Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (COM(2013)0534 - 2013/0255(APP)).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (COM(2013)0534 - 2013/0255(APP))

(2017/C 378/18)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2017 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Rady (COM(2013)0534),

- uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust) (COM(2013)0535),

- uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie zwalczania nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii za pośrednictwem prawa karnego (COM(2012)0363),

- uwzględniając rezolucję Rady z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczącą harmonogramu działań mających na celu umocnienie praw procesowych osób podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym,

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 października 2013 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej, korupcji i prania pieniędzy: zalecenia dotyczące potrzebnych działań i inicjatyw ¹ ,

- uwzględniając inne instrumenty w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, które Parlament Europejski przyjął wraz z Radą w drodze współdecyzji, takie jak dyrektywa 2013/48/UE w sprawie prawa dostępu do adwokata w postępowaniu karnym oraz w sprawie prawa do poinformowania osoby trzeciej o pozbawieniu wolności, dyrektywa w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych itp.,

- uwzględniając europejską konwencję praw człowieka,

- uwzględniając art. 2, 6 i 7 Traktatu o Unii Europejskiej oraz Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

- uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 86, 218, 263, 265, 267, 268 i 340,

- uwzględniając opinię Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

- uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 grudnia 2013 r.,

- uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 30 stycznia 2014 r.,

- uwzględniając art. 81 ust. 3 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie śródokresowe Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Budżetowej oraz Komisji Prawnej (A7-0141/2014),

A. mając na uwadze, że główne cele ustanowienia Prokuratury Europejskiej to przyczynienie się do umocnienia ochrony interesów finansowych Unii, zwiększenie zaufania przedsiębiorstw i obywateli UE do instytucji unijnych oraz zapewnienie bardziej skutecznych i efektywnych dochodzeń i ścigania przestępstw, które mają wpływ na interesy finansowe UE, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu praw podstawowych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;

B. mając na uwadze, że UE przyjęła zadanie utworzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, oraz mając na uwadze, że zgodnie z art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, ochroni prawa człowieka i podstawowe wolności; mając na uwadze, że przestępczość nabiera coraz bardziej transgranicznego charakteru, a w przypadku przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii, które każdego roku powodują znaczne szkody finansowe, UE musi zapewnić skuteczne działanie, zwiększające wartość wspólnych wysiłków wszystkich państw członkowskich, ponieważ ochronę budżetu UE przed nadużyciami można lepiej osiągnąć na szczeblu UE;

C. mając na uwadze, że w przypadku budżetu UE należy stosować zasadę "zero tolerancji", aby skutecznie i spójnie rozwiązać problem nadużyć interesów finansowych Unii Europejskiej;

D. mając na uwadze, że państwa członkowskie ponoszą główną odpowiedzialność za wykonanie około 80 % budżetu Unii oraz za gromadzenie zasobów własnych, jak określono w decyzji Rady 2007/436/WE, Euratom ² , którą wkrótce zastąpi decyzja Rady w sprawie zmienionego wniosku Komisji dotyczącego decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (COM(2011)0739);

E. mając na uwadze, że zapewnienie ochrony interesów finansowych Unii jest równie istotne zarówno w odniesieniu do gromadzenia zasobów UE, jak i wydatków;

F. mając na uwadze, że 10 % dochodzeń prowadzonych przez OLAF dotyczy transgranicznej przestępczości zorganizowanej, przy czym sprawy te odpowiadają 40 % łącznych skutków finansowych dla interesów Unii Europejskiej;

G. mając na uwadze, że utworzenie Prokuratury Europejskiej jest jedynym aktem w zakresie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, do którego nie miałaby zastosowania zwykła procedura ustawodawcza;

H. mając na uwadze, że wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej jest nierozerwalnie związany z wnioskiem dotyczącym dyrektywy w sprawie zwalczania nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii za pośrednictwem prawa karnego oraz z wnioskiem dotyczącym rozporządzenia w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust), które podlegają zwykłej procedurze ustawodawczej;

I. mając na uwadze, że przestrzeganie zasady praworządności musi być nadrzędnym założeniem całego prawodawstwa europejskiego, w szczególności w zakresie wymiaru sprawiedliwości oraz ochrony podstawowych praw człowieka;

J. mając na uwadze, że 14 izb parlamentów narodowych z 11 państw członkowskich zastosowało mechanizm żółtej kartki w stosunku do wniosku Komisji, i mając na uwadze, że w dniu 27 listopada 2013 r. Komisja postanowiła utrzymać wniosek, stwierdzając jednak, że uwzględni należycie uzasadnione opinie izb parlamentów narodowych w procesie ustawodawczym;

K. mając na uwadze, że art. 86 ust. 1 TFUE wymaga jednomyślności w Radzie dla ustanowienia Prokuratury Europejskiej; mając na uwadze, że osiągnięcie jednomyślności wydaje się bardzo mało prawdopodobne oraz że w związku z tym wydaje się, że niektóre państwa członkowskie ustanowią Prokuraturę Europejską w drodze wzmocnionej współpracy, która będzie wymagać od Komisji przedstawienia nowego wniosku;

1. uważa, że cel wniosku Komisji stanowi dalszy krok ku utworzeniu europejskiej przestrzeni wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i umocnieniu narzędzi walki z nadużyciami na szkodę interesów finansowych Unii, zwiększając tym samym zaufanie podatników do UE;

2. uważa, że utworzenie Prokuratury Europejskiej mogłoby szczególnie zwiększyć wartość przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przy założeniu udziału wszystkich państw członkowskich, ponieważ interesy finansowe Unii, a co za tym idzie interesy europejskich podatników wymagają ochrony we wszystkich państwach członkowskich;

3. wzywa Radę do intensywnego zaangażowania Parlamentu Europejskiego w swoje prace ustawodawcze poprzez stały przepływ informacji oraz stałe konsultacje z tą instytucją, tak aby osiągnąć wynik zgodny ze zmianami wprowadzonymi do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej na skutek procesu lizbońskiego oraz zasadniczo akceptowalny dla obu stron;

4. apeluje do europejskiego ustawodawcy, aby biorąc pod uwagę fakt, że spójność ogólnych działań UE w zakresie wymiaru sprawiedliwości jest niezbędna dla zapewnienia skuteczności, zajął się tym wnioskiem w świetle innych wniosków ściśle z nim powiązanych, takich jak wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie zwalczania nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii za pośrednictwem prawa karnego, wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust) i inne właściwe instrumenty w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, tak aby móc zapewnić pełną zgodność wniosku ze wszystkimi aktami wymienionymi powyżej oraz jego spójne wdrożenie;

5. podkreśla, że uprawnienia i praktyka Prokuratury Europejskiej muszą przestrzegać ogółu praw podstawowych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, europejskiej konwencji praw człowieka oraz tradycji konstytucyjnej państw członkowskich; zwraca się w związku z tym do Rady o należyte uwzględnienie następujących zaleceń:

(i) Prokuratura Europejska musi funkcjonować, ściśle przestrzegając zasady sprawiedliwego postępowania sądowego, a tym samym zasady sądu właściwego, która wymaga jasnego określenia ex ante kryteriów określających sąd, który ma sprawować jurysdykcję; ponieważ obecne sformułowanie art. 27 ust. 4 przyznaje Prokuraturze Europejskiej nadmierną swobodę stosowania różnych kryteriów dotyczących jurysdykcji, kryteria te powinny być wiążące i zhierarchizowane, aby zapewnić przewidywalności; w tym zakresie należy uwzględnić prawa podejrzanego; ponadto określenie kompetencji zgodnie z tymi kryteriami powinno podlegać kontroli sądowej;

(ii) Prokuratura Europejska powinna uzyskać pełną niezależność zarówno wobec rządów krajowych, jak i instytucji UE, a także powinna być chroniona przed wszelkimi naciskami politycznymi;

(iii) zakres kompetencji Prokuratury Europejskiej musi zostać precyzyjnie określony, umożliwiając określenie ex ante objętych nim przestępstw; Parlament apeluje o dokładny przegląd definicji zawartych w art. 13 wniosku Komisji w sprawie kompetencji pomocniczych, gdyż w obecnym brzmieniu wykraczają one poza zakres art. 86 ust. od 1 do 3 TFUE; należy to uczynić tak, aby dopilnować, aby rozszerzenie zakresu uprawnień Prokuratury Europejskiej na inne przestępstwa niż przestępstwa, które mają wpływ na interesy finansowe Unii, było możliwe z zastrzeżeniem łącznego spełnienia następujących warunków:

a) konkretne postępowanie stanowi zarówno przestępstwo, które ma wpływ na interesy finansowe Unii, oraz inne przestępstwa; oraz

b) przestępstwa, które mają wpływ na interesy finansowe Unii są dominujące, a pozostałe mają jedynie charakter poboczny; oraz

c) pozostałe przestępstwa nie byłyby sądzone i karane, gdyby ich sprawcy nie byli ścigani i postawieni przed sądem w związku z przestępstwami, które mają wpływ na interesy finansowe Unii;

ponadto określenie właściwości zgodnie z tymi kryteriami powinno podlegać kontroli sądowej;

(iv) uwzględniając fakt, że dyrektywa, o której mowa w art. 12 wniosku określającego przestępstwa podlegające właściwości Prokuratury Europejskiej, nie została jeszcze przyjęta, w tekście wniosku należy wyraźnie zaznaczyć, że Prokuratura Europejska nie może ścigać przestępstw, które nie były jeszcze określone w odnośnym prawie państw członkowskich w chwili popełnienia przestępstwa; Prokuratura Europejska nie powinna ponadto wykonywać swoich kompetencji w odniesieniu do przestępstw popełnionych zanim osiągnie pełną operacyjność; w związku z tym art. 71 wniosku powinien zostać odpowiednio zmieniony;

(v) narzędzia i czynności dochodzeniowe dostępne Prokuraturze Europejskiej muszą być jednolite, precyzyjnie określone i spójne ze wszystkimi systemami prawnymi państw członkowskich, w których są wdrażane; ponadto kryteria stosowania czynności dochodzeniowych powinny być określone bardziej szczegółowo, aby wykluczyć wybór sądu ze względu na możliwość korzystniejszego rozstrzygnięcia sprawy (ang. forum shopping);

(vi) dopuszczalność dowodów oraz ich ocena dokonywana zgodnie z art. 30 są kluczowymi elementami w postępowaniu karnym; odpowiednie przepisy muszą być jasne i jednolite we wszystkich obszarach zakresu jurysdykcji Prokuratury Europejskiej oraz muszą być w pełni zgodne z gwarancjami proceduralnymi; aby zapewnić taką zgodność, warunki dopuszczalności dowodów muszą przestrzegać wszystkich praw zagwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, europejskiej konwencji praw człowieka oraz w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości;

(vii) prawo do skutecznego środka zaskarżenia sądowego pozostaje każdorazowo w mocy w odniesieniu do działalności Prokuratury Europejskiej w całej Unii; decyzje podjęte przez Prokuratora Europejskiego muszą zatem podlegać kontroli sądowej przed właściwym sądem; w związku z tym decyzje podejmowane przez Prokuratura Europejskiego przed postępowaniem lub niezależnie od niego, takie jak decyzje opisane w art. 27, 28 i 29 dotyczące kompetencji, umorzenia sprawy lub transakcji, powinny podlegać zaskarżeniu przed sądami Unii.

