Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 6 marca 2012 r. w sprawie T-453/10 Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 22 maja 2012 r. przez Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development(Sprawa C-248/12 P)
(2012/C 200/17)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2012 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development (przedstawiciele: K.J. Brown, Departmental Solicitor's office, D. Wyatt QC, V. Wakefield, Barristers):
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Sąd Unii Europejskiej nie określił odpowiednich kryteriów prawnych oraz ich nie zastosował; w szczególności wyroki w sprawach Piraiki-Patraiki i Dreyfus są jedynie przykładami ogólnej zasady prawnej, zgodnie z którą akt unijny dotyczy bezpośrednio tych podmiotów, na których sytuację ma on wpływ, jeśli jego wykonanie w dany sposób jest "oczywiste", a każda inna możliwość jest "czysto teoretyczna" i jest "ewidentne", że wykorzystane zostaną uprawnienia dyskrecjonalne. Zasada ta ma zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy.
Zarzut drugi, zgodnie z którym Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo i zasadę pewności prawa usiłując ograniczyć zakres zastosowania orzecznictwa Piraiki-Patraiki i Dreyfus (w szczególności ze względu na ograniczenie się do spraw, w których akt unijny został przyjęty na wniosek państwa członkowskiego i ograniczając się do spraw o "bardzo szczególnym stanie faktycznym").
Zarzut trzeci, zgodnie z którym Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo ograniczając przysługujące na mocy art. 263 TFUE uprawnienia do wniesienia skargi. Jest to niezgodne z właściwą wykładnią art. 263 TFUE po zmianach wprowadzonych traktatem lizbońskim, w szczególności w kontekście jego celu oraz zasady skutecznej ