Język postępowania: angielski(2017/C 249/30)
(Dz.U.UE C z dnia 31 lipca 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Bank Tejarat (przedstawiciele: S. Zaiwalla, P. Reddy, A. Meskarian, Solicitors, M. Brindle, QC, T. Otty, R. Blakeley, Barristers)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Sąd naruszył prawo, ponieważ niesłusznie nie nadał żadnego znaczenia dowodom przedłożonym przez Bank lub nadał im niewystarczające znaczenie, a tym samym przeinaczył najważniejsze z dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii, czy twierdzenia zawarte w podważanym uzasadnieniu były wsparte przez Radę.
Niezależnie od rezultatu, do jakiego doprowadzi analiza zarzutu pierwszego, Sąd naruszył prawo, ponieważ wypaczył najważniejsze z dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii, czy twierdzenia zawarte w podważanym uzasadnieniu były wsparte przez Radę, lub w sposób błędny przerzucił ciężar dowodu na Bank.
Zarówno w odniesieniu do pierwszego jak i drugiego zarzutu odwołania, gdyby Sąd zastosował odpowiednie zasady lub nie przeinaczył ww. dowodów, uchyliłby podważane środki.
Sąd naruszył prawo stwierdzając, że Rada miała prawo ponownie umieścić nazwę Banku w wykazie w oparciu o podstawy, które mogły i powinny były zostać przedstawione przed pierwszym wyrokiem, oraz że postępowanie Rady nie było sprzeczne z art. 266 TFUE, ani z zasadami powagi rzeczy osądzonej lub pewności prawa lub ostatecznego charakteru wyroku lub skuteczności lub prawa do skutecznej ochrony sądowej lub prawami Banku na podstawie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej albo na podstawie art. 6 i 13 EKPC lub prawami do dobrej administracji lub zasadą proporcjonalności.
