Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria C
Dz.U.UE.C.2016.24.33

Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw: dbanie o interesy obywateli a droga do trwałego ożywienia gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (2012/2097(INI)).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lutego 2013 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw: dbanie o interesy obywateli a droga do trwałego ożywienia gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (2012/2097(INI))

(2016/C 024/07)

(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2016 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając Deklarację Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy przyjętą w 1998 r. oraz konwencje MOP ustanawiające podstawowe normy pracy w odniesieniu do: zniesienia pracy przymusowej - konwencje nr 29 (1930 r.) i 105 (1957 r.), wolności zrzeszania się i prawa rokowań zbiorowych - konwencje nr 87 (1948 r.) i 98 (1949 r.), zniesienia pracy dzieci - konwencje nr 138 (1973 r.) i 182 (1999 r.) oraz niedyskryminacji w zatrudnieniu - konwencje nr 100 (1951 r.) i 111 (1958 r.),

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka (1948 r.) i inne instrumenty Organizacji Narodów Zjednoczonych w dziedzinie praw człowieka, w szczególności Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (1966 r.), Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (1966 r.), Międzynarodową konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej (1965 r.), Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (1979 r.), Konwencję o prawach dziecka (1989 r.), Międzynarodową konwencję o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin (1990 r.) oraz Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych (2006 r.),

uwzględniając badanie z października 2010 r. przygotowane dla Komisji na temat rozbieżności dotyczących zarządzania, a występujących między międzynarodowymi instrumentami i normami dotyczącymi społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw a obowiązującym prawodawstwem europejskim (znane jako "badanie edynbur-skie") 2 , którego ustalenia przedstawiono w rocznym sprawozdaniu Parlamentu Europejskiego na temat praw człowieka z 2011 r. 3 , i które zostało w pełni poparte przez Radę Europejską,

mając na uwadze, że w ramach Globalnej Inicjatywy Sprawozdawczej opracowano zdecydowanie najpowszechniej akceptowaną na świecie metodologię przejrzystości w przedsiębiorstwach, a także mając na uwadze, że utworzenie Międzynarodowej Rady ds. Zintegrowanej Sprawozdawczości (IIRC) z udziałem najważniejszych światowych organów opracowujących standardy rachunkowości wskazuje, iż włączenie sprawozdawczości dotyczącej zgodności działań przedsiębiorstw z zasadami zrównoważonego rozwoju do sprawozdań finansowych w ciągu niecałych dziesięciu lat stanie się światową normą;

mając na uwadze, że nowatorskie prace prowadzone w ramach książęcego projektu Rachunkowość na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (Accounting for Sustainability), inicjatywy "TEEB (Ekonomika ekosystemów i różnorodności biologicznej) dla biznesu" i Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska umożliwiły przedsiębiorstwom pełne i właściwe zrozumienie pieniężnej wartości zewnętrznych skutków ich działalności dla społeczeństwa i środowiska, a tym samym włączyć ten aspekt w finansowe zarządzanie przedsiębiorstwem;

mając na uwadze zmianę stanowiska w środowisku inwestorów, czego obrazem jest fakt, że 1 123 inwestorów zarządzających łącznym kapitałem w wysokości 32 bilionów USD poparło wydane przez ONZ zasady odpowiedzialnego inwestowania (UNPRI); mając na uwadze, że według szacunków europejskiego forum zrównoważonego inwestowania wielkość światowego rynku społecznie odpowiedzialnych inwestycji wyniosła we wrześniu 2010 r. około 7 bilionów EUR, a 82 inwestorów pod przewodnictwem Aviva Global Investors, zarządzających łącznie kapitałem w wysokości 50 bilionów USD, zaapelowało na szczycie ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju o nadanie obowiązkowego charakteru sprawozdawczości przedsiębiorstw dotyczącej zrównoważonego rozwoju;

mając na uwadze, że utworzenie wielostronnej europejskiej platformy ds. społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, podjęcie szeregu projektów pilotażowych i badawczych oraz działalność dawnej organizacji Alliance for Business oraz stały cenny wkład europejskich organizacji ds. społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, w tym CSR Europe, Europejskiej Akademii Biznesu w Społeczeństwie (EABIS), Europejskiego Forum Inwestycji Społecznych (Eurosif) i Europejskiej Koalicji na rzecz Sprawiedliwości w Biznesie (ECCJ) dały zdecydowany impuls europejskim działaniom w dziedzinie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw;

mając na uwadze, że były specjalny przedstawiciel sekretarza generalnego ONZ ds. praw człowieka John Ruggie na zwołanej przez ówczesną szwedzką prezydencję konferencji poświęconej społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw zaapelował do państw członkowskich Unii o wyjaśnienie i poparcie kwestii jurysdykcji ekstraterytorialnej w przypadku łamania prawa przez przedsiębiorstwa w krajach trzecich podatnych na zagrożenia mając na uwadze, że apel ten poparto następnie w konkluzjach Rady Europejskiej, ale w odpowiedzi na niego nie podjęto żadnych działań;

mając na uwadze, że podjęto wiele międzynarodowych inicjatyw, by nałożyć na przedsiębiorstwa obowiązek sprawozdawczości dotyczącej trwałego rozwoju, w tym wymogu przedstawiania sprawozdań przez chińskie przedsiębiorstwa państwowe, informowania o wdrażaniu wytycznych dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw opracowanych przez rząd Indii oraz ujawniania wyników dotyczących trwałego rozwoju wymaganych do notowania na giełdzie przez Brazylię, RPA i Malezję oraz przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd USA;

mając na uwadze, że duńska ustawa o sprawozdaniach finansowych (z 2008 r.), dotycząca informowania o przestrzeganiu zasad trwałego rozwoju w przedsiębiorstwach i obejmująca szczególne dodatkowe wymogi dotyczące sprawozdawczości na temat wpływu na zmiany klimatu i prawa człowieka, okazała się niezwykle popularna wśród duńskich przedsiębiorstw, z których 97 % podjęło decyzję o przedstawieniu informacji niezależnie od zasady "przestrzegaj lub wyjaśnij" obowiązującej w ciągu pierwszych trzech lat stosowania ustawy;

uznaje, że komunikat Komisji należy do serii deklaracji politycznych, dzięki którym społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw jest obecnie szerzej propagowana, uwzględniona w polityce UE i stanie się utrwaloną zasadą europejskich działań; zwraca się do Komisji i do państw członkowskich, aby przy przyjmowaniu konkretnych środków mających zachęcać przedsiębiorstwa do zaangażowania się w społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw opierały się na strategii społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw na lata 2014-2020;

