Sprawa C-591/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 12 lipca 2018 r. w sprawie T-441/14, Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding / Komisja Europejska, wniesione w dniu 21 września 2018 r. przez Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 12 lipca 2018 r. w sprawie T-441/14, Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding / Komisja Europejska, wniesione w dniu 21 września 2018 r. przez Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding (Sprawa C-591/18 P)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 399/36)

(Dz.U.UE C z dnia 5 listopada 2018 r.)

Strony

Wnoszące odwołanie: Brugg Kabel AG, Kabelwerke Brugg AG Holding (przedstawiciele: A. Rinne i M. Lichtenegger, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

1. uchylenie wyroku Sądu z dnia 12 lipca 2018 r. w sprawie T-441/14 i decyzji drugiej strony postępowania z dnia 2 kwietnia 2014 r. (sprawa AT.39610 - Kable elektryczne) w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszących odwołanie;

2. posiłkowo, uchylenie wskazanego w pkt 1 wyroku Sądu i wskazanej w pkt 1 decyzji drugiej strony postępowania w zakresie, w jakim:

a) grzywna nałożona na wnoszące odwołanie została ustalona na kwotę 8 490 000 EUR, oraz

b) wnoszące odwołanie zostały obciążone kosztami postępowania,

a także obniżenie kwoty grzywny, według uznania Trybunału, zgodnie z żądaniami przedstawionymi przez wnoszące odwołanie w postępowaniu pierwszej instancji;

3. w dalszej kolejności, także posiłkowo, uchylenie wyroku Sądu wskazanego w pkt 1 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

4. obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy: naruszenie prawa do obrony poprzez przekazanie żądania udzielenia informacji i pisma w sprawie przedstawienia zarzutów w języku angielskim.

W odniesieniu do wersji językowych żądania udzielenia informacji i pisma w sprawie przedstawienia zarzutów, które zostały przekazane wnoszącym odwołanie, Sąd naruszył prawo, uznając za wystarczający stopień zrozumienia tych tekstów, który w rzeczywistości był zbyt niski. Prawidłowym postępowaniem byłoby umożliwienie adresatowi pełnego zrozumienia zarzutów poprzez pozostawienie mu do wyboru zrozumiałej dla niego wersji językowej, co pozwoliłoby na przygotowanie się do obrony w pełnym zakresie. Zrozumienie charakteru i zakresu zarzutów jedynie w stopniu "wystarczającym" nie umożliwia "skutecznego zajęcia stanowiska w tym względzie".

Ponadto Sąd nie uwzględnił okoliczności, że w tym względzie istotne znaczenie ma nie przydatność dla Komisji udzielonych odpowiedzi, ale jedynie to, czy dane przedsiębiorstwo, pomimo odmowy przez Komisję udostępnienia mu innej wersji językowej, było w stanie bronić się przed stawianymi mu zarzutami w sposób kompleksowy.

Zarzut drugi: naruszenie prawa do obrony poprzez odmowę udzielenia dostępu do uwag przedstawionych przez inne przedsiębiorstwa w przedmiocie zarzutów

Sąd ustanowił zbyt wysokie wymagania co do warunków, na których zainteresowane przedsiębiorstwo powinno móc uzyskać dostęp do jawnych wersji odpowiedzi na pismo w sprawie przedstawienia zarzutów, udzielonych przez innych jego adresatów. Prawidłowym postępowaniem byłoby udzielenie adresatowi pisma w sprawie przedstawienia zarzutów dostępu do tych odpowiedzi, w sytuacji gdy dane przedsiębiorstwo, w świetle sformułowanych zarzutów, przedstawi wiarygodne okoliczności wynikające z całego postępowania, które świadczą o tym, że jest całkiem możliwe, iż w jawnych wersjach odpowiedzi udzielonych przez innych adresatów pisma w sprawie przedstawienia zarzutów znajdują się fragmenty lub dokumenty korzystne dla tego przedsiębiorstwa.

Sąd nie dostrzegł tego, że sprzeczna z zasadami państwa prawa jest sytuacja, w której jedynie Komisja ma możliwość oceny tego, czy odpowiedzi na pismo w sprawie przedstawienia zarzutów udzielone przez innych jego adresatów zawierają fragmenty (potencjalnie) korzystne dla wnoszących odwołanie. Komisja działała zatem jednocześnie jako organ prowadzący dochodzenie i ściganie oraz wydający decyzje, ale także jako organ zajmujący się w tej samej sprawie obroną, jednakże bez niezbędnej znajomości kontekstu sprawy.

