(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Powrót nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich - Dyrektywa 2008/115/WE - Artykuł 3 pkt 2 - Pojęcie "nielegalnego pobytu" - Artykuł 6 - Wydanie decyzji nakazującej powrót przed rozpatrzeniem skargi na wydaną przez organ rozstrzygający decyzję oddalającą wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 - Zasada non-refoulement - Prawo do skutecznego środka prawnego - Zezwolenie na pozostanie na terytorium państwa członkowskiego)Język postępowania: francuski
(2018/C 285/05)
(Dz.U.UE C z dnia 13 sierpnia 2018 r.)
Sąd odsyłający
Conseil d'État
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Sadikou Gnandi
Strona pozwana: État belge
Sentencja
Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich w związku z dyrektywą Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich oraz w świetle zasady non-refoulement i prawa do skutecznego środka prawnego, ustanowionych w art. 18, w art. 19 ust. 2 i w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie wydaniu decyzji nakazującej powrót na podstawie art. 6 ust. 1 dyrektywy 2008/115 wobec obywatela państwa trzeciego, który złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, bezpośrednio po oddaleniu przez tego wniosku przez organ rozstrzygający lub wraz z tą decyzją oddalającą w tym samym akcie administracyjnym i tym samym przed rozpatrzeniem skargi wniesionej na tę decyzję oddalającą, pod warunkiem w szczególności, że dane państwo członkowskie gwarantuje, że wszystkie skutki prawne decyzji nakazującej powrót zostaną zawieszone do czasu rozpatrzenia tej skargi, że ten wnioskodawca może w tym okresie korzystać z praw wynikających z dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl oraz że może on powoływać się na każdą zmianę okoliczności, jaka nastąpiła po wydaniu decyzji nakazującej powrót, która może mieć znaczący wpływ na ocenę sytuacji zainteresowanego w świetle dyrektywy 2008/115, w szczególności jej art. 5, czego zweryfikowanie należy do sądu krajowego.