zgadza się jednak z przedstawioną w komunikacie analizą, według której stosowanie praktyk społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw nadal w znacznej mierze ogranicza się do mniejszości dużych przedsiębiorstw pomimo bezpośrednich apeli w komunikatach Komisji z 2001 i 2006 r., by więcej przedsiębiorstw przyjęło zasady odpowiedzialności społecznej; uważa jednakże, że przedsiębiorstwa angażują się na rzecz społeczeństwa, w którym prowadzą działalność, oraz że społeczna odpowiedzialność może być wprowadzona w przedsiębiorstwach każdej wielkości; zauważa również potrzebę zaangażowania MŚP w debatę na temat społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, bo wiele z nich wprowadza ją w oparciu o bardziej nieformalne i intuicyjne podejście, które wymaga minimalnego obciążenia administracyjnego i nie zwiększa kosztów;

uważa, że światowy kryzys finansowy niesie ze sobą realne ryzyko, że decydenci polityczni, również w Unii, odczują skutki własnej zgubnej krótkowzroczności, polegającej na skupianiu się wyłącznie na środkach dotyczących wąsko rozumianej przejrzystości i rozliczalności na rynkach finansowych przy pominięciu pilnej potrzeby zintegrowanego rozwiązywania przez sektor finansowy i sektory przemysłowe palących i nadrzędnych problemów, do których należy niszczenie środowiska i dezintegracja społeczna;

jest przekonany, że należy wzmocnić społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw za pomocą: zwiększania roli globalnych instrumentów dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; nowej dynamiki popularyzowania tej koncepcji przez wiodące przedsiębiorstwa wśród innych przedsiębiorstw; ujawniania przez przedsiębiorstwa informacji dotyczących kwestii społecznych i środowiskowych; stosowania odpowiednich wytycznych; wsparcia udzielanego przez administrację publiczną dla tworzenia odpowiednich warunków do współpracy na rzecz społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw oraz dostarczania odpowiednich narzędzi i instrumentów takich jak np. system zachęt; solidnej oceny skutków istniejących inicjatyw dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; wsparcia nowych inicjatyw społecznych; dostosowania społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw do potrzeb MŚP; zwiększonego uznania, zarówno w środowisku przedsiębiorstw, jak i ogólnie w społeczeństwie, olbrzymiej skali wyzwań społecznych i środowiskowych, przed którymi stoi Europa i cały świat;

11.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przedstawiona w komunikacie Komisji definicja społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, która odzwierciedla nowe podejście przyjęte po raz pierwszy przez Komisję podczas forum wielostronnego w 2009 r., stwarza niezbędną szansę na włączenie społeczne i budowanie konsensu oraz właściwie odzwierciedla nowy konsens osiągnięty w tej sprawie przez przedsiębiorstwa i inne zainteresowane strony dzięki jednomyślnemu uzgodnieniu wytycznych ONZ i innych instrumentów, takich jak norma ISO 26000 dotycząca odpowiedzialności społecznej; z zadowoleniem przyjmuje uwzględnianie kwestii społecznych, środowiskowych, etycznych i tych związanych z prawami człowieka w działaniach przedsiębiorstw; kładzie nacisk na fakt, że Komisja musi wprowadzić większe rozróżnienie między: (1) działalnością charytatywną przedsiębiorstw; (2) społeczną działalnością przedsiębiorstw, której podstawą są ustawy, przepisy i normy międzynarodowe; oraz 3) aspołeczną działalnością przedsiębiorstw, która narusza ustawy, przepisy i normy międzynarodowe oraz prowadzi do wyzysku, np. w przypadku pracy dzieci lub pracy pod przymusem, co powinno zostać surowo potępione;

13.

z zainteresowaniem odnotowuje, że Komisja zaczęła umieszczać odniesienia do społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w unijnych umowach handlowych; uważa, biorąc pod uwagę podstawową rolę, jaką odgrywają duże przedsiębiorstwa, ich filie i łańcuchy zaopatrzenia w handlu międzynarodowym, że odpowiedzialność społeczna i środowiskowa przedsiębiorstw musi stać się nieodłączną częścią rozdziału dotyczącego zrównoważonego rozwoju umieszczanego w umowach handlowych zawieranych przez Unię Europejską; wzywa Komisję do opracowania konkretnych wniosków w sprawie wdrożenia zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw do polityki handlowej;

15.

wyraża wysokie uznanie dla wkładu komisarzy ds. zatrudnienia, przedsiębiorczości i rynku wewnętrznego oraz ich pracowników w dalekosiężne i konstruktywne podejście zawarte w komunikacie Komisji; uznaje wkład innych służb Komisji za pośrednictwem międzyresortowej grupy ds. społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; niemniej wzywa przewodniczącego Komisji, by osobiście objął przewodnictwo nad działaniami dotyczącymi społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw oraz zapewnił pełne poczucie odpowiedzialności za zaangażowanie Komisji w tej dziedzinie, zwłaszcza w DG ds. Środowiska i w dyrekcjach zajmujących się stosunkami zewnętrznymi;

16.

wyraża przekonanie, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw musi obejmować środki o charakterze społecznym, zwłaszcza w zakresie szkoleń zawodowych, godzenia życia zawodowego i rodzinnego, odpowiednich warunków pracy; ponownie wyraża przekonanie co do korzyści związanych ze społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw, lecz powtarza, że jeżeli korzyści te nie występują w perspektywie krótkoterminowej w danej sytuacji lub w danym przedsiębiorstwie, nie można nigdy wykorzystać tego jako usprawiedliwienia dla podejmowania nieodpowiedzialnych i aspołecznych decyzji; uważa, że przeprowadzono wystarczająco dużo badań wykazujących zasadność ekonomiczną społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i należy priorytetowo potraktować upowszechnianie tych badań; apeluje, by nowe badania dotyczące społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw były poświęcone ocenie łącznych skutków zmiany zachowań biznesowych w wyniku przyjęcia zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, wyrażających się w podejmowaniu ogólnych europejskich i światowych wyzwań, takich jak emisje CO₂, wzrost kwasowości wód, skrajne ubóstwo, praca dzieci czy też nierówności, oraz by wnioski z tych badań wykorzystano jako przyszły europejski wkład w opracowywanie światowych inicjatyw w dziedzinie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw;

17.

uznaje, że poważny problem związany z inicjatywami dotyczącymi społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw pojawia się w sytuacji, w której przedsiębiorstwom twierdzącym, iż stosują zasady społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, udaje się uniknąć kontaktów z najważniejszymi grupami interesu lub drażliwych kwestii mających znaczenie dla ich działalności; wzywa Komisję, aby we współpracy z władzami finansowymi wykorzystała wcześniejsze prace "laboratoriów" społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w celu lepszego określenia, w jaki sposób przedsiębiorstwa i ich podmioty mogą obiektywnie ustalić kwestie społeczne i środowiskowe, które mają istotne znaczenie dla danego przedsiębiorstwa, a także apeluje o sprawiedliwy i wyważony dobór podmiotów angażowanych w inicjatywy przedsiębiorstwa dotyczące społecznej odpowiedzialności;

