Język postępowania: angielski(2017/C 086/07)
(Dz.U.UE C z dnia 20 marca 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Hanf i D. Botis, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Puma SE
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Po pierwsze, Sąd nie wziął pod uwagę pozycji Urzędu oraz jego obowiązków w ramach toczącego się przed nim postępowania kontradyktoryjnego, co stanowi naruszenie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 1 oraz zasady dobrej administracji, uznając, że Puma "należycie powołała się" na trzy wcześniejsze decyzje Urzędu w celu spełnienia obowiązku wykazania renomy znaków towarowych Puma (zasada 19 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 2868/95 2 ). Tym samym Sąd przyjął, że z obowiązku tego można zwolnić się poprzez generalne i niekonkretne powołanie się na dokumenty przedstawione w ramach wcześniejszych postępowań w sprawie sprzeciwu toczących się między innymi stronami - których stronami nie była druga strona w rozpatrywanym postępowaniu.
Ponieważ Urząd nie może ignorować, ale raczej musi przestrzegać prawa drugiej strony do bycia wysłuchaną (art. 75 rozporządzenia nr 207/2009), ustalenia Sądu w sposób nieuchronny zobowiązują Urząd do aktywnego udziału w postępowaniu mającym charakter kontradyktoryjny. Stoi to w sprzeczności z kontradyktoryjną naturą tego postępowania, z odpowiadającym mu obowiązkiem bezstronności Urzędu, oraz z zasadą dobrej administracji.
Po drugie, uznając, że wcześniejsze decyzje Urzędu, na które powołała się Puma, stanowią "praktykę decyzyjną" Urzędu, Sąd błędnie zrozumiał charakter postępowania kontradyktoryjnego oraz pojęcie "renomy" w rozumieniu art. 8 ust 5 rozporządzenia nr 207/2009. Ten podwójny błąd spowodował w rezultacie podwójne naruszenie zasady dobrej administracji.
Z drugiej strony zasadnicze kryteria dla zastosowania w niniejszej - mającej kontradyktoryjny charakter - sprawie orzecznictwa Technopol nie zostały spełnione, ponieważ owo orzecznictwo dotyczące obowiązku Urzędu zbadania z urzędu wszystkich istotnych okoliczności rozpatrywanej sprawy odnosi się do postępowania toczącego się bez udziału drugiej strony (ex parte). W każdym razie z uwagi na brak konkretnej "praktyki decyzyjnej" Urzędu odnoszącej się do renomy znaków towarowych Puma, nie można stwierdzić, że istnieje jakikolwiek obowiązek uzasadnienia decyzji o nieuwzględnieniu ustaleń poczynionych we wcześniejszych decyzjach dotyczących znaków towarowych Puma w sytuacji, której dotyczy rozpatrywana sprawa.
Z drugiej strony Sąd nie mógł - bez naruszenia kontradyktoryjnej natury postępowania określonego w art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 - wywieźć z zasady dobrej administracji dodatkowego obowiązku po stronie Izby Odwoławczej do wezwania, z własnej inicjatywy, Pumy do przedłożenia dodatkowych dowodów renomy, jaką według niej mają jej znaki towarowe Puma.
Po trzecie, ustalenia Sądu dotyczące obowiązku Urzędu do wezwania, z własnej inicjatywy, Pumy do przedłożenia dodatkowych dowodów naruszają też art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (mającego zastosowanie na podstawie zasady 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95), który znajduje zastosowanie wyłącznie do argumentów stron przedstawionych z własnej inicjatywy.
1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 2009, L 78, s. 1; sprostowania: Dz.U. 2016, L 79, s. 44; Dz.U. 2016, L 261, s. 10).
2 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1995, L 303, s. 1)
