Język postępowania: francuski(2017/C 347/15)
(Dz.U.UE C z dnia 16 października 2017 r.)
Sąd odsyłający
Conseil d'État.
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: SGI.
Strona pozwana: Ministre de l'Action et des Comptes Publics.
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 17 szóstej dyrektywy VAT z dnia 17 maja 1977 r. 1 , której przepisy zostały co do zasady powtórzone w art. 168 dyrektywy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 2 należy interpretować w ten sposób, że aby odmówić podatnikowi prawa do odliczenia od kwoty podatku od wartości dodanej, który jest obowiązany zapłacić z tytułu własnych transakcji, podatku zawartego na fakturach odpowiadających towarom lub usługom, w odniesieniu do których organ podatkowy ustalił, że rzeczywiście nie zostały temu podatnikowi dostarczone lub świadczone, należy w każdym przypadku ustalić, czy ów podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że w związku z tą transakcją popełniono oszustwo w zakresie podatku od wartości dodanej i że oszustwo to popełniono z inicjatywy wystawcy faktury, odbiorcy lub osoby trzeciej?
1 Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1)
2 Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).