21.

popiera fakt, że w komunikacie Komisji uznano, iż "pomoc w łagodzeniu skutków społecznych obecnego kryzysu gospodarczego" oraz poszukiwanie zrównoważonych modeli biznesowych jest elementem społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; wzywa Komisję i państwa członkowskie do udzielenia przedsiębiorstwom pomocy- we współpracy z przedstawicielami pracowników - w angażowaniu się w społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw; wzywa przedsiębiorstwa do rozważenia inicjatyw na rzecz utrzymania i tworzenia miejsc pracy, w szczególności dla młodzieży i kobiet, we wszystkich obszarach działalności (jak np. zarządzanie i organizacja, rynek, pracownicy, środowisko, społeczeństwo), ze szczególnym uwzględnieniem ludzi, których sytuację utrudnia kilka czynników, np. Romów i osób niepełnosprawnych, zatrudniania nie tylko szeregowych pracowników, ale również wyższej kadry kierowniczej z lokalnego rynku pracy, a także wprowadzenia np. systemu umożliwiającego absolwentom wyższych uczelni odbywanie staży w celu zdobycia doświadczenia zawodowego wymaganego przez pracodawców w sektorze prywatnym;

23.

uznaje fakt, że kryzysowi gospodarczemu towarzyszy wzrost liczby osób pracujących dorywczo, zwłaszcza kobiet, różniące się od siebie warunki pracy, które częściowo powstają z powodu zlecania podwykonawstwa, wymuszona praca w niepełnym wymiarze godzin w przypadku wielu osób chcących pracować w pełnym wymiarze, wzrost liczby przypadków zatrudniania opartego czasami na wyzysku, a także odrodzenie się sektora nieformalnego; wzywa Komisję i europejskie forum wielostronne, by szczegółowo zbadały wzrost podwykonawstwa; apeluje, by prace te inspirowały wytyczne ONZ stosowane do łańcucha dostaw, a zwłaszcza do koncepcji oceny skutków niezależnie od miejsca dostawcy w łańcuchu;

25.

przyznaje, że kryzys ma wpływ na strukturę społeczną; z zadowoleniem przyjmuje różnorodne podjęte przez przedsiębiorstwa działania mające na celu włączenie do społeczeństwa czynnego zawodowo grup szczególnie wrażliwych oraz grup w niekorzystnej sytuacji; apeluje do przedsiębiorstw o kontynuowanie tego rodzaju inicjatyw; uznaje jednak, że zamykanie przedsiębiorstw i redukcja kosztów stwarzają niebezpieczeństwo utraty niektórych korzyści osiągniętych dzięki społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, takich jak zatrudnianie grup szczególnie wrażliwych, a zwłaszcza osób niepełnosprawnych, lepsze szkolenie i poprawa statusu tych pracowników, propagowanie innowacyjnych form społecznie użytecznej produkcji i usług, np. spółdzielni kredytowych, propagowanie nowych modeli zatrudnienia w przedsiębiorstwach społecznych i spółdzielniach oraz w ramach sprawiedliwego handlu; uważa w związku z tym, że należy określić normy w zakresie środków o charakterze społecznym; wzywa Komisję do przeprowadzenia poważnej analizy społecznego wpływu kryzysu na te inicjatywy, uwzględniającej problematykę płci i skupiającej się na krajach Europy Południowej, oraz do prowadzenia pełnych konsultacji na temat wyników tej analizy z partnerami społecznymi i stronami zainteresowanymi społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw;

28.

wskazuje, że szczególnie w czasach kryzysu przedsiębiorstwa działające zgodnie z zasadami społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw powinny przyczyniać się do rozwijania zdolności innowacyjnych swojego regionu poprzez wprowadzanie innowacyjnych i przyjaznych dla środowiska rozwiązań technologicznych w zakładach produkcyjnych oraz poprzez nowe inwestycje i modernizacje; podkreśla, że włączenie w działalność przedsiębiorstw zagadnień środowiskowych, takich jak różnorodność biologiczna, zmiany klimatu, wydajne korzystanie z zasobów i stan środowiska, przyniesie możliwości wspierania trwałego ożywienia gospodarczego;

29.

uważa, że kryzys finansowy w niektórych przypadkach może mieć wpływ na zaufanie pracowników do przedsiębiorstw w kwestii ich zobowiązań do zapewnienia długoterminowych prywatnych uprawnień emerytalnych, biorąc pod uwagę różnorodność systemów emerytalnych w UE; zachęca odpowiedzialne przedsiębiorstwa do zajęcia się tym problemem we współpracy z Komisją i partnerami społecznymi, w tym przez wprowadzenie jawnych, obejmujących wszystkich i opartych na przepisach ustaleń w kwestii zarządzania inwestycjami emerytalnymi, będących elementem szerszego wyzwania, jakim jest podjęcie w ramach społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw problemu starzenia się społeczeństwa w epoce zmian demograficznych; uważa, że przywrócenie zaufania między pracownikami a przedsiębiorstwami jest kluczowe dla trwałego ożywienia gospodarczego;

Organizacja międzynarodowa i wielostronne sposoby podejścia

30.

wyraża wysokie uznanie dla faktu, że w komunikacie Komisji położono nacisk na zaostrzenie i wdrożenie standardów międzynarodowych oraz - biorąc pod uwagę aktualizację wytycznych OECD w 2011 r. i uzgodnienie wytycznych ONZ - uważa, że działania UE muszą obecnie głównie skupiać się na wspieraniu oraz realizacji tych wytycznych i zasad w europejskich przedsiębiorstwach; podkreśla, że powyższe wytyczne OECD zostały zdefiniowane i zatwierdzone na szczeblu międzynarodowym z myślą o stworzeniu i utrzymaniu równych szans dla wszystkich przy jednoczesnym wspieraniu otwartych, uczciwych i odpowiedzialnych praktyk gospodarczych na całym świecie; sugeruje, aby Komisja co roku przedkładała Parlamentowi i Radzie sprawozdanie z wdrażania tych wytycznych OECD;

32.

kładzie nacisk na fakt, że każde z 27 państw członkowskich musi przyspieszyć przegląd krajowych planów działania dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, a także opracowywanie krajowych planów wdrażania odpowiednich wytycznych OECD i wytycznych ONZ, które powinny zostać ukończone najpóźniej do grudnia 2013 r.; uważa, że państwa członkowskie powinny dopilnować, by plany te były przygotowywane z udziałem wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron, w tym organizacji pozarządowych, społeczeństwa obywatelskiego, związków zawodowych, organizacji pracodawców i krajowych instytucji praw człowieka; wzywa UE do ułatwiania czerpania nauk z doświadczeń tych państw członkowskich, które są obecnie zaangażowane w ten proces; zachęca państwa członkowskie do inspirowania się wytycznymi zawartymi w normie ISO 26000, najnowszymi wytycznymi Globalnej Inicjatywy Sprawozdawczej oraz wytycznymi przygotowanymi przez Europejską Grupę Krajowych Instytucji Praw Człowieka;

