłszy, iż wyznaczony wszystkim solidarnie odpowiedzialnym osobom prawnym wchodzącym w skład przedsiębiorstwa (w tym spółce dominującej GEA) bieg terminu do zapłaty grzywny rozpoczyna się od nowa od dnia notyfikacji decyzji zmieniającej obniżającej grzywnę jedynie w odniesieniu do jednej z tych osób (ACW, będącej dawną spółką zależną GEA). Chodzi o naruszenie prawa, ponieważ Komisja jest uprawniona do obniżenia kwoty nałożonej grzywny w drodze decyzji zmieniającej w odniesieniu do tylko jednej z osób prawnych odpowiedzialnych solidarnie, w przypadku istotnego błędu dotyczącego jedynie tej osoby prawnej, bez konieczności dokonywania zmiany grzywien nałożonych w innych częściach decyzji na pozostałe osoby prawne. Komisja jest jednocześnie w takich okolicznościach uprawniona (ale nie jest zobowiązana) do wyznaczenia w odniesieniu do jednej osoby prawnej lub kilku osób prawnych nowego terminu, który może upłynąć w dniu poprzedzającym datę wskazaną w notyfikacji ostatniej decyzji zmieniającej. Przyczyną tego jest fakt, że zmiana grzywny nie oznacza jej zastąpienia. Podobnie, w przypadku gdy Trybunał obniża nałożoną na osobę prawną grzywnę, nie oznacza to ustalenia nowej grzywny z nowym terminem (wyrok C-523/15 P, WDI, pkt 29-48, 63-68; wyrok T-275/94, Groupement des cartes bancaires, pkt 60, 65). Gdyby wyrok Sądu został utrzymany w mocy, jego błędne uzasadnienie mogłoby oddziaływać na skutek odstraszający grzywien Komisji, ponieważ oznaczałoby to, że zmiana grzywny nałożonej na jednego z adresatów wiązałaby się z utratą odsetek z części grzywny utrzymanej w odniesieniu do całego przedsiębiorstwa.
Wreszcie, w przedmiocie obydwu aspektów objętych zarzutami odwołania, wyrok nie jest niejasny i jest niewystarczająco uzasadniony.
