(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu - Ograniczenia w zakresie przekazywania środków finansowych z udziałem irańskich instytucji finansowych - Właściwość Sądu - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt regulacyjny niewymagający przyjęcia środków wykonawczych - Bezpośrednie oddziaływanie aktu - Interes prawny - Dopuszczalność - Proporcjonalność - Obowiązek uzasadnienia - Gwarancje prawne, o których mowa w art. 215 ust. 3 TFUE - Pewność prawa - Zakaz arbitralnego działania - Naruszenie praw podstawowych)Język postępowania: angielski
(2016/C 251/22)
(Dz.U.UE C z dnia 11 lipca 2016 r.)
Strony
Strona skarżąca: Bank Mellat (Teheran, Iran) (przedstawiciele: początkowo S. Zaiwalla, P. Reddy, F. Zaiwalla, Z. Burbeza, A. Meskarian, solicitors, D. Wyatt, QC, R. Blakeley i G. Beck, barristers, a następnie S. Zaiwalla, P. Reddy, Z. Burbeza, A. Meskarian, D. Wyatt, R. Blakeley i G. Beck)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i I. Rodios, pełnomocnicy)
Interwenienci popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Gauci i M. Konstantinidis, pełnomocnicy); Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: początkowo S. Behzadi-Spencer, L. Christie i C. Brodie, a następnie C. Brodie i V. Kaye, pełnomocnicy, wspierani przez S. Lee, barrister)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 pkt 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 356, s. 34) lub stwierdzenie nieważności wspomnianego przepisu w zakresie, w jakim nie przewiduje on wyjątku mającego zastosowanie do przypadku skarżącej, oraz żądanie uznania niemożności stosowania art. 1 pkt 6 decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 58).
Sentencja