33.

wzywa do większej spójności polityki na szczeblu UE przez dostosowanie zamówień publicznych, kredytów eksportowych, dobrego rządzenia, konkurencji, rozwoju, handlu, inwestycji i innych dziedzin polityki oraz porozumień do międzynarodowych norm w dziedzinie praw człowieka, socjalnych i środowiskowych zawartych w odpowiednich wytycznych i zasadach OECD i ONZ; w związku z tym wzywa do podejmowania działań na rzecz współpracy z organami reprezentującymi pracowników, pracodawców i konsumentów oraz do wykorzystywania odpowiedniego doradztwa krajowych instytucji praw człowieka, jak "Propozycja Europejskiej Grupy dla WE w sprawie praw człowieka i przetargów"; wzywa do przeprowadzania konstruktywnych i odpowiednich ocen skutków wniosków ustawodawczych pod względem ewentualnych niespójności z wytycznymi ONZ oraz kładzie nacisk na koordynację z grupą roboczą ONZ ds. biznesu i praw człowieka w celu uniknięcia rozbieżnych i niespójnych interpretacji wytycznych ONZ;

34.

z zadowoleniem przyjmuje w szczególności włączenie sektora technologii informacyjno-komunikacyjnych do specjalnych europejskich wytycznych dotyczących biznesu i praw człowieka; uznaje autentyczne dylematy wynikające z konieczności ochrony prywatności i zwalczania nielegalnych treści z jednej strony, a z drugiej strony z celu, jakim jest obrona wolności słowa, czego przykładem są niedawne kontrowersje wokół antyislamskiego nagrania wideo umieszczonego na portalu YouTube; apeluje, by wiele więcej europejskich przedsiębiorstw zaangażowało się w czołową wielostronną inicjatywę w tej dziedzinie, czyli Global Network Initiative (GNI), w której uczestniczą obecnie przede wszystkim przedsiębiorstwa z siedzibą w USA;

35.

podkreśla z naciskiem, że wszystkie "środki finansowe na handel i rozwój" oferowane podmiotom sektora prywatnego w ramach instrumentów inwestycyjnych UE, a także te oferowane przez Europejski Bank Inwestycyjny oraz Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju powinny być opatrzone klauzulami umownymi wymagającymi zgodności z wytycznymi OECD dotyczącymi przedsiębiorstw ponadnarodowych i wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka, a towarzyszyć im powinny przepisy dotyczące rozliczalności oraz jasny mechanizm składania skarg; ponownie wzywa państwa członkowskie, by zastosowały te same zasady do przyznawania przedsiębiorstwom kredytów eksportowych;

36.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą krajowych planów działania na rzecz realizacji wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka; wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) do odgrywania większej roli we wspieraniu ich realizacji na wysokim szczeblu oraz zachęcaniu do skutecznego monitorowania i sprawozdawczości; apeluje o wprowadzenie "procesu wzajemnej oceny" między państwami członkowskimi w celu poczynienia postępów w realizacji; wzywa Komisję i ESDZ do przeprowadzenia oceny wdrażania planów działań i działań podjętych na szczeblu Unii oraz do przedstawienia sprawozdania Radzie Europejskiej i Parlamentowi przed końcem 2014 r.;

37.

dostrzega fakt, że przedsiębiorstwa coraz częściej funkcjonują w państwach podatnych na zagrożenia oraz że ich obowiązkiem jest dbanie o ochronę pracowników przed konfliktami, terroryzmem i zorganizowaną przestępczością; podkreśla jednak z naciskiem, że przedsiębiorstwa mają również obowiązek dopilnowania, by ustalenia dotyczące bezpieczeństwa nie szkodziły pokojowi ani bezpieczeństwu innych osób w miejscu prowadzenia działalności, co mogłoby narazić je na oskarżenia o współudział w łamaniu praw człowieka; wzywa Komisję i państwa członkowskie by zapewniły znacznie powszechniejsze stosowanie międzynarodowych dobrowolnych zasad bezpieczeństwa oraz by dążyły do porozumienia w sprawie międzynarodowych ram prawnych dotyczących regulowania i monitorowania działalności prywatnych agencji wojskowych i agencji ochrony, a także nadzoru nad nią;

41.

uważa, że badanie zatytułowane "Green Matters" ostatecznie udowadnia pozytywny związek między stosowaniem przez przedsiębiorstwa zasad społecznej odpowiedzialności a uzyskiwaniem lepszych wyników finansowych przy wychodzeniu z kryzysu; popiera koncepcję odpowiedzialnej konkurencyjności i podkreśla, że potencjalny rynek społecznie i środowiskowo użytecznych towarów i usług nadal stanowi podstawową szansę rynkową dla przedsiębiorstw oraz dla zaspokajania potrzeb społecznych;

42.

podziela pogląd przedsiębiorstw wskazany w "Global CEO Survey 2012", zgodnie z którym trwały wzrost przedsiębiorstw wymaga ścisłej współpracy z miejscową społecznością, lokalnymi organami władzy i partnerami biznesowymi oraz inwestowania we wspólnoty lokalne; popiera intensyfikację inicjatyw przedsiębiorstw dotyczących tworzenia miejsc pracy, szkolenia, udziału w zarządzaniu ograniczonymi zasobami oraz w stosowaniu zdrowych rozwiązań, a także wzywa do intensyfikacji tego rodzaju działań;

43.

wzywa Komisję, a zwłaszcza jej DG ds. Handlu, do przejścia od biernego do aktywnego podejścia do wytycznych OECD, m.in. poprzez przyjęcie deklaracji OECD w sprawie międzynarodowych inwestycji i przedsiębiorstw wielonarodowych, przez propagowanie i stałe poparcie wytycznych OECD w delegaturach UE w krajach trzecich, finansowanie inicjatyw budowania potencjału z udziałem przedsiębiorstw, związków zawodowych i społeczeństwa obywatelskiego w krajach trzecich z myślą o wdrożeniu wspomnianych wytycznych, zapewnianie wyraźnego wzmiankowania wytycznych we wszystkich nowych porozumieniach między Unią a państwami trzecimi, w tym we wszystkich umowach o handlu i inwestycjach; uważa, że Unia powinna czynić większe starania na polu dyplomacji, by na arenie międzynarodowej przekonać więcej państw do ich podpisania oraz - we współpracy z państwami członkowskimi - w konkretnej formie popierać grupy społeczeństwa obywatelskiego sygnalizujące konkretne przypadki rzekomych naruszeń;

