Język postępowania: francuski(2017/C 104/52)
(Dz.U.UE C z dnia 3 kwietnia 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Liam Jenkinson (przedstawiciele: adwokaci N. de Montigny, J.-N. Louis)
Druga strona postępowania: Europejska Służba Działań Zewnętrznych, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Eulex Kosovo
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie kwestionuje okoliczność, że Sąd Unii uznał się za właściwy jedynie w odniesieniu do sporu, którego źródłem jest ostatnia podpisana przez wnoszącego odwołanie umowa na czas określony.
Nawet gdyby odnoszące się do tej kwestii uzasadnienie Sądu było prawidłowe - a zdaniem wnoszącego odwołanie tak nie jest - kwestionuje on także okoliczność, że Sąd nie wypowiedział się w przedmiocie szeregu przedstawionych przezeń żądań, których źródłem jest zakończenie spornego stosunku umownego, a więc ostatnia umowa na czas określony. Niezgodność z prawem zaskarżonego postanowienia wynika bowiem ze zwięzłości uzasadnienia, które jest w tym zakresie lapidarne i nie pozwala zrozumieć, dlaczego Sąd, bez zbadania akt sprawy co do istoty, mógł uznać się za niewłaściwy - z wyjątkiem sporu dotyczącego ostatniej umowy na czas określony - wyłącznie na tej postawie, że istniała klauzula arbitrażowa, mimo iż ważność i zgodność z prawem owej klauzuli była kwestionowana przez wnoszącego odwołanie.
Wnoszący odwołanie kwestionuje także brak uwzględnienia całości jego argumentacji dotyczącej istnienia winy po stronie instytucji, polegającej na braku określenia ram prawnych, które zapewniałyby wnoszącemu odwołanie oraz całemu personelowi misji prawnych Unii gwarancje poszanowania najbardziej podstawowych praw socjalnych, w tym prawa rzeczywistego dostępu do sądu oraz prawa do sprawiedliwego procesu.
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi zatem, że Sąd Unii dopuścił się naruszeń:
