P7_TC1-COD(2012)0196(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2017 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 3 zostało kilkakrotnie znacząco zmienione 4 . Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to należy przekształcić.
(2) Celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory zagrożonych przez handel lub co do których istnieje prawdopodobieństwo takiego zagrożenia.
(3) Przepisy niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla wprowadzenia lub stosowania wszelkich bardziej rygorystycznych środków przez państwa członkowskie, zgodnie z Traktatem, w szczególności w odniesieniu do posiadania okazów gatunków objętych niniejszym rozporządzeniem.
(4) Konieczne jest ustalenie obiektywnych kryteriów włączania gatunków dzikiej fauny i flory do załączników do niniejszego rozporządzenia.
(5) Wykonanie niniejszego rozporządzenia wymaga zastosowania wspólnych warunków wydawania, zastosowania i przedstawiania dokumentów związanych z zezwoleniem na wprowadzanie do Unii oraz wywóz lub powrotny wywóz z Unii okazów gatunków objętych niniejszym rozporządzeniem. Konieczne jest ustanowienie przepisów szczególnych odnoszących się do tranzytu okazów przez Unię.
(6) Organ administracyjny państwa członkowskiego przeznaczenia, wspomagany przez organ naukowy tego państwa członkowskiego, oraz, tam gdzie to stosowne, biorąc pod uwagę wszelkie opinie Grupy ds. Przeglądu Naukowego, ma podejmować decyzje w sprawie wniosków dotyczących wprowadzenia okazów do Unii.
(7) Konieczne jest wprowadzenie procedury konsultacyjnej do przepisów dotyczących powrotnego wywozu, aby ograniczyć ryzyko naruszania rozporządzenia.
(8) Aby zagwarantować skuteczną ochronę gatunków dzikiej fauny i flory, można wprowadzać dodatkowe ograniczenia dotyczące wprowadzania okazów do Unii oraz ich wywozu z Unii. W odniesieniu do żywych okazów ograniczenia te mogą być uzupełnione dodatkowymi ograniczeniami na poziomie Unii w zakresie posiadania lub przewozu takich okazów w obrębie Unii.
(9) Konieczne jest ustanowienie przepisów szczególnych mających zastosowanie do urodzonych i wyhodowanych w niewoli lub sztucznie rozmnażanych okazów, okazów stanowiących dobra osobiste lub część gospodarstwa domowego oraz do niekomercyjnych wypożyczeń, darowizn lub wymiany między zarejestrowanymi naukowcami i instytucjami naukowymi.
(10) Istnieje potrzeba, w celu zapewnienia możliwie najszerszej ochrony gatunków objętych niniejszym rozporządzeniem, ustanowienia przepisów dotyczących kontroli handlu i przewozu okazów w obrębie Unii oraz warunków, w jakich są one trzymane. Należy ustalić wspólne reguły wydawania, ważności i zastosowania świadectw wydawanych na mocy niniejszego rozporządzenia, które przyczyniają się do kontrolowania takiej działalności.
(11) Należy podjąć środki w celu zmniejszenia negatywnych skutków transportu do miejsca przeznaczenia dla żywych okazów z lub w obrębie Unii.
(12) Aby zapewnić skuteczność środków kontroli i usprawnić procedury celne, należy wyznaczyć urzędy celne zatrudniające wyszkolony personel odpowiedzialny za przeprowadzanie niezbędnych formalności i odpowiednich kontroli w miejscach wprowadzenia okazów do Unii w celu przydzielenia im przeznaczenia celnego w rozumieniu rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 5 lub w miejscach dokonywania wywozu lub powrotnego wywozu z Unii. Powinno się zapewnić warunki gwarantujące, że żywe okazy są właściwie przetrzymywane oraz że sprawowana jest właściwa opieka nad nimi.
(13) Wykonanie niniejszego rozporządzenia wymaga także wyznaczenia organu administracyjnego i naukowego przez państwa członkowskie.
(14) Informowanie społeczeństwa i zapoznawanie go z przepisami niniejszego rozporządzenia, w szczególności na przejściach granicznych, może zachęcić do przestrzegania przepisów.
(15) Aby zapewnić skuteczną realizację niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie powinny ściśle monitorować przestrzeganie jego przepisów, a w tym celu ściśle współpracować ze sobą oraz z Komisją. Wymaga to przekazywania informacji związanych z wykonaniem niniejszego rozporządzenia.
(16) Monitorowanie poziomów handlu gatunkami dzikiej fauny i flory objętymi niniejszym rozporządzeniem ma kluczowe znaczenie dla oceny wpływu handlu na stan ochrony gatunków. Należy opracowywać szczegółowe sprawozdania roczne w jednolitej formie.
(17) W celu zagwarantowania przestrzegania niniejszego rozporządzenia istotne jest nakładanie przez państwa członkowskie sankcji za naruszenie w sposób zarówno wystarczający, jak i odpowiedni do charakteru i powagi naruszenia.
(18) Mnogość aspektów biologicznych i ekologicznych, jakie zostaną wzięte pod uwagę przy wykonywaniu niniejszego rozporządzenia, wymaga powołania Grupy ds. Przeglądu Naukowego, której opinie Komisja przekazywałaby Komitetowi i organom administracyjnym państw członkowskich, aby pomóc im w podejmowaniu decyzji.
(19) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do przyjmowania niektórych środków regulujących handel gatunkami dzikiej flory lub fauny, do niektórych zmian do załączników do niniejszego rozporządzenia i do dodatkowych środków mających na celu wdrożenie rezolucji Konferencji Stron Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) (dalej zwana "Konwencją"), decyzji lub zaleceń Stałego Komitetu Konwencji i zaleceń Sekretariatu Konwencji. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(20) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze, w szczególności jeżeli chodzi o określenie projektu, modelu i formatu pewnych dokumentów. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 6 , [Popr. 1]
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w ...
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
1 Dz.U. C 11 z 15.1.2013, s. 85.
2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2014 r.
3 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.
4 Zob. załącznik II.
5 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).
6 Rozporządzenie (UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
7 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3626/82 z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie wprowadzenia we Wspólnocie Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (Dz.U. L 384 z 31.12.1982, s. 1).
8 Dyrektywa Rady 86/609/EWG z dnia 24 listopada 1986 r. w sprawie zbliżenia ustaw i innych aktów normatywnych oraz decyzji administracyjnych państw członkowskich dotyczących ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych i do innych celów naukowych (Dz.U. L 358 z 18.12.1986, s. 1).
9 Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26).
10 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).
11 Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).