Wyrok Sądu z dnia 20 lutego 2013 r. - Melli Bank przeciwko Radzie(Sprawa T-492/10)(1)
(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej - Zamrożenie funduszy - Podmiot posiadany w 100 % przez podmiot uznany za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej - Zarzut niezgodności z prawem - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej)
(2013/C 101/36)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 6 kwietnia 2013 r.)
Strony
Strona skarżąca: Melli Bank plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: początkowo S. Gadhia, S. Ashley, solicitors, D. Anderson, QC, oraz R. Blakeley, barrister, a następnie S. Ashley, S. Jeffrey, A. Irvine, solicitors, D. Wyatt, QC, oraz R. Blakeley)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i R. Liudvinaviciute-Cordeiro, pełnomocnicy)
Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Bolaert i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)
Przedmiot
Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 281, s. 81), rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413 (Dz.U. L 319, s. 71), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia nr 961/2010 (Dz.U. L 319, s. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1) w zakresie, w jakim akty te dotyczą strony skarżącej, a po drugie, żądanie stwierdzenia niemożności stosowania wobec strony skarżącej art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 961/2010 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 267/2012.
Sentencja
______(1) Dz.U. C 328 z 4.12.2010.