44.

uważa, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw jest istotnym narzędziem pomagającym Unii we wspieraniu wdrażania konwencji MOP na arenie międzynarodowej; wzywa Komisję do udzielenia wsparcia europejskim organizacjom i związkom zawodowym pragnącym przeprowadzić projekty dotyczące wytycznych OECD i innych międzynarodowych standardów w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w celu tworzenia potencjału w krajach trzecich; wzywa Komisję do wyznaczenia konkretnego celu dotyczącego wynegocjowania i uzgodnienia nowych umów ramowych w sprawach dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw oraz do zachęcenia partnerów społecznych do zawierania takich umów w ramach ich nowego, sektorowego podejścia do społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; zachęca Komisję, a w szczególności DG ds. Zatrudnienia, do włączenia norm pracy do zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw przez realizację projektów pilotażowych dotyczących godnej pracy z udziałem rządów krajów trzecich;

45.

zgadza się z komunikatem Komisji "Odnowiona strategia UE na lata 2011-2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw", w którym mówi się, że "poszanowanie dla mającego zastosowanie prawodawstwa, a także dla układów zbiorowych pomiędzy partnerami społecznymi jest warunkiem wstępnym wypełniania zobowiązań wynikających z [...] odpowiedzialności [społecznej przedsiębiorstw]"; jest zdania, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw powinna uzupełniać ustawodawstwo, układy zbiorowe i dialog z pracownikami zrzeszonymi w związkach zawodowych, ale w żadnym przypadku ich nie zastępować, a przedsiębiorstwa powinny zobowiązać się do omawiania z pracownikami i ich przedstawicielami polityki społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i takich elementów, jak roczne sprawozdanie przedsiębiorstwa na temat społecznych i środowiskowych skutków prowadzonej działalności; jest przekonany, że fakultatywne ramy zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw należy przyjąć w oparciu o ewentualną treść takich ram, zgodnie z opisem w dokumencie roboczym Komisji w tej sprawie;

46.

wzywa UE, a zwłaszcza Komisję:

47.

wyraża uznanie dla tych przedsiębiorstw, które wykorzystały szczyt ONZ "Rio+20" do wyrażenia poparcia dla nowej światowej konwencji dotyczącej społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w systemie ONZ; jest zdania, że chociaż przyjęcie takiej konwencji jest prawdopodobnie kwestią lat, to jednak UE powinna konstruktywnie zaangażować się w debatę; mimo to uważa, że debata taka nie może odwrócić uwagi decydentów w przedsiębiorstwach i organach rządowych od wdrażania dotychczasowych instrumentów z dziedziny społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, co jest pilnie potrzebne; zwraca uwagę na fakt, że poza systemem ONZ istnieją różne modele potencjalnych sposobów powstawania nowych form światowego zarządzania w dziedzinie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, np. dzięki propagowaniu wytycznych OECD w państwach niebędących członkami tej organizacji lub dzięki niezależnej inicjatywie rządów o podobnym nastawieniu; wzywa Unię, Komisję i państwa członkowskie do opracowania i upowszechniania specjalnych propozycji dotyczących konkretnych i sprawdzalnych działań przedsiębiorstw, które zostaną uzgodnione w ramach proponowanych przez ONZ celów trwałego rozwoju na okres po 2015 r.;

Polityka publiczna na rzecz społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw

49.

domaga się, by spójność z wytycznymi i zasadami OECD oraz ONZ była priorytetem tam, gdzie UE lub państwa członkowskie są partnerami biznesowymi (np. w kontekście zamówień publicznych, w przedsiębiorstwach państwowych, spółkach joint venture, przedsiębiorstwach społecznych, przy gwarancjach kredytów eksportowych czy przy projektach na dużą skalę w krajach trzecich), co powinno znaleźć odzwierciedlenie w specjalnych klauzulach powodujących konsekwencje dla przedsiębiorstw otwarcie naruszających standardy społeczne, środowiskowe oraz związane z prawami człowieka;

51.

podkreśla, że przedsiębiorstwa europejskie i ich spółki zależne oraz podwykonawcy, z uwagi na ich znaczenie w międzynarodowej wymianie handlowej, odgrywają zasadniczą rolę w promowaniu i upowszechnianiu norm społecznych oraz norm pracy na świecie; przyznaje, że skargi na firmy unijne działające za granicą są częściej rozwiązywane w bardziej skuteczny sposób na miejscu; poleca krajowe punkty kontaktowe OECD jako zlokalizowane w poszczególnych państwach pozaprawne instrumenty, które mogą pośredniczyć w szeregu sporów dotyczących biznesu i praw człowieka; wzywa jednak do dołożenia przez firmy większych starań w związku z rozwijaniem instrumentów poświęconych skargom, dostosowanych do kryteriów skuteczności określonych w wytycznych ONZ i do poszukiwania dalszych miarodajnych wskazówek w uznanych na świecie zasadach i wytycznych, zwłaszcza niedawno aktualizowanych wytycznych OECD dla przedsiębiorstw międzynarodowych, dziesięciu zasadach inicjatywy ONZ "Global Compact", wytycznych zawartych w normie ISO 26000 dotyczącej odpowiedzialności społecznej, Trójstronnej deklaracji zasad MOP dotyczącej przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej;

55.

mając na względzie wielostronne podejście do społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, zachęca Komisję i państwa członkowskie do rozważenia szerszego udziału obserwatorów w odbywających się dwa razy w roku posiedzeniach grupy wysokiego szczebla, by włączyć do ich grona obu sprawozdawców z właściwych komisji Parlamentu Europejskiego, przedstawicieli Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska, Rady Praw Człowieka ONZ i Międzynarodowej Organizacji Pracy, a także po jednym obserwatorze wyznaczonym przez europejskie środowisko biznesowe, związki zawodowe i społeczeństwo obywatelskie w porozumieniu z komitetem koordynacyjnym forum wielostronnego;

56.

przyznaje, że apel dotyczący wskazanej w deklaracji z Laeken z 2001 r. konieczności zbliżenia instytucji Unii do obywateli jest aktualny; popiera formalne rozważenie propozycji "Solidarité" dotyczącej międzyinstytucjonalnego programu na rzecz zasobów ludzkich w instytucjach UE i mającej ułatwiać zaangażowanie się personelu i stażystów instytucji w działania na rzecz społeczności w formie dobrowolnej działalności humanitarnej i pozytywnych działań społecznych, zarówno w ramach szkoleń dla personelu, jak i dobrowolnych akcji; podkreśla, że proponowany program przewiduje oszczędne gospodarowanie i dużą wartość dodaną oraz przyczyniłby się do realizacji strategii i programów UE; apeluje do wszystkich państw członkowskich o włączenie wolontariatu pracowniczego do krajowych planów działań; wzywa do podpisania porozumienia za pośrednictwem Europejskiego Centrum Wolontariatu z myślą o zaangażowaniu organizacji społeczeństwa obywatelskiego z całej Europy we włączanie biznesu w realizację tego celu;

