Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 28 maja 2013 r. w sprawie T-178/11 Voss of Norway ASA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 6 sierpnia 2013 r. przez Voss of Norway ASA(Sprawa C-445/13 P)
(2013/C 344/70)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Voss of Norway ASA (przedstawiciele: adwokaci F. Jacobacci, B La Tella)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu Voss of Norway ASA (zwana dalej "Voss") wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (zwanego dalej "Sądem") wydanego w dniu 28 maja 2013 r. w sprawie T-178/11 (zwanego dalej "zaskarżonym wyrokiem"), na mocy którego Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej (zwanej dalej "Izbą Odwoławczą") Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie R 785/2010-1 (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), którą uwzględniono złożony przez Nordic Spirit wniosek o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego (zwanego dalej "wspólnotowym stanowiącym kształt towaru znakiem towarowym") zarejestrowanego przez Voss w dniu 3 grudnia 2004 r.
Odwołanie opiera się na następujących zarzutach:
Zarzut pierwszy: w zaskarżonym wyroku nie uwzględniono wysuniętego przez Voss przed Sądem zarzutu drugiego, a mianowicie, że nastąpiło odwrócenie ciężar dowodu przed Izbą Odwoławczą.
Sąd nie zweryfikował czy Izba Odwoławcza naruszyła prawo w odniesieniu do kwestii proceduralnej ciężaru dowodu. Ten zarzut prawny posiada niezależne znaczeniu o zakresie ogólnym w stosunku do uregulowań w dziedzinie wspólnotowego znaku towarowego. Ta reguła odwrócenia ciężaru dowodu, która stoi w sprzeczności z ogólnymi zasadami prawa, mogłaby stać się elementem zbioru właściwego orzecznictwa. Jedynie z tego względu należałoby stwierdzić nieważność decyzji Izby Odwoławczej i uchylić zaskarżony wyrok.
Zarzut drugi: Sąd również w sposób błędny przeniósł ciężar dowodu.
Sąd przeniósł również ciężar dowodu, który spoczywał wyłącznie na Nordic Spirit, jako na stronie wnoszącej o unieważnienie prawa do znaku i kwestionującej ważność zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego, nakładając na Voss obowiązek przedstawienia konkretnych dowodów wykazujących charakter odróżniający należącego do Voss stanowiącego kształt towaru znaku towarowego. W tym celu Sąd przytoczył orzecznictwo odnoszące się do zgłoszeń do rejestracji znaków towarowych - oraz do niezarejestrowanych znaków towarowych - które nie korzystały z domniemania ważności, jak to ma miejsce w przypadku należącego do Voss stanowiącego kształt towaru znaku towarowego. Stanowi to wyraźne naruszenie reguł gwarantujących prawo do rzetelnego procesu, art. 99 rozporządzenia nr 40/94 1 i zasady 37 lit. b) ppkt iv) rozporządzenia nr 2868/95 2 , co samo w sobie wystarczy do tego, aby uchylić zaskarżony wyrok.
Zarzut trzeci: błędne zdefiniowanie norm i zwyczajów panujących w rozpatrywanym sektorze, co stanowi naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94
Sąd słusznie stwierdził w pkt 45, że należy zweryfikować czy zakwestionowany wspólnotowy znak towarowy odbiega w sposób znaczący od norm i zwyczajów panujących w rozpatrywanym sektorze. Zatem analiza czy znak towarowy o kształcie trójwymiarowym posiada charakter odróżniający wymaga przede wszystkim zbadania "norm panujących w danym sektorze", aby następnie ustalić czy konsument jest w stanie odróżnić konkretny trójwymiarowy znak towarowy od innych przedsięwzięć.
Niemniej jednak sposób, w jaki Sąd zidentyfikował te ostatnie jest daleki od przedstawienia dobrze ugruntowanej definicji "norm" z sektora napojów. Wskazówki udzielone przez Sąd dotyczące norm panujących w tym sektorze są po pierwsze błędne z punktu widzenia faktycznego (odniesienie do nieistniejącej "części cylindrycznej") i tak niejasne i ogólne, że gdyby zostały zastosowane - to żadna butelka do napoju nie spełniłaby kryterium charakteru odróżniającego (nawet sławna butelka od Coca-Coli, w sytuacji gdyby stała się przedmiotem postępowania o unieważnienie prawa do znaku). Wydział Unieważnień natomiast prawidłowo zdefiniował normy panujące w rozpatrywanym sektorze.
Ponadto Izba Odwoławcza w swej decyzji R 2465/2011-2 z dnia 1 lutego 2012 r. (Freixenet przeciwko OHIM) orzekła w pkt 36, że "poprzednio ani ekspert ani izba nie przedstawiali dokumentów, które zawierałyby odniesienia do rzeczywistej sytuacji istniejącej na rynku w momencie złożenia wniosku o unieważnienie prawa do znaku oraz nie określali ani też wskazywali konkretnych przykładów identycznych lub podobnych butelek powszechnie używanych w danym sektorze przed tą datą. Zaniechanie to stanowi wystarczającą podstawę do uwzględnienia odwołania" W konsekwencji nie podając konkretnych przykładów norm, jakie panują w rozpatrywanym sektorze Sąd wyraźnie naruszył art, 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.
Zarzut czwarty: Naruszenie prawa w zakresie oceny charakteru odróżniającego należącego do Voss stanowiącego kształt butelki znaku towarowego - Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94
Z orzecznictwa, jakie ma zastosowanie w odniesieniu do charakteru odróżniającego wynika, że znak towarowy należy rozpatrywać i oceniać całościowo i że ocena każdego z jego elementów składowych pomaga jedynie przy dokonywaniu całościowej oceny, lecz nie może jej zastępować. W zaskarżonym wyroku Sąd ocenił każdy z elementów składowych indywidulanie, a nie dokonał oceny znaku towarowego jako całości.
W konsekwencji Sąd naruszył prawo dokonując oceny czy znak towarowy posiada charakter odróżniający, ponieważ nie uwzględnił - do czego był zobowiązany - całościowego wrażenia wywieranego przez znak towarowy, a zastosował błędne podejście polegające na podzieleniu znaku towarowego na jego elementy składowe, uznając każdy z nich za w pewien sposób oryginalny.
Zarzut piąty: poważne przeinaczenie dowodów przy porównywaniu trójwymiarowego znaku towarowego z dwuwymiarową częścią i przy określaniu norm i zwyczajów panujących w danym sektorze.
Obydwa stwierdzenia "Większość butelek, które są dostępne na rynku posiada część cylindryczną" oraz "butelki występują w różnych kształtach i różnych rozmiarach", choć były bardzo nieprecyzyjne, zostały jednak w sposób wyraźny czy dorozumiany powtórzone przez Sąd celem oddalenia żądania stwierdzenia nieważności decyzji Izby Odwoławczej, co sprowadza się do będącego naruszeniem prawa poważnego wypaczenia stanu faktycznego lub dowodów.
Zarzut szósty: orzeczenie Sądu stoi zasadniczo na przeszkodzie rejestracji trójwymiarowych wspólnotowych znaków towarowych, co stanowi naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 4 rozporządzenia nr 40/94
Wynikiem zastosowanego przez Sąd rozumowania jest to, iż w istocie nie ma takiej możliwości, by opakowanie produktu posiadało charakter odróżniający zarówno jako całość i jednocześnie jako kombinacja elementów składowych. Z praktycznego punktu widzenia sprowadza się to do tego, że żadne opakowanie produktu nie mogłoby kiedykolwiek spełnić kryterium charakteru odróżniającego, jakie zostało ustanowione w zaskarżonym wyroku, a to stoi w sprzeczności z celem wyznaczonym w rozporządzeniu nr 40/94.