Zarzut trzeci: naruszenie zasady domniemania niewinności poprzez ustalenie, że uczestnictwo w naruszeniu rozpoczęło się w dniu 14 grudnia 2001 r.

Sąd przyjął zbyt niski standard dowodowy w odniesieniu do dowodu rozpoczęcia uczestnictwa w jednolitym i ciągłym naruszeniu. Aby postąpić prawidłowo, Komisja powinna była przedstawić precyzyjne, przekonujące i spójne dowody, uzasadniające silne przeświadczenie o tym, że w chwili przyjętej za rozpoczęcie naruszenia doszło do ograniczenia konkurencji. Ewentualne wątpliwości należało rozstrzygnąć na korzyść danego przedsiębiorstwa, zgodnie z zasadą in dubio pro reo.

Sąd nie wziął pod uwagę okoliczności, że dla obalenia dowodów poszlakowych wystarczy, że zostaną przedstawione dowody przeciwne, które także mają charakter poszlakowy. W świetle zasady równości broni w postępowaniu administracyjnym zmierzającym do nałożenia sankcji nie można oczekiwać, że dane przedsiębiorstwo przedstawi dowód całkowicie uwalniający je od zarzutów.

Zarzut czwarty: przeinaczenie dowodów i naruszenie domniemania niewinności poprzez przyjęcie, że uczestnictwo w naruszeniu było nieprzerwane w okresie od 12 maja 2005 r. do 8 grudnia 2005 r.

Sąd przeinaczył dowody, w odniesieniu do dowodu nieprzerwanego uczestnictwa wnoszących odwołanie w naruszeniu, dochodząc do silnego i ugruntowanego przeświadczenia o ciągłym i nieprzerwanym charakterze naruszenia, pomimo istnienia licznych niejednoznacznych i wzajemnie sprzecznych dowodów poszlakowych.

Także i w tym miejscu Sąd nie uwzględnił właściwego kryterium obalania dowodów poszlakowych.

Zarzut piąty: przeinaczenie dowodów, naruszenie domniemania niewinności i zasady proporcjonalności poprzez stwierdzenie odpowiedzialności za porozumienia dotyczące kabli podmorskich, rynków krajowych i projektów o dużej skali.

Sąd przyjął zbyt niski standard dowodowy i przeinaczył dowody w odniesieniu do odpowiedzialności wnoszących odwołanie za niezależne i odrębne części naruszenia - takie jak części dotyczące kabli podmorskich, rynków krajowych i projektów o dużej skali - w których wnoszące odwołanie nie uczestniczyły i którymi nie były zainteresowane.

Sąd nie uwzględnił nieracjonalnych i nieproporcjonalnych ryzyk, jakie wiążą się z tak szeroką wykładnią pojęcia prawnego jednolitego i ciągłego naruszenia, które to ryzyka ponoszą przedsiębiorstwa, które nie uczestniczyły we wszystkich częściach naruszenia, ale które, w świetle prawa krajowego, mogą zostać uznane za ponoszące odpowiedzialność solidarną za wynikłe z owego naruszenia szkody.

Na obecnym etapie europejskiej harmonizacji przepisów dotyczących odszkodowań wystąpienie przeciwko współdłużnikom z wewnętrznym roszczeniem regresowym na poziomie krajowym nie stanowi właściwego narzędzia, które pozwalałoby na wystarczające zbilansowanie szerokiego zakresu odpowiedzialności w stosunkach zewnętrznych.

Zarzut szósty: naruszenie art. 23 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ¹ , a także zasad legalności, proporcjonalności i non bis in idem przy obliczaniu kwoty grzywny.

Sąd błędnie potwierdził, że rokiem referencyjnym dla wartości sprzedaży jest rok 2004, który nie jest reprezentatywny i nie odzwierciedla ani rzeczywistej wielkości ani siły gospodarczej wnoszących odwołanie.

Ponadto Sąd nie uwzględnił okoliczności, że Komisja nie mogła oprzeć się, po pierwsze, w celu ustalenia odpowiedzialności, na jednolitym i ciągłym naruszeniu, a mianowicie na jednolitym kartelu obejmującym zarówno konfigurację A/R, jak i konfigurację R, a po drugie, ponownie wyodrębnić w sposób sztuczny rzekomo nierozdzielne części naruszenia w celu obliczenia kwoty grzywny.

1 Dz.U. 2003, L 1, s. 1.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2018.399.28
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa C-591/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 12 lipca 2018 r. w sprawie T-441/14, Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding / Komisja Europejska, wniesione w dniu 21 września 2018 r. przez Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding.
• Data aktu: 05/11/2018
• Data ogłoszenia: 05/11/2018