Sprawa C-273/13 P: Odwołanie wniesione w dniu 17 maja 2013 r. przez Rzeczpospolitą Polską od wyroku Sądu dnia 27 lutego 2013 r. w sprawie T-241/10, Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej.

Odwołanie wniesione w dniu 17 maja 2013 r. przez Rzeczpospolitą Polską od wyroku Sądu dnia 27 lutego 2013 r. w sprawie T-241/10, Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-273/13 P)

(2013/C 215/11)

Język postępowania: polski

(Dz.U.UE C z dnia 27 lipca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 27 lutego 2013 r. w sprawie T-241/10 Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej;

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010/152/UE z dnia 11 marca 2010 r. (notyfikowanej jako dokument nr K(2010)1317) wyłączającej z finansowania przez Unię Europejską niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. Urz. UE L 63 z 12.3.2010, str. 7), w części wyłączającej z finansowania wspólnotowego kwoty 279.794.442,15 PLN i 25.583.996,81 EUR wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską;

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Rzeczpospolita Polska podnosi przeciwko zaskarżonemu wyrokowi następujące zarzuty:

1) Zarzut błędnej wykładni art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 polegającej na uznaniu przez Sąd, że przepis ten nakazuje ustanowienie systemu LPIS-GIS w pełni zwektoryzowanego, bądź systemu ekwiwalentnego, podczas gdy spełnienie standardów systemu przewidzianych w tym przepisie nie wymaga pełnej wektoryzacji.

2) Zarzut błędnej wykładni art. 53 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 polegającej na uznaniu przez Sąd, że sankcje z tytułu celowej niezgodności powinny być stosowane również w przypadkach, w których celowość działania beneficjenta nie została ostatecznie stwierdzona.

3) Zarzut braku wystarczającego uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Zdaniem Rzeczypospolitej Polskiej, Sąd nie wyjaśnił, które z wymogów materialnych i formalnych wynikających z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zostały w istocie naruszone. Sąd nie uzasadnił również, w jaki sposób możliwość ustalenia celowości działania w drodze postępowania sądowego powoduje sprzeczność wdrażanego przez polskie władze systemu płatności z celami wspólnej polityki rolnej. W ocenie Rzeczypospolitej Polskiej, Sąd nie wyjaśnił także, na czym polegała niespójność dokonanych przez władze polskie wyliczeń rzeczywistego ryzyka dla funduszu.

4) Zarzut naruszenia zasady kontradyktoryjności i prawa do sprawiedliwego procesu poprzez pominięcie dowodu przedstawionego przez Rzeczpospolitą Polską oraz wykroczenie poza przedmiot sporu. Sąd pozostawił bowiem bez rozpoznania dowody i wyjaśnienia przedłożone przez Rzeczpospolitą Polską w zakresie systemu akceptacji gruntów do płatności oraz wyjaśnienia w zakresie wskaźnika poziomu kontroli w województwie opolskim. Sąd rozszerzył także zakres swojej oceny ponad to, co było przedmiotem zarzutów Komisji, a także stanowiło podstawę przyjęcia przez nią zaskarżonej decyzji.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2013.215.8/2
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa C-273/13 P: Odwołanie wniesione w dniu 17 maja 2013 r. przez Rzeczpospolitą Polską od wyroku Sądu dnia 27 lutego 2013 r. w sprawie T-241/10, Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej.
• Data aktu: 27/07/2013
• Data ogłoszenia: 27/07/2013