58.

jest zdania, że państwa członkowskie powinny zachęcać przedsiębiorstwa do opracowywania polityki i wdrażania środków dotyczących konieczności poszanowania życia prywatnego i rodzinnego wszystkich pracowników; jest przekonany, że ta polityka i te środki powinny być zgodne z zasadą równości i obejmować negocjacje na temat długości i organizacji czasu pracy oraz poziomu wynagrodzenia, dostępności dla pracowników pewnych praktycznych udogodnień i elastycznych warunków pracy, łącznie z charakterem umów o pracę i możliwościami korzystania z przerw w karierze;

59.

zauważa, że wskaźniki społeczne nie nadążają za wskaźnikami środowiskowymi, jeśli chodzi o ocenę ekonomiczną i ogólną specyfikę wielu inicjatyw z zakresu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; wbrew przewodnikowi po społecznie odpowiedzialnych zamówieniach uważa, że sama Unia ma zbyt wiele ograniczeń w tej dziedzinie; apeluje o podniesienie analizy oceny kapitału społecznego do rangi szeroko zakrojonej, prowadzonej przez Europę debaty na temat lepszego włączania wpływu społecznego w zrównoważone zarządzanie przedsiębiorstwem; popiera finansowanie projektów pilotażowych dotyczących opracowania wskaźników społecznych, społecznych agencji ratingowych i praktyki audytu społecznego stosowanego w niektórych państwach członkowskich i sektorach gospodarki;

60.

z zadowoleniem przyjmuje uznanie roli, jaką muszą odgrywać zamówienia publiczne w praktycznym propagowaniu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, łącznie z dostępem do możliwości dalszego kształcenia, równouprawnienia, uczciwego handlu, a także integracją pracowników znajdujących się w niekorzystnej sytuacji oraz osób niepełnosprawnych, co może być impulsem do większego zaangażowania społecznego ze strony przedsiębiorstw; uważa jednak, że nie ma jasnego rozeznania, w jakiej mierze kolejne zmiany zasad regulujących udzielanie zamówień publicznych w Unii zostały istotnie przejęte przez organy publiczne i jaki uzyskano całościowy skutek w formie poprawy środowiskowych lub społecznych wyników przedsiębiorstw oraz zachęcania do stosowania zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; apeluje, by kolejne badania i oceny skutków prowadziły do opracowania jasnych zaleceń dotyczących wprowadzania zrozumiałych zachęt dla przedsiębiorstw; wzywa, by badania te obejmowały analizę coraz powszechniejszej praktyki włączania klauzul społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw do zakupów "prywatnych", czyli umów między przedsiębiorstwami, i zwraca się o wskazanie dobrych praktyk w tej dziedzinie;

62.

pochwala wiele państw członkowskich za znaczne wysiłki na rzecz opracowania i realizacji krajowych planów działania dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w konsultacji z wielostronnymi platformami w wielu krajach UE; wyraża jednak zaniepokojenie faktem, że znaczna liczba środków polityki publicznej nie przyniosła jeszcze wyraźnych i widocznych skutków postaci zwiększania społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; apeluje o więcej badań i ocen środków publicznej polityki społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw na szczeblu europejskim; wzywa Komisję, by sama dała przykład, jak być odpowiedzialnym pracodawcą, i opublikowała własne sprawozdanie na temat społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw zgodnie z wydanym przez Globalną Inicjatywę Sprawozdawczą dodatkiem dotyczącym sektora publicznego, przyznała swoim pracownikom czas wolny na realizację inicjatyw pracowniczych na zasadzie wolontariatu oraz dokonała przeglądu inwestycji w fundusze emerytalne na podstawie kryteriów etycznych;

64.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza oprzeć nowy system nagród na dotychczasowych praktykach w tej dziedzinie; jest zdania, że nagrody mogą zachęcać do społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, ale tylko pod warunkiem, że zwycięzcy będą naprawdę reprezentować najlepsze praktyki na szczeblu krajowym, europejskim i światowym; zachęca Komisję do powołania niezależnej grupy ekspertów mającej oceniać ten aspekt oraz regularnie audytować system w tym roku i w latach kolejnych; apeluje, by promocja nagród odzwierciedlała rzeczywistą złożoność podejmowanych wyzwań i podkreślała wnioski, jakie powinny wyciągnąć wszystkie przedsiębiorstwa, a nie tylko zwycięzcy;

68.

wyraża uznanie dla planów Komisji dotyczących postępów w inicjatywach na rzecz odpowiedzialnej produkcji i konsumpcji; uważa, że Unia może korzystać z doświadczeń zdobytych w ramach inicjatyw z dziedzinie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, w których przeprowadzono specjalne szkolenia i działania z zakresu tworzenia potencjału dla pracowników przedsiębiorstw odpowiedzialnych za zakupy; jest zdania, że planowana inicjatywa dotycząca przejrzystości może być ważną siłą napędową ruchu etycznej konsumpcji; wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozważenia wykonalności i zasadności utworzenia europejskiego społecznego znaku jakości przyznawanego wszystkim przedsiębiorstwom zaangażowanym w społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw, by zapewnić lepszą widoczność ich starań w tym zakresie w oczach konsumentów i inwestorów oraz do stałego propagowania - w oparciu o istniejące inicjatywy dotyczące etykietowania - współpracy oddolnej pod auspicjami Międzynarodowego Sojuszu na rzecz Społecznej i Ekologicznej Akredytacji i Etykietowania (ISEAL); proponuje, aby przedsiębiorstwa, które otrzymają taki europejski znak jakości, były regularnie monitorowane pod względem ich zgodności z postanowieniami o charakterze społecznym należącymi do społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, a określonymi w kryteriach znaku jakości;

Powiązanie społecznie odpowiedzialnych inwestycji z ujawnianiem informacji

69.

zauważa, że głównym motorem rynku społecznie i trwale odpowiedzialnych inwestycji jest zapotrzebowanie inwestorów instytucjonalnych, lecz zapotrzebowanie to nie może opierać się głównie na aspektach środowiskowych; zauważa również, że ujawnianie informacji inwestorom i konsumentom jest głównym czynnikiem warunkującym społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw i musi opierać się na łatwych do stosowania i mierzalnych zasadach społecznych i środowiskowych; z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji na rzecz zaangażowania się wraz ze społecznością inwestorów w prace dotyczące społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; apeluje, by zaangażowanie to zdecydowanie bazowało na poparciu dla zasad ONZ dotyczących odpowiedzialnego inwestowania oraz zasady zintegrowanej sprawozdawczości;

