(Skarga o stwierdzenie nieważności - Łączność elektroniczna - Artykuł 7 dyrektywy 2002/21/WE - Hurtowe dostawy dostępu stacjonarnego - Wspólna znacząca pozycja rynkowa - Specyficzne obowiązki regulacyjne nałożone na operatorów - Projekt środków udostępniony przez krajowy organ regulacyjny - Uwagi Komisji - Brak wszczęcia drugiego etapu postępowania - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Artykuł 130 regulaminu postępowania - Niedopuszczalność)Język postępowania: angielski
(2019/C 328/61)
(Dz.U.UE C z dnia 30 września 2019 r.)
Strony
Stron a skarżąca: VodafoneZiggo Group BV (Utrecht, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci W. Knibbeler i A. Pliego Selie) Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Braun i L. Nicolae, pełnomocnicy)
Przedmiot
Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji zawartej jakoby w piśmie z dnia 30 sierpnia 2018 r., które Komisja skierowała do niderlandzkiego organu regulacyjnego Autoriteit Consument en Markt (organu ochrony konsumentów i rynków, Niderlandy), zawierającym uwagi sformułowane na podstawie art. 7 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/21/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej) (Dz.U. 2002, L 108, s. 33), w odniesieniu do projektu środków udostępnionych przez ten organ (sprawy NL/2018/2099 i NL/2018/2100).
Sentencja