Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 września 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof - Austria) - CHS Tour Services GmbH przeciwko Team4 Travel GmbH(Sprawa C-435/11) 1
(Dyrektywa 2005/29/WE - Nieuczciwe praktyki handlowe - Broszura sprzedażowa zawierająca fałszywe informacje - Zakwalifikowanie praktyki handlowej jako "nieuczciwej" - Wypadek, w którym nie można zarzucić przedsiębiorcy żadnego uchybienia wymogom staranności zawodowej)
(2013/C 344/16)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2013 r.)
Sąd odsyłający
Oberster Gerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: CHS Tour Services GmbH
Strona pozwana: Team4 Travel GmbH
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Oberster Gerichtshof - Wykładnia art. 5 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz.U. L 149, s. 22) - Broszura zawierająca fałszywe informacje - Istnienie lub brak możliwości wykazania przez przedsiębiorcę, że zostały zachowane wymogi staranności zawodowej w celu uniknięcia zakwalifikowania rzeczonej praktyki handlowej jako "nieuczciwej"
Sentencja
Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych
przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ("dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych") powinna być interpretowana w ten sposób, że w wypadku gdy praktyka handlowa spełnia wszystkie kryteria ustanowione w art. 6 ust. 1 tej dyrektywy, aby można było zakwalifikować ją jako praktykę wprowadzającą w błąd konsumenta, nie zachodzi konieczność zbadania, czy taka praktyka jest również sprzeczna z wymogami staranności zawodowej na podstawie art. 5 ust. 2 lit. a) rzeczonej dyrektywy, aby można było ją uznać za nieuczciwą i w konsekwencji zakazać jej na mocy art. 5 ust. 1 tej dyrektywy.