70.

zauważa, że w interesie beneficjentów inwestycji długoterminowych, takich jak fundusze emerytalne, leży zrównoważony zwrot z inwestycji i odpowiedzialne zachowania przedsiębiorstw; jest zdania, że zachęty dla agentów inwestycyjnych powinny być rzeczywiście zgodne z interesami beneficjentów i nie ograniczały się do wąskiej interpretacji tych interesów, skupiającej się wyłącznie na maksymalizacji zysków krótkoterminowych; popiera ramy prawne wspierające ten cel; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja opracowuje wnioski dotyczące inwestycji długoterminowych oraz ładu korporacyjnego, które przyczynią się do rozwiązania tych problemów;

71.

popiera Komisję, która zamierza przedstawić wniosek w sprawie ujawniania informacji niefinansowych przez przedsiębiorstwa; wyraża uznanie dla faktu, że wniosek ten opiera się na szerokich konsultacjach społecznych oraz na serii warsztatów z udziałem zainteresowanych stron; zwraca uwagę, że zastosowanie terminu "inne niż finansowe" nie powinno ukrywać rzeczywistych konsekwencji finansowych, jakie dla przedsiębiorstw mają czynniki społeczne, środowiskowe i czynniki dotyczące praw człowieka; jest przekonany, że wniosek ten da UE możliwość zalecenia, aby przedsiębiorstwa europejskie stosowały zasady przewodnie ONZ dotyczące działalności gospodarczej i praw człowieka oraz inicjatywę ONZ Global Compact, a także aby zasady te zostały zharmonizowane z zasadami zintegrowanej sprawozdawczości, opracowywanymi obecnie przez Międzynarodową Radę ds. Sprawozdawczości Zintegrowanej (IIRC); podkreśla, iż wszelkie ewentualne rozwiązania powinny być elastyczne i nie powinny powodować nadmiernych obciążeń administracyjnych i wydatków,

73.

potwierdza dalszą wiodącą rolę europejskiego wielostronnego forum we wspieraniu realizacji propozycji określonych w komunikacie Komisji; przypomina, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw lepiej dostosowana do możliwości MŚP pozwoli na zapewnienie jej większego rozpowszechnienia na poziomie europejskim; wzywa wszystkich uczestników, by przyjęli elastyczne, otwarte i konsensualne podejście do prac forum, w prawdziwym duchu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw;

74.

kładzie nacisk na fakt, że prawa i swobody związków zawodowych oraz reprezentowanie demokratycznie wybranych organów przedstawicielskich pracowników znajdują się w centrum każdej strategii w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; wyraża uznanie dla rozległych unijnych ram branżowego i międzybranżowego dialogu społecznego oraz wzywa do pełnego i czynnego zasięgania opinii oraz angażowania organizacji przedstawicielskich i związków zawodowych, zwłaszcza przy opracowywaniu, wykonywaniu i monitorowaniu procesów i struktur społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, we współpracy z pracodawcami w ramach prawdziwie partnerskiego podejścia; wzywa Komisję do traktowania związków zawodowych i przedstawicieli pracowników, którzy są ważnymi podmiotami, jak partnerów w dialogu na temat społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, na równi z przedsiębiorstwami i innymi zainteresowanymi stronami; uważa, że partnerzy społeczni mogą odgrywać ważną rolę w propagowaniu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, która - co należy podkreślić - przyczynia się do dialogu społecznego i ułatwia go;

77.

zauważa, że polityka społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw musi być przestrzegana nie tylko przez główne przedsiębiorstwa czy kontrahentów, ale również przez wszystkich podwykonawców i podmioty należące do wykorzystywanych łańcuchów dostaw towarów, pracowników czy usług, niezależnie od tego, czy mają one siedzibę w Unii, czy w państwie trzecim, co zapewni równe warunki w oparciu o zasadę uczciwej płacy i godnych warunków pracy oraz zagwarantuje prawa i swobody związkowe;

78.

popiera dyrektywę Komisji w sprawie norm minimalnych w zakresie praw ofiar i apeluje, by polityka społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w określonych sektorach (np. w przewozie pasażerów, ubezpieczeniach, zakwaterowaniu i telekomunikacji) obejmowała pozytywne i praktyczne strategie i struktury wspierania ofiar przestępstw i ich rodzin w czasie kryzysu, a także by opracowano specjalną politykę obejmującą wszystkich pracowników będących ofiarami przestępstw, zarówno w miejscu pracy, jak i poza nim;

79.

zgadza się, że niemożliwe jest przyjęcie uniwersalnego podejścia do społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, lecz uznaje, że wielość inicjatyw, nawet przynoszących większą świadomość znaczenia polityki społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, może powodować dodatkowe koszty i stanowić barierę w realizacji, zagrażając zaufaniu i sprawiedliwym warunkom; jest przekonany, że należy zadbać o wystarczającą elastyczność przy wdrażaniu zasad przewodnich społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw z myślą o specyficznych wymaganiach poszczególnych państw członkowskich i regionów, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości małych i średnich przedsiębiorstw; z zadowoleniem przyjmuje jednakże czynną współpracę Komisji przy udziale Parlamentu i Rady z innymi podmiotami międzynarodowymi z myślą o doprowadzeniu w perspektywie długoterminowej do konwergencji inicjatyw dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw oraz wymianę i pobudzanie dobrych praktyk biznesowych dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, a także działania na rzecz wytycznych zapisanych w międzynarodowej normie ISO 26000, by zapewnić na całym świecie jednolitą, spójną i przejrzystą definicję społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; wzywa Komisję, by skutecznie wspomagała prowadzenie i koordynowanie polityki państw członkowskich UE, ograniczając tym samym ryzyko dodatkowych kosztów, jakie w wyniku rozbieżnych podejść mogą ponosić przedsiębiorstwa działające w kilku państwach członkowskich;

80.

uważa, że pogląd, iż społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw do "towar luksusowy" popierany przez przedsiębiorstwa tylko w czasach dobrej koniunktury, został ostatecznie obalony przez stale wysoki poziom zaangażowania przedsiębiorstw na rzecz społecznej odpowiedzialności; jest zdania, że było to przestarzałe założenie, w którym pominięto znaczenie reputacji oraz poziomu zewnętrznych zagrożeń dla rentowności współczesnych przedsiębiorstw; wzywa wszystkich europejskich decydentów, by sami stosowali zasady społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw na wszystkich szczeblach polityki gospodarczej, w tym przez umocnienie pozycji społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w strategii "Europa 2020";

81.

