Sprawa T-269/12: Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2012 r. - Makro autoservicio mayorista przeciwko Komisji.

Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2012 r. - Makro autoservicio mayorista przeciwko Komisji

(Sprawa T-269/12)

(2012/C 243/52)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 11 sierpnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Makro autoservicio mayorista, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: P. De Baere i P. Muñiz, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 22 wersja ostateczna z dnia 18 stycznia 2010 r. stwierdzającej, że zaksięgowanie retrospektywne należności celnych przywozowych jest zasadne, a umorzenie tych należności nie jest zasadne w konkretnym przypadku (REM 02/08), doręczonej skarżącej pismem z dnia 19 kwietnia 2012; oraz

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy, zgodnie z którym

– należności celne przywozowe zostały zaksięgowane z naruszeniem art. 220 ust. 2 lit. b) Wspólnotowego kodeksu celnego⁽¹⁾, ponieważ pozwana błędnie stwierdziła, że przepisy antydumpingowe skierowane przeciwko przywozom z krajów trzecich mają automatycznie zastosowanie do towarów będących w swobodnym obrocie w unii celnej UE-Turcja, skutkiem czego pozwana nie poinformowała podmiotów gospodarczych, że rozpatrywane rozporządzenie antydumpingowe ma również zastosowanie do towarów będących w swobodnym obrocie w unii celnej UE-Turcja. Ewentualnie, organy tureckie popełniły błąd, potwierdzając że cła antydumpingowe nałożone na towary pochodzące z krajów trzecich nie mają zastosowania do towarów będących w swobodnym obrocie w unii celnej UE-Turcja. Skarżąca podnosi następnie, iż hiszpańskie organy celne również popełniły błąd, przyjmując że towary ze świadectwem A.TR nie mogły być przedmiotem jakichkolwiek dodatkowych należności lub środków ochrony rynku, w związku z czym nie poinformowały podmiotów gospodarczych, że dokonywane przez nie przywozy z Turcji mogły być przedmiotem środków polityki handlowej, nawet, jeśli towary te znajdowały się w swobodnym obrocie.

2) Zarzut drugi, zgodnie z którym

– błąd popełniony przez właściwe organy celne nie mógł być w sposób racjonalny wykryty przez dłużnika działającego w dobrej wierze, który zastosował się do wszelkich wymogów ustanowionych w obowiązujących przepisach w zakresie zgłoszenia celnego.

3) Zarzut trzeci, zgodnie z którym

– skarżąca znajduje się w szczególnej sytuacji w rozumieniu art. 239 Wspólnotowego kodeksu celnego oraz nie można jej przypisać oszustwa, ani oczywistego zaniedbania zgodnie z tym przepisem.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.243.30/1
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-269/12: Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2012 r. - Makro autoservicio mayorista przeciwko Komisji.
• Data aktu: 11/08/2012
• Data ogłoszenia: 11/08/2012