Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 7 marca 2013 r. w sprawie T-186/11, Peter Schönberger przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, wniesione w dniu 8 maja 2013 r. przez Petera Schönbergera(Sprawa C-261/13 P)
(2013/C 207/44)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Peter Schönberger (przedstawiciel: adwokat O. Mader)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W przedstawieniu okoliczności faktycznych sprawy Sąd podkreślił, że przewodniczący Komisji ds. Petycji poinformował skarżącego bez dalszego uzasadnienia, że jego petycja wprawdzie jest dopuszczalna, ale Komisja ds. Petycji nie może się zająć jej treścią. W rezultacie Sąd zniekształcił stan faktyczny poprzez uznanie, że miało miejsce badanie petycji.
Sąd błędnie rozpoznał zakres ochrony podstawowego prawa do petycji w ten sposób, że błędnie uznał, iż ów zakres ochrony ogranicza się wyłącznie do badania dopuszczalności petycji. Zakres ochrony obejmuje jednak także prawo do merytorycznego badania petycji i do decyzji co do istoty, gdy petycja jest dopuszczalna (prawo do rozpatrzenia).
Sąd dopuścił się logicznej sprzeczności w tym, że brak badania dopuszczalnej petycji przez Parlament, inaczej niż brak badania niedopuszczalnej petycji, nie wywiera skutków prawnych.
Sąd zaprzeczył własnemu orzecznictwu w sprawie Tegebauer 1 . W wyroku tym orzekł on, że skuteczność prawa do petycji może być naruszona, jeżeli petycja nie została zbadana merytorycznie.
Sąd nie dostrzegł naruszenia prawa w braku uzasadnienia decyzji Parlamentu. Zamiast tego zastąpił on brak uzasadnienia braku badania petycji własnym uzasadnieniem.
Sąd zaniechał oceny okoliczności, że wnoszącemu odwołanie uniemożliwiono obiektywne przedstawienie jego sprawy Komisji ds. Petycji.