Art. 36 wniosku należy przeformułować, aby uniknąć obchodzenia przepisów Traktatu do jurysdykcji sądów Unii i nieproporcjonalnego ograniczania prawa do skutecznego środka zaskarżenia w postępowaniu sądowym na mocy art. 47 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

(viii) postanowienia art. 28 wniosku powinny jasno stanowić, że po umorzeniu przez Prokuratora Europejskiego sprawy dotyczącej wykroczenia krajowe organy ścigania mogą prowadzić dalsze dochodzenie i ściganie w sprawie, jeżeli pozwala na to prawo krajowe; oraz w przypadku braku odnośnych dowodów, któremu nie można przewidująco zaradzić przez podjęcie dalszych proporcjonalnych kroków dochodzeniowych, umorzenie jest obowiązkowe; ponadto podczas dochodzenia należy niezwłocznie sprawdzić, czy istnieją obowiązkowe powody umorzenia, a umorzenie powinno następować bez zbędnej zwłoki w przypadku stwierdzenia, że zastosowanie ma jeden z obowiązkowych powodów;

(ix) bez względu na okoliczności należy unikać arbitralnego wymierzania sprawiedliwości; w związku z tym warunek "należytego wymierzenia sprawiedliwości" jako powód zawarcia transakcji, o której mowa w art. 29 ust. 1 wniosku, należy zastąpić bardziej szczegółowymi kryteriami; transakcję należy w szczególności wykluczyć z chwilą wnoszenia aktu oskarżenia, a w każdym przypadku w sprawach, które mogą zostać umorzone na mocy art. 28 wniosku, jak również w poważnych sprawach;

(x) ponieważ uprawnienia Prokuratury Europejskiej wymagają nie tylko kontroli sądowej Trybunału Sprawiedliwości, lecz również nadzoru Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych, należy przewidzieć odpowiednie przepisy, w szczególności aby zapewnić skuteczne i spójne praktyki w państwach członkowskich oraz zgodność z zasadą praworządności;

6. wzywa ponadto Radę, powołując się na najwyższe poszanowanie podstawowych zasad, których bezpośrednim wyrazem są prawo do rzetelnego postępowania sądowego oraz prawo do obrony w postępowaniu karnym, do uwzględnienia następujących zaleceń oraz do podjęcia stosownych działań:

(i) wszystkie działania Prokuratury Europejskiej powinny zapewnić wysoką ochronę praw obrony, w szczególności uwzględniając fakt, że Unia może stać się obszarem działalności Prokuratury Europejskiej, w tempie operacyjnym, bez konieczności uciekania się do instrumentów wzajemnej pomocy prawnej; w tym kontekście przestrzeganie minimalnych norm UE w dziedzinie praw jednostek w postępowaniu karnym we wszystkich państwach członkowskich stanowi kluczowy element właściwego funkcjonowania Prokuratury Europejskiej.

Należy zauważyć w związku z tym, że harmonogram działań mających na celu umocnienie praw procesowych osób podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym, przyjęty przez Radę dnia 30 listopada 2009 r., nie został dotychczas ukończony, a wniosek jedynie odsyła do przepisów prawa krajowego we wszystkich kwestiach dotyczących prawa do milczenia, domniemania niewinności, prawa do pomocy prawnej oraz do dochodzenia na rzecz obrony; w związku z tym, aby uszanować zasadę równości broni, prawo właściwe dla osoby podejrzanej lub oskarżonej objętej postępowaniem Prokuratury Europejskiej powinno także mieć zastosowanie do gwarancji proceduralnych w odniesieniu do czynności dochodzenia lub ścigania prowadzonych przez Prokuraturę Europejską, nie naruszając jakichkolwiek dodatkowych lub wyższych norm gwarancji proceduralnych przewidzianych w prawie Unii;

(ii) po wygaśnięciu odnośnego okresu transpozycji, brak transpozycji lub niewłaściwa transpozycja do prawa krajowego jednego z unijnych aktów prawnych dotyczących praw procesowych nie mogą być nigdy interpretowane na niekorzyść osoby, której dotyczy dochodzenie lub postępowanie karne, a stosowanie tych aktów jest zawsze zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka;

(iii) należy zapewnić poszanowanie zasady ne bis in idem;

(iv) postępowanie w sprawach karnych musi być zgodne art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, art. 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej oraz z obowiązującym ustawodawstwem UE dotyczącym ochrony danych osobowych; należy zwrócić szczególną uwagę na prawa podmiotu danych, w przypadku gdy dane osobowe są przekazywane państwom trzecim lub organizacjom międzynarodowym;

7. wzywa Radę do uwzględnienia następujących zaleceń, aby dopilnować, by struktura Prokuratury Europejskiej była uniwersalna, sprawna i skuteczna oraz umożliwiająca osiągnięcie najlepszych wyników:

(i) aby zapewnić powodzenie i sprawiedliwy wynik dochodzenia i ich koordynacji, osoby odpowiedzialne za ich prowadzenie muszą posiadać dogłębną wiedzę na temat systemów prawnych danych państw; W tym celu model organizacyjny Prokuratury Europejskiej powinien zapewnić na szczeblu centralnym odpowiednie kwalifikacje, doświadczenie i znajomość systemów prawnych państw członkowskich;

(ii) aby zapewnić szybkie i skuteczne podejmowanie decyzji, należy zagwarantować możliwość rozszerzenia procesu decyzyjnego przez Prokuraturę Europejską przy wsparciu delegowanych prokuratorów krajowych właściwych dla poszczególnych spraw;

(iii) ponadto, aby zapewnić Prokuraturze Europejskiej możliwość zagwarantowania najwyższych standardów w kwestii niezależności, skuteczności, doświadczenia i profesjonalizmu, jej pracownicy powinni posiadać możliwie najwyższe kwalifikacje i gwarantować osiągnięcie celów określonych w niniejszej rezolucji; w szczególności pracownicy ci będą mogli wywodzić się z systemu sądownictwa, zawodów prawniczych lub z innych sektorów, w których zdobyli wspomniane powyżej doświadczenie i kompetencje zawodowe, jak również należytą znajomość systemów prawnych państw członkowskich; w związku z tym oświadczenia Komisji zawarte w ust. 4 uzasadnienia wniosku i dotyczące kosztów ogólnych powinny odpowiadać faktycznym wymogom dotyczącym skuteczności i funkcjonalności Prokuratury Europejskiej;

(iv) należy ustanowić mechanizm kontroli i sprawozdawczości rocznej z działalności Prokuratury Europejskiej;

8. przyjmuje do wiadomości koncepcję oparcia Prokuratury Europejskiej na istniejących strukturach, co zdaniem Komisji nie powinno pociągać za sobą znaczących nowych kosztów dla Unii lub jej państw członkowskich, ponieważ obsługą administracyjną urzędu zajmuje się Eurojust, a jego zasoby ludzkie będą pochodzić z istniejących podmiotów, takich jak OLAF;

9. wyraża wątpliwości co do wysuwanego we wniosku argumentu dotyczącego oszczędności, jako że Prokuratura Europejska musi ustanowić wyspecjalizowane wydziały, po jednym w każdym państwie członkowskim, które muszą dysponować dogłębną znajomością krajowych ram prawnych, aby skutecznie prowadzić dochodzenia i ścigać przestępstwa; domaga się przeprowadzenia analizy w celu oceny kosztów powołania Prokuratury Europejskiej dla budżetu UE i budżetów krajowych; apeluje o przeprowadzenie takiej analizy także w celu oceny korzyści;

10. z zaniepokojeniem zauważa, że wniosek oparty jest na założeniu, zgodnie z którym usługi administracyjne świadczone przez Eurojust nie będą miały żadnego wpływu pod względem finansów lub personelu na tę zdecentralizowaną agencję; uważa zatem, że ocena skutków finansowych jest myląca; podkreśla w związku z tym swój wniosek, aby Komisja przedstawiła zaktualizowaną ocenę skutków finansowych, uwzględniającą potencjalne zmiany wprowadzone przez ustawodawcę przed zakończeniem procesu ustawodawczego;

11. zaleca, aby zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 TFUE, na mocy którego Rada może ustanowić Prokuraturę Europejską "w oparciu o Eurojust", Komisja przewidziała zwykłe przesunięcie zasobów finansowych z OLAF do Prokuratury Europejskiej, a Prokuratura Europejska skorzystała z wiedzy fachowej i wartości dodanej pracowników Eurojustu;

12. podkreśla, że nie otrzymał jednoznacznych informacji, czy Prokuratura Europejska, jako nowo tworzony organ, podlega redukcjom personelu planowanym we wszystkich instytucjach i organach Unii; wyraźnie zaznacza, że nie poparłaby takiego podejścia;

13. wzywa Radę do wyjaśnienia kompetencji wszystkich istniejących organów zajmujących się ochroną finansowych interesów Unii; zwraca uwagę, że niezwykle ważne jest doprecyzowanie i jednoznaczne rozgraniczenie stosunków między Prokuraturą Europejską a innymi już istniejącymi organami, takimi jak Eurojust i OLAF; podkreśla, że Prokuratura Europejska powinna wykorzystać długoletnie doświadczenie OLAF w zakresie prowadzenia dochodzeń, zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym, w dziedzinach związanych z ochroną interesów finansowych Unii, w tym z korupcją; podkreśla w szczególności, że Rada powinna wyjaśnić kwestię komplementarności działań OLAF i Prokuratury Europejskiej w przypadku tzw. dochodzeń wewnętrznych i zewnętrznych; podkreśla, że w obecnym wniosku Komisji nie wyjaśniono ani relacji z Prokuraturą Europejską, ani sposobu prowadzenia dochodzeń wewnętrznych w instytucjach UE;

14. uważa, że należy przeprowadzić dodatkową analizę poświęconą kwestii jednoczesnego funkcjonowania OLAF, Eurojustu i Prokuratury Europejskiej, aby ograniczyć ryzyko sporów kompetencyjnych; zwraca się do Rady o sprecyzowanie zakresu kompetencji poszczególnych organów, określenie ewentualnego wspólnego zakresu kompetencji i potencjalnych niedoskonałości, oraz o zaproponowanie w stosownych przypadkach środków zaradczych;

15. z uwagi na prawdopodobne nieprzyjęcie wniosku w sprawie Prokuratury Europejskiej przez kilka państw członkowskich, domaga się wyjaśnienia, które jednostki organizacyjne OLAF i jaka część jego pracowników zostaną przeniesione do Prokuratury Europejskiej, a które pozostaną w OLAF; domaga się, aby OLAF zachował niezbędne środki na prowadzenie działalności w zakresie zwalczania nadużyć, która nie jest objęta mandatem Prokuratury Europejskiej;

16. zaznacza, że OLAF pozostanie właściwym organem dla tych państw członkowskich, które nie przystąpią do Prokuratury Europejskiej, oraz że należy przyznać im równoważny poziom gwarancji proceduralnych;

17. apeluje zatem do Komisji o zawarcie w rozporządzeniu dotyczącym OLAF, oprócz zmian wynikających z utworzenia Prokuratury Europejskiej, odpowiednich gwarancji proceduralnych, w tym możliwości zaskarżenia czynności dochodzeniowych podjętych przez OLAF;

18. uważa, że obowiązki organów krajowych w zakresie informowania Prokuratury Europejskiej o jakimkolwiek postępowaniu mogącym stanowić wykroczenie podlegające jego właściwości należy dostosować do obowiązków przewidzianych na szczeblu państw członkowskich, tak aby pierwsze nie wykraczały poza te drugie, przy czym obowiązki te nie powinny naruszać niezależności organów krajowych;

19. apeluje o utworzenie na szczeblu Unii specjalnego zbioru zasad zapewniających zharmonizowaną ochronę osób zgłaszających przypadki naruszenia;

20. wzywa Radę do dalszej poprawy efektywności i skuteczności trybunałów sprawiedliwości w poszczególnych państwach członkowskich, gdyż jest to niezbędne dla pomyślności projektu dotyczącego Prokuratury Europejskiej;

21. z zadowoleniem przyjmuje koncepcję umiejscowienia Prokuratury Europejskiej w istniejących strukturach zdecentralizowanych, a to poprzez udział delegowanych prokuratorów krajowych w roli "specjalnych doradców"; dostrzega potrzebę dogłębniejszego rozpatrzenia kwestii niezależności prokuratorów delegowanych od sądownictwa krajowego oraz przejrzystych procedur ich wyboru, aby uniknąć zarzutu faworyzowania kogokolwiek przez Prokuraturę Europejską;

22. uważa, że należy zapewnić w jednolity i skuteczny sposób odpowiednie szkolenia w dziedzinie prawa karnego UE dla delegowanych prokuratorów europejskich i ich pracowników;

23. przypomina Radzie i Komisji, że kwestią najwyższej wagi jest, aby Parlament Europejski, wspólustawodawca ram materialnych i proceduralnych prawa karnego, pozostał ściśle zaangażowany w proces tworzenia Prokuratury Europejskiej, a jego stanowisko było należycie uwzględniane na wszystkich etapach tego procesu; w tym celu zamierza utrzymywać częsty kontakt z Komisją i Radą, aby zapewnić owocną współpracę; jest w pełni świadom złożoności tego zadania oraz konieczności przyjęcia rozsądnych ram czasowych niezbędnych do jego realizacji, oraz zobowiązuje się do wyrażenia swojego stanowiska na temat dalszych działań w zakresie Prokuratury Europejskiej, w razie potrzeby w kolejnych sprawozdaniach śródokresowych;

24. apeluje do Rady, by poświęciła niezbędny czas na dogłębną ocenę wniosku Komisji oraz aby nie finalizowała negocjacji w pośpiechu; podkreśla, że należy unikać przedwczesnego przejścia do etapu wzmocnionej współpracy;

25. zobowiązuje swojego przewodniczącego do wystąpienia o dalszą analizę wniosku z Radą;

26. przypomina Radzie, że polityczne wytyczne określone powyżej uzupełnia załącznik techniczny do niniejszego rozporządzenia;

27. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

Motyw 22

Zmiana 1

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Poprawka

(22) Przestępstwa przeciwko interesom finansowym Unii są często ściśle powiązane z innymi przestępstwami. Mając na uwadze skuteczność proceduralną oraz w celu uniknięcia możliwego naruszenia zasady ne bis in idem, kompetencje Prokuratury Europejskiej powinny również obejmować przestępstwa, które nie są technicznie zdefiniowane w prawie krajowym jako przestępstwa przeciwko interesom finansowym Unii, a ich znamiona są identycznie i nierozerwalnie związane ze znamionami przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii. W takich przypadkach mieszanych, w których dominuje przestępstwo przeciwko interesom finansowym Unii, Prokuratura Europejska powinna wykonywać swoje kompetencje po konsultacji z właściwymi organami danego państwa członkowskiego. Przewagę należy ustalić na podstawie takich kryteriów, jak finansowy wpływ przestępstw na Unię i budżety krajowe, liczba ofiar lub inne okoliczności związane z wagą przestępstw lub mającymi zastosowanie sankcjami.

(22) Przestępstwa przeciwko interesom finansowym Unii są często ściśle powiązane z innymi przestępstwami. W celu uniknięcia możliwego naruszenia zasady ne bis in idem, kompetencje Prokuratury Europejskiej powinny również obejmować przestępstwa, które nie są technicznie zdefiniowane w prawie krajowym jako przestępstwa przeciwko interesom finansowym Unii, a ich znamiona są identycznie i nierozerwalnie związane ze znamionami przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii. W takich przypadkach mieszanych, w których dominuje przestępstwo przeciwko interesom finansowym Unii, Prokuratura Europejska powinna wykonywać swoje kompetencje po konsultacji z właściwymi organami danego państwa członkowskiego. Dominację tę należy ustalić na podstawie takich kryteriów, jak finansowy wpływ przestępstw na Unię i budżety krajowe, liczba ofiar lub inne okoliczności związane z wagą przestępstw lub mającymi zastosowanie sankcjami.

Motyw 46

Zmiana 3

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Poprawka

(46) Ogólne zasady przejrzystości mające zastosowanie do agencji Unii powinny również mieć zastosowanie do Prokuratury Europejskiej, lecz wyłącznie w odniesieniu do jej zadań administracyjnych, tak aby w żaden sposób nie naruszać wymogu zachowania poufności w jej działalności operacyjnej. Podobnie podczas postępowań administracyjnych prowadzonych przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich należy przestrzegać wymogu zachowania poufności przez Prokuraturę Europejską.

(46) Ogólne zasady przejrzystości mające zastosowanie do agencji Unii powinny również mieć zastosowanie do Prokuratury Europejskiej; podczas postępowań administracyjnych prowadzonych przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich należy przestrzegać wymogu zachowania poufności przez Prokuraturę Europejską.

Artykuł 13

Zmiana 2

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. Jeżeli przestępstwa, o których mowa w art. 12, są nierozerwalnie związane z przestępstwami innymi niż te, o których mowa w art. 12, i wspólne dochodzenie i ściganie tych przestępstw leży w interesie właściwego wymierzania sprawiedliwości, Prokuratura Europejska jest właściwa również w odniesieniu do takich innych przestępstw, pod warunkiem że przestępstwa, o których mowa w art. 12, są dominujące i wspomniane inne przestępstwa są oparte na identycznych faktach.	1. Jeżeli przestępstwa, o których mowa w art. 12, są związane z przestępstwami innymi niż te, o których mowa w art. 12, Prokuratura Europejska jest właściwa również w odniesieniu do takich innych przestępstw, pod warunkiem że spełnione zostały łącznie następujące warunki:
	- jeden konkretny zbiór faktów stanowi jednocześnie zarówno przestępstwa, które mają wpływ na interesy finansowe Unii, oraz inne przestępstwo lub przestępstwa; oraz
	- przestępstwo lub przestępstwa, które mają wpływ na interesy finansowe Unii, są dominujące, a te inne mają jedynie charakter poboczny; oraz
	- dalsze ściganie i karanie tego innego przestępstwa lub tych innych przestępstw nie byłoby możliwe, gdyby nie były ścigane i rozstrzygane sądownie łącznie z przestępstwem lub przestępstwami, które mają wpływ na interesy finansowe Unii.
Jeżeli warunki te nie są spełnione, państwo członkowskie, które jest właściwe w odniesieniu do takich innych przestępstw, jest również właściwe w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 12.	Jeżeli warunki te nie są spełnione, państwo członkowskie, które jest właściwe w odniesieniu do takich innych przestępstw, jest również właściwe w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 12.
2. Prokuratura Europejska i krajowe organy ścigania konsultują się w celu ustalenia, który organ posiada kompetencje na podstawie ust. 1. W stosownych przypadkach, aby ułatwić ustalenie takiej kompetencji, można zaangażować Eurojust zgodnie z art. 57.	2. Prokuratura Europejska i krajowe organy ścigania konsultują się w celu ustalenia, który organ posiada kompetencje na podstawie ust. 1. W stosownych przypadkach, aby ułatwić ustalenie takiej kompetencji, można zaangażować Eurojust zgodnie z art. 57.
3. W przypadku braku porozumienia między Prokuraturą Europejską a krajowymi organami ścigania w sprawie kompetencji na podstawie ust. 1 krajowy organ sądowy właściwy do spraw przyznawania kompetencji w zakresie ścigania na poziomie krajowym podejmuje decyzję w sprawie przyznania kompetencji pomocniczych.	3. W przypadku braku porozumienia między Prokuraturą Europejską a krajowymi organami ścigania w sprawie kompetencji na podstawie ust. 1 krajowy organ sądowy właściwy do spraw przyznawania kompetencji w zakresie ścigania na poziomie krajowym podejmuje decyzję w sprawie przyznania kompetencji pomocniczych.
4. Ustalenie kompetencji na podstawie niniejszego artykułu nie podlega kontroli.	4. Ustalenie kompetencji na podstawie niniejszego artykułu może podlegać kontroli przez sąd pierwszej instancji określony na podstawie art. 27 ust. 4 wniosku, z jego własnej inicjatywy.

Artykuł 27

Zmiana 4

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. Prokurator Europejski oraz delegowani prokuratorzy europejscy mają takie same uprawnienia, jak prokuratorzy krajowi w zakresie prowadzenia postępowania i wnoszenia sprawy do sądu, w szczególności uprawnienie do stawiania zarzutów, uczestniczenia w gromadzeniu dowodów oraz egzekwowania dostępnych środków odwoławczych.	1. Prokurator Europejski oraz delegowani prokuratorzy europejscy mają takie same uprawnienia, jak prokuratorzy krajowi w zakresie prowadzenia postępowania i wnoszenia sprawy do sądu, w szczególności uprawnienie do stawiania zarzutów, uczestniczenia w gromadzeniu dowodów oraz egzekwowania dostępnych środków odwoławczych.
2. W przypadku gdy właściwy delegowany prokurator europejski uzna dochodzenie za zakończone, przedkłada streszczenie sprawy wraz projektem aktu oskarżenia oraz wykazem dowodów do wglądu Prokuratorowi Europejskiemu. Jeżeli Prokurator Europejski nie zaleci umorzenia sprawy na podstawie art. 28, poleca delegowanemu prokuratorowi europejskiemu wniesienie sprawy do właściwego sądu krajowego wraz z aktem oskarżenia lub przekazanie jej ponownie do objęcia dalszymi czynnościami dochodzeniowymi. Prokurator Europejski może również samodzielnie wnieść sprawę do właściwego sądu krajowego.	2. W przypadku gdy właściwy delegowany prokurator europejski uzna dochodzenie za zakończone, przedkłada streszczenie sprawy wraz projektem aktu oskarżenia oraz wykazem dowodów do wglądu Prokuratorowi Europejskiemu. Jeżeli Prokurator Europejski nie zaleci umorzenia sprawy na podstawie art. 28 lub jeżeli na jego zalecenie zawarcia transakcji zgodnie z art. 29, oferta zawarcia transakcji nie została przyjęta, poleca delegowanemu prokuratorowi europejskiemu wniesienie sprawy do właściwego sądu krajowego wraz z aktem oskarżenia lub przekazanie jej ponownie do objęcia dalszymi czynnościami dochodzeniowymi. Prokurator Europejski może również samodzielnie wnieść sprawę do właściwego sądu krajowego.
3. Akt oskarżenia wniesiony do właściwego sądu krajowego zawiera wykaz dowodów, które zostaną wykorzystane w trakcie procesu.	3. Akt oskarżenia wniesiony do właściwego sądu krajowego zawiera wykaz dowodów, które zostaną wykorzystane w trakcie procesu.
4. Prokurator krajowy, w ścisłym porozumieniu z delegowanym prokuratorem europejskim wnoszącym sprawę oraz mając na względzie należyte wymierzenie sprawiedliwości, wybiera jurysdykcję, w której odbędzie się proces, i określa właściwy sąd krajowy, uwzględniając następujące kryteria:	4. Właściwy sąd krajowy należy określić na podstawie następujących kryteriów, z uwzględnieniem ich hierarchii:
a) miejsce, w którym popełniono przestępstwo lub, w przypadku kilku przestępstw, w którym popełniono większość przestępstw;	a) miejsce, w którym popełniono przestępstwo lub, w przypadku kilku przestępstw, w którym popełniono większość przestępstw;
b) miejsce zwykłego pobytu podejrzanego;	b) miejsce zwykłego pobytu podejrzanego;
c) miejsce, w którym znajduje się dowód;	c) miejsce, w którym znajduje się dowód;
d) miejsce zwykłego pobytu bezpośrednich ofiar.	d) miejsce zwykłego pobytu bezpośrednich ofiar.
5. Jeżeli jest to konieczne do celów odzyskania środków, administracyjnych działań następczych lub monitorowania, Prokurator Europejski powiadamia właściwe organy krajowe, osoby zainteresowane i stosowne instytucje, organy i jednostki administracyjne Unii o akcie oskarżenia.	5. Jeżeli jest to konieczne do celów odzyskania środków, administracyjnych działań następczych lub monitorowania, Prokurator Europejski powiadamia właściwe organy krajowe, osoby zainteresowane i stosowne instytucje, organy i jednostki administracyjne Unii o akcie oskarżenia.

Artykuł 28

Zmiana 5

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. Prokurator Europejski umarza sprawę, jeżeli postępowanie stało się niemożliwe ze względu na którąkolwiek z następujących przyczyn:	1. Prokurator Europejski umarza sprawę, jeżeli postępowanie stało się niemożliwe ze względu na którąkolwiek z następujących przyczyn:
a) śmierć podejrzanego;	a) śmierć podejrzanego;
b) czyn będący przedmiotem dochodzenia nie stanowi przestępstwa;	b) czyn będący przedmiotem dochodzenia nie stanowi przestępstwa;
c) amnestia lub immunitet przyznany podejrzanemu;	c) amnestia lub immunitet przyznany podejrzanemu;
d) wygaśnięcie krajowych przepisów dotyczących przedawnień w zakresie postępowania;	d) wygaśnięcie krajowych przepisów dotyczących przedawnień w zakresie postępowania;
e) podejrzany został już prawomocnie uniewinniony lub skazany na podstawie tych samych faktów na terytorium Unii lub sprawę rozpatrzono zgodnie z art. 29.	e) podejrzany został już prawomocnie uniewinniony lub skazany na podstawie tych samych faktów na terytorium Unii lub sprawę rozpatrzono zgodnie z art. 29;
	f) po przeprowadzeniu pełnego, kompleksowego i proporcjonalnego dochodzenia przez Prokuraturę Europejską, brakuje odpowiednich dowodów.
2. Prokurator Europejski może umorzyć sprawę na podstawie którejkolwiek z następujących przyczyn:	2. Prokurator Europejski może umorzyć sprawę, jeżeli przestępstwo stanowi drobne wykroczenie według prawa krajowego wdrażającego dyrektywę 2013/XX/UE w sprawie zwalczania nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii za pośrednictwem prawa karnego;
a) przestępstwo stanowi drobne wykroczenie według prawa krajowego wdrażającego dyrektywę 2013/XX/UE w sprawie zwalczania nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii za pośrednictwem prawa karnego;
b) brak odpowiednich dowodów.
3. Prokuratura Europejska może przekazywać umorzone przez siebie sprawy OLAF lub właściwym krajowym organom administracyjnym lub sądowym do celów odzyskania środków, podjęcia innych administracyjnych działań następczych lub monitorowania.	3. Prokuratura Europejska może przekazywać umorzone przez siebie sprawy OLAF lub właściwym krajowym organom administracyjnym lub sądowym do celów odzyskania środków, podjęcia innych administracyjnych działań następczych lub monitorowania.
4. W przypadku gdy dochodzenie wszczęto na podstawie informacji przedłożonych przez poszkodowaną stronę, Prokuratura Europejska powiadamia o tym przedmiotową stronę.	4. W przypadku gdy dochodzenie wszczęto na podstawie informacji przedłożonych przez poszkodowaną stronę, Prokuratura Europejska powiadamia o tym przedmiotową stronę.

Artykuł 29

Zmiana 6

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. Jeżeli sprawy nie umorzono i jeżeli będzie to leżało w interesie należytego wymierzenia sprawiedliwości, Prokuratura Europejska może zaproponować podejrzanemu, po naprawieniu szkody, uiszczenie jednorazowej grzywny, której zapłata będzie się wiązała z ostatecznym umorzeniem sprawy (transakcja). Jeżeli podejrzany się zgodzi, dokonuje płatności jednorazowej grzywny na rzecz Unii.	1. Jeżeli sprawy nie można umorzyć na podstawie art. 28 oraz jeżeli kara pozbawienia wolności byłaby nieproporcjonalna, nawet w przypadku pełnego udowodnienia czynu podczas rozprawy, Prokuratura Europejska może zaproponować podejrzanemu, po naprawieniu szkody, uiszczenie jednorazowej grzywny, której zapłata będzie się wiązała z ostatecznym umorzeniem sprawy (transakcja). Jeżeli podejrzany się zgodzi, dokonuje płatności jednorazowej grzywny na rzecz Unii.
2. Prokuratura Europejska nadzoruje pobór kwoty finansowej, której dotyczy transakcja.	2. Prokuratura Europejska nadzoruje pobór kwoty finansowej, której dotyczy transakcja.
3. Jeżeli podejrzany wyrazi zgodę na transakcję i dokona płatności, Prokurator Europejski ostatecznie umarza sprawę i oficjalnie powiadamia o tym właściwe krajowe organy ścigania i organy sądowe oraz stosowne instytucje, organy i jednostki administracyjne Unii.	3. Jeżeli podejrzany wyrazi zgodę na transakcję i dokona płatności, Prokurator Europejski ostatecznie umarza sprawę i oficjalnie powiadamia o tym właściwe krajowe organy ścigania i organy sądowe oraz stosowne instytucje, organy i jednostki administracyjne Unii.
4. Umorzenie, o którym mowa w ust. 3, nie podlega kontroli sądowej.

Artykuł 30

Zmiana 7

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. Dowody przedstawione przez Prokuraturę Europejską w sądzie pierwszej instancji są dopuszczane w procesie sądowym bez przeprowadzania walidacji ani podobnej procedury prawnej, nawet jeśli w prawie krajowym państwa członkowskiego, w którym zlokalizowany jest sąd, przewidziano inne przepisy dotyczące gromadzenia lub przedstawiania takich dowodów, w przypadku gdy sąd uzna, że ich dopuszczenie nie wpłynie negatywnie na uczciwość postępowania lub prawo do obrony zapisane w art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.	1. Dowody przedstawione przez Prokuraturę Europejską w sądzie pierwszej instancji są dopuszczane w przypadku gdy sąd uzna, że ich dopuszczenie nie wpłynie negatywnie na uczciwość postępowania lub prawo do obrony zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, ani obowiązki państw członkowskich wynikające z art. 6 TUE.
2. Dopuszczenie dowodów nie narusza kompetencji sądów krajowych w zakresie swobodnej oceny dowodów przedstawionych przez Prokuraturę Europejską.	2. Dopuszczenie dowodów nie narusza kompetencji sądów krajowych w zakresie swobodnej oceny dowodów przedstawionych przez Prokuraturę Europejską.

Artykuł 33

Zmiana 8

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. Podejrzany i oskarżony zaangażowany w postępowanie Prokuratury Europejskiej ma prawo, zgodnie z prawem krajowym, do odmowy składania wyjaśnień w trakcie przesłuchania w odniesieniu do przestępstw, o których popełnienie jest podejrzewany, oraz otrzymuje informacje, że nie jest zobowiązany do oskarżenia samego siebie.	1. Podejrzany i oskarżony zaangażowany w postępowanie Prokuratury Europejskiej ma prawo do odmowy składania wyjaśnień w trakcie przesłuchania w odniesieniu do przestępstw, o których popełnienie jest podejrzewany, oraz otrzymuje informacje, że nie jest zobowiązany do oskarżenia samego siebie.
2. Podejrzanego i oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona zgodnie z prawem krajowym.	2. Podejrzanego i oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona.

Artykuł 34

Zmiana 9

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
Każdy podejrzany lub oskarżony o przestępstwo wchodzące w zakres kompetencji Prokuratury Europejskiej ma prawo, zgodnie z prawem krajowym, do otrzymania bezpłatnej lub częściowo odpłatnej pomocy prawnej od organów krajowych, jeżeli nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony.	Każdy podejrzany lub oskarżony o przestępstwo wchodzące w zakres kompetencji Prokuratury Europejskiej ma prawo do otrzymania bezpłatnej lub częściowo odpłatnej pomocy prawnej od organów krajowych, jeżeli nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony.

Artykuł 36

Zmiana 10

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
1. W przypadku gdy Prokuratura Europejska podejmuje czynności procesowe przy wypełnianiu swojej funkcji, wówczas do celów kontroli sądowej uznawana jest za organ krajowy.	Do celów kontroli sądowej Prokuratura Europejska uznawana jest za organ krajowy w odniesieniu do wszystkich czynności procesowych podejmowanych w ramach pełnienia swojej funkcji ścigania przed właściwym sądem pierwszej instancji. W odniesieniu do każdego innego działania lub zaniechania Prokuratura Europejska jest uznawana za organ Unii.
2. Jeżeli przepisy prawa krajowego uznaje się za mające zastosowanie na mocy niniejszego rozporządzenia, wówczas takich przepisów nie uznaje się za przepisy prawa Unii w rozumieniu art. 267 Traktatu.

Artykuł 68

Zmiana 11

Wniosek dotyczący rozporządzenia	Poprawka
Działania administracyjne Prokuratury Europejskiej są przedmiotem postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich zgodnie z art. 228 Traktatu.	W przypadku niewłaściwego administrowania Prokuratura Europejska jest przedmiotem postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich zgodnie z art. 228 Traktatu.

1 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0444.

2 Dz.U. L 163 z 23.6.2007, s. 17.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2017.378.151
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (COM(2013)0534 - 2013/0255(APP)).
• Data aktu: 12/03/2014
• Data ogłoszenia: 09/11/2017