Język postępowania: szwedzki(2019/C 246/13)
(Dz.U.UE C z dnia 22 lipca 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lindenthal, K. Mifsud-Bonnici, G. Tolstoy)
Druga strona postępowania: Królestwo Szwecji,
Królestwo Danii,
Republika Finlandii,
Parlament Europejski oraz
Europejska Agencja Chemikaliów
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Odwołanie dotyczy wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 7 marca 2019 r. wydanego w sprawie T-837/16. W wyroku tym Sąd stwierdzi ł nieważność decyzji wykonawczej Komisji C(2016) 5644 wersja ostateczna z dnia 7 września 2016 r. zatwierdzającej niektóre zastosowania żółtego sulfochromianu ołowiu i czerwonego chromianu, molibdenianu i siarczanu ołowiu oraz oddalił żądanie Komisji, aby utrzymać skutki tej decyzji do czasu, gdy Komisja będzie mogła ponownie rozpatrzyć wniosek o udzielenie zezwolenia.
Komisja przedstawiła cztery zarzuty na poparcie swojego odwołania.
Pierwszy zarzut odwołania: w tych fragmentach wyroku dotyczących kryterium dowodu, które należy zastosować przy analizie rozwiązań alternatywnych, a w szczególności w pkt 79, 81, 85, 86, 90 i 101, Sąd w oczywisty sposób błędnie zastosował prawo w odniesieniu do kryterium dowodu, które ma zastosowanie na podstawie art. 60 ust. 4.
Zarzut drugi odwołania: w uzasadnieniu, a w szczególności w pkt 86, 90 i 96, Sąd w oczywisty sposób błędnie zastosował prawo, ponieważ całkowicie pominął przysługujące Komisji uprawnienia dyskrecjonalne w zakresie ustalania wartości progowej dla rentowności technicznej i ekonomicznej przy analizie rozwiązań alternatywnych na podstawie art. 60 ust. 4 i w ten sposób zastosował nieprawidłowe kryterium kontroli sądowej oraz ingerował w dokonaną przez Komisję ocenę względów społecznych, gospodarczych i technicznych.
Trzeci zarzut odwołania: w pkt 86, 97 i 98 Sąd w oczywisty sposób błędnie zastosował prawo w odniesieniu do zaskarżonej decyzji, po pierwsze, nie uwzględniając okoliczności, że nie udzielono zezwolenia na zastosowania, w których właściwości pigmentu ołowiowego w zakresie właściwości technicznych nie są konieczne, a po drugie, opisując przesłanki zawarte w zaskarżonej decyzji w taki sposób, że wykazały one, że przesłanki dotyczące analizy rozwiązań alternatywnych zawarte w art. 60 ust. 4 nie zostały spełnione.
Czwarty zarzut odwołania: punkt drugi sentencji, w którym Sąd orzekł, że skutki zaskarżonej decyzji nie powinny być utrzymane w mocy, opiera się na oczywiście błędnym zastosowaniu prawa w pkt 112 wyroku.
