Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2013 r. - Miettinen przeciwko Radzie(Sprawa T-395/13)
(2013/C 274/38)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 21 września 2013 r.)
Strony
Strona skarżąca: Samuli Miettinen (Espoo, Finlandia) (przedstawiciele: O. Brouwer i E. Raedts, lawyers)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 21 maja 2013 r. odmawiającej udzielenia pełnego dostępu do dokumentu 12979/12 zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001 L 145, s. 43) doręczonej skarżącemu w dniu 21 maja 2013 r. w piśmie nr "06/c/02/1 3" (zwanej dalej zaskarżoną decyzją) oraz ponownej odmowy udzielenia dostępu z dnia 23 lipca 2013 r.;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania zgodnie z art. 87 regulaminu postępowania przed Sądem wraz z kosztami interwenientów.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 4 ust. 2 tiret drugie i art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, w związku z tym, że zaskarżona decyzja jest oparta na błędnej interpretacji i na błędnym zastosowaniu wskazanych przepisów dotyczących odpowiednio ochrony postępowania sądowego i porady prawnej oraz ochrony procesu podejmowania decyzji:
Po pierwsze Rada nie wykazała, że ujawnienie dokumentu 12979/12 naruszałoby możliwości jej służby prawnej w zakresie jego obrony w przyszłych postępowaniach sądowych, i że naruszałoby ono proces legislacyjny;
Po drugie Rada nie wykazała, że dokument 12979/12 jest częściowo sensytywny lub o szczególnie szerokim zakresie, co uzasadniałoby obalenie domniemania sprzyjającemu ujawnianiu opinii prawnych w kontekście legislacyjnym;
Po trzecie podniesione przez Radę naruszenie jest czysto hipotetyczne. Jest ono faktycznie oraz prawnie bezzasadne mając na uwadze, że treść opinii zawartej w dokumencie 12979/12 była już publicznie ujawniona w chwili wydawania zaskarżonej decyzji.
Po czwarte Rada powołując art. 4 ust. 3 akapit pierwszy nie przeprowadziła badania przeważającego interesu publicznego rozważając jedynie ryzyko procesu podejmowania decyzji związane jej zdaniem z ujawnieniem, a nie pozytywne skutki takiego ujawnienia odnoszące się między innymi do legitymacji procesu podejmowania decyzji i powołując art. 4 ust. 2 tiret drugie nie przeprowadziła badania.
Zarzut drugi dotyczy naruszenia obowiązku uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE, w związku z tym, że Rada uchybiła obowiązkowi uzasadnienia zaskarżonej decyzji w sposób wystarczający i odpowiedni.