zaznacza, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw powinna obowiązywać dla całego światowego łańcucha dostaw na wszystkich poziomach podwykonawstwa oraz obejmować postanowienia mające na celu objęcie ochroną migrantów, pracowników tymczasowych i pracowników delegowanych - odnoszące się zarówno do dostawy towarów, jak i do delegowania pracowników czy świadczenia usług - a także powinna opierać się na zasadach sprawiedliwej płacy i godnych warunków pracy oraz gwarantować poszanowanie praw związków zawodowych i wolności; jest zdania, że koncepcja odpowiedzialnego zarządzania łańcuchem dostaw rozumiana jako mechanizm zapewniający społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw wymaga doprecyzowania;

82.

pochwala podejmowane w niektórych szkołach biznesu działania propagujące społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw, lecz uznaje, że stanowią one jedynie mniejszość; wzywa grupę wysokiego szczebla i państwa członkowskie by we współpracy z Komisją, a w stosownych przypadkach również z uniwersytetami, rozważyły sposoby powszechnego uwzględnienia społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, odpowiedzialnego zarządzania i odpowiedzialnych postaw obywatelskich w kształceniu i szkoleniu zawodowym w zakresie zarządzania przyszłych kadr kierowniczych, aby społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw stała się elementem strategicznego zarządzania przedsiębiorstwem, a także poprawiła świadomość w zakresie zrównoważonej konsumpcji; jest zdania, że mogłoby to objąć uczniów angażowanych w programy przedsiębiorczości dla młodzieży; wzywa Komisję do zapewniania dalszego wsparcia finansowego dla projektów z zakresu kształcenia i szkolenia dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w ramach unijnego programu "Uczenie się przez całe życie" i "Młodzież w działaniu";

83.

ponownie wyraża przekonanie, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw powinna być stosowana w odniesieniu do wszystkich przedsiębiorstw w celu stworzenia uczciwych warunków i równych szans; podkreśla jednak, że sposób funkcjonowania przemysłu wydobywczego w krajach rozwijających się wymaga wyjścia poza podejście dobrowolne; podkreśla, że inwestycje przemysłu naftowego w Nigerii są dobrym przykładem ograniczeń społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w formie, w jakiej jest ona obecnie wdrażana, gdyż odnośne przedsiębiorstwa nie podjęły inicjatyw społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw mających na celu stworzenie zrównoważonych praktyk biznesowych lub przyczynienie się do rozwoju krajów przyjmujących; zdecydowanie popiera wniosek ustawodawczy w sprawie przedstawiania odrębnych sprawozdań w odniesieniu do poszczególnych państw, w oparciu o normy Inicjatywy Przejrzystości w Branżach Wydobywczych (EITI), obejmujących sprzedaż i zyski, a także podatki i dochody, w celu powstrzymania korupcji i w celu zapobieżenia unikaniu opodatkowania; wzywa europejskie przedsiębiorstwa wydobywcze działające w krajach rozwijających się do dawania przykładu społecznej odpowiedzialności oraz do propagowania godnej pracy;

84.

wzywa do wprowadzenia wymogów dotyczących należytej staranności w zakresie praw człowieka i łańcuchów dostaw na szczeblu UE, które spełnią m.in. wymogi określone w wytycznych OECD dotyczących należytej staranności i odpowiedzialności za łańcuchy dostaw surowców pochodzących z obszarów ogarniętych konfliktem lub wysoce zagrożonych wybuchem konfliktu, a także do zajęcia się m.in. obszarami o potencjalnie dużym negatywnym lub pozytywnym wpływie na prawa człowieka, takimi jak globalne i lokalne łańcuchy dostaw, konflikty na tle surowców mineralnych, zlecanie wykonawstwa na zewnątrz, konfiskaty ziemi oraz regiony, w których prawo pracy i ochrona pracowników nie są wystarczające, czy obszary wytwarzania produktów niebezpiecznych dla środowiska i zdrowia; wyraża zadowolenie z programów realizowanych już obecnie przez UE, zwłaszcza programu Egzekwowanie prawa, zarządzanie i handel w dziedzinie leśnictwa (FLEGT) w dziedzinie leśnictwa, oraz ze wsparcia inicjatyw prywatnych takich jak Inicjatywa Przejrzystości w Branżach Wydobywczych (EITI);

89.

domaga się wprowadzenia systemu ponadnarodowej współpracy prawnej pomiędzy UE a krajami trzecimi będącymi sygnatariuszami dwustronnych umów handlowych w celu zapewnienia skutecznego dostępu ofiar do wymiaru sprawiedliwości w krajach, w których dochodzi do naruszania przepisów społecznych lub środowiskowych przez korporacje wielonarodowe lub w przypadku nieprzestrzegania przez nie zasad odpowiedzialności społecznej; oraz w celu wspierania opracowywania międzynarodowych procedur sądowych gwarantujących nałożenie w stosownych przypadkach sankcji za naruszanie prawa przez przedsiębiorstwa;

91.

zauważa, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw jest mechanizmem, za pośrednictwem którego pracodawcy mogą wspierać swoich pracowników i społeczności lokalne w krajach rozwijających się, że poszanowanie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i norm pracowniczych może pozwolić takim krajom na czerpanie korzyści z rozszerzania handlu międzynarodowego oraz że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw może zagwarantować sprawiedliwy podział korzyści w celu sprzyjania trwałemu dobrobytowi gospodarczemu i społecznemu oraz wydźwignięciu większej liczby osób z ubóstwa, w szczególności w czasach kryzysu finansowego;

1http://www.business-humanrights.org/SpecialRepPortal/Home/ProtectRespect-Remedy-Framework i http://www.consilium.europa. eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/EN/foraff/111819.pdf

2http://ec.europa.eu/enterprise/policies/sustainable-business/files/business-human-rights/101025_ec_study_final_report_en.pdf

3 Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0126.

4 http://www.atkearney.com/documents/10192/6972076a-9cdc-4b20-bc3a-d2a4c43c9c21

5 Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.

6 Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1.

7 Dz.U. C 86 z 10.4.2002, s. 3.

8 Dz.U. C 39 z 18.2.2003, s. 3.

9 Dz.U. C 187 E z 7.8.2003, s. 180.

10 Dz.U. C 67 E z 17.3.2004, s. 73.

11 Dz.U. C 301 E z 13.12.2007, s. 45.

12 Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, str. 101.

13 Dz.U. C 236 E z 12.8.2011, s. 57.

14 Teksty przyjęte P7_TA(2012)0429.

15 Dz.U. C 229 z 31.7.2012, s. 77.

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024

Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2016.24.33
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw: dbanie o interesy obywateli a droga do trwałego ożywienia gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (2012/2097(INI)).
Data aktu:	06/02/2013
Data ogłoszenia:	22/01/2016

Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw: dbanie o interesy obywateli a droga do trwałego ożywienia gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (2012/2097(INI)).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lutego 2013 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw: dbanie o interesy obywateli a droga do trwałego ożywienia gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (2012/2097(INI))

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.C.2016.24.33