Język postępowania: francuski(2018/C 381/16)
(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2018 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Marion Le Pen (przedstawiciel: R. Bosselut, avocat)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
W konsekwencji:
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia przez Sąd prawa Unii, naruszeń prawa i naruszenia istotnych wymogów proceduralnych. Skarżąca w pełni uzasadniła złożenie w toku postępowania nowych dokumentów ze względu na pojawienie się nowych okoliczności faktycznych. Dokumenty te stanowią rozszerzenie tych, które zostały już przedłożone sekretarzowi generalnemu Parlamentu. Sądowi przysługiwało nieograniczone prawo orzekania, które zobowiązywało do uwzględnienia tych dokumentów w celu przeprowadzenia oceny wykonywania pracy przez asystenta parlamentarnego, a zatem oceny zasadności zwrotu nienależnych kwot. Poza tym niektóre z tych dowodów były w posiadaniu Parlamentu, ale nie zostały wnoszącej odwołanie ujawnione.
Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez Sąd prawa do obrony i istotnych wymogów proceduralnych. Brak przesłuchania wnoszącej odwołanie przez sekretarza generalnego oraz nieprzekazanie akt sprawy stanowią naruszenie prawa wnoszącej odwołanie do obrony, prawa do bycia wysłuchanym osobiście przed wydaniem każdej decyzji, także administracyjnej, zasad równości broni i rzetelności debaty, prawa do bezstronnego sądu oraz zakazu pozbawienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości, wynikających z przepisów wykonawczych do statutu, Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka i ogólnych zasad prawa. Sąd nie uwzględnił także braku uzasadnienia decyzji sekretarza generalnego.
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Sąd prawa Unii, naruszeń prawa i błędu w zakwalifikowaniu pod względem prawnym okoliczności faktycznych, przeinaczenia okoliczności faktycznych i dowodów, dyskryminacji oraz fumus persecutionis, a także naruszenia zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz legalności.
Zarzut czwarty dotyczący nadużycia władzy, ponieważ zaskarżony wyrok potwierdza zachowanie sekretarza generalnego Parlamentu, którego rzeczywistym motywem i ostatecznym celem było zaszkodzenie wnoszącej odwołanie i jej partii.