Wyrok Sądu z dnia 6 września 2013 r. - Post Bank Iran przeciwko Radzie(Sprawa T-13/11) 1
(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte wobec Iranu w celu zapobieżenia rozpowszechnieniu broni jądrowej - Zamrożenie funduszy - Podstawa prawna - Naruszenie prawa międzynarodowego - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo własności - Proporcjonalność - Równe traktowane - Zasada niedyskryminacji)
(2013/C 304/23)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 19 października 2013 r.)
Strony
Strona skarżąca: Post Bank Iran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat D. Luff)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i A. Vitro, pełnomocnicy)
Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Erlbacher i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)
Przedmiot
W pierwszej kolejności żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, załącznika II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/ WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), zmienionej przez decyzję Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. (Dz.U. L 281, s. 81) i załącznika VIII do rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącej, po drugie, decyzji dotyczącej skarżącej i "zawartej" w piśmie z dnia 29 października 2010 r., po trzecie, decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. zmieniające decyzję 2010/413 (Dz.U. L 319, s. 71) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 319, s. 11), w zakresie w jakim mogą one mieć wpływ na sytuację skarżącej, po czwarte, decyzji dotyczącej skarżącej i "zawartej" w piśmie z dnia 5 grudnia 2011 r., po piąte, załącznika IX do rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1), w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej i, po szóste, wszelkich przyszłych rozporządzeń i decyzji Rady bądź Komisji, które uzupełniałyby lub zmieniałyby jeden z aktów prawnych zaskarżonych w ramach niniejszej skargi, a w drugiej kolejności, żądanie stwierdzenia, że do skarżącej nie ma zastosowania art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413, art. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 961/2010, art. 1 pkt 7 decyzji Rady 2012/35/WPZiB z dnia 23 stycznia 2012 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 19, s. 22), art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 267/2012, art. 1 pkt 8 decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 282, s. 58), art. 1 pkt 11 rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie nr 267/2012 (Dz.U. L 356, s. 34) oraz art. 1 pkt 2 decyzji Rady 2012/829/WPZiB z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 356, s. 71).
Sentencja