Język postępowania: duński(2016/C 048/32)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lutego 2016 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky, T. Maxian Rusche i L. Grønfeldt, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: TV2/Danmark A/S, Królestwo Danii, Viasat Broadcasting UK Ltd
Żądania wnoszącego odwołanie
Uchylenie wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 września 2015 r. w sprawie T-674/11 TV2/Danmark A/S/ Komisja Europejska w zakresie, w jakim Sąd stwierdził w nim nieważność decyzji Komisji 2011/839/UE z dnia 20 kwietnia 2011 r. w sprawie środków podjętych przez Danię (C 2/03) na rzecz TV2/Danmark 1 w zakresie, w jakim instytucja ta uznała w niej, że wpływy z reklam z lat 1995 i 1996 stanowią pomoc państwa.
Oddalenie trzeciego z podniesionych w pierwszej instancji tytułem ewentualnym zarzutów co do istoty.
Obciążenie skarżącej w pierwszej instancji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd dokonał błędnej wykładni zawartego w art. 107 ust. 1 TFUE pojęcia "zasobów państwowych", w tym również pojęcia "kontroli", a także - uchybił obowiązkowi uzasadnienia w tym zakresie.
Podniesiona przez Komisję na poparcie odwołania argumentacja dotyczy tego, że:
Sąd dopuścił się naruszenia prawa w pkt 210 i 211 wyroku nie uznając tego, iż należące do TV2 Reklame środki stanowią zasoby państwowe bodaj ze względu na to, iż TV2 Reklame należy do państwa; Sąd dokonał zbyt wąskiej wykładni orzecznictwa dotyczącego pojęcia zasobów państwowych w przypadku przedsiębiorstw należących do państwa.
Sąd dopuścił się naruszenia prawa przyjmując w swej ocenie sprawowanej przez państwo kontroli należących do TV2 Reklame zasobów zbyt wąską wykładnię pojęcia "kontroli". Tak samo w pkt 215 wyroku dopuścił się on naruszenia prawa przyjmując w swej ocenie sprawowanej przez państwo kontroli należących do TV2 Fund zasobów zbyt wąską wykładnię tego samego pojęcia.
Sąd dopuścił się naruszenia prawa przyjmując błędną wykładnię wyroku PreussenElektra, C-379/98, ECLI:EU:C:2001:160. Ta błędna wykładnia odgrywa istotną role w rozumowaniu, które doprowadziło Sąd do stwierdzenia nieważności spornej decyzji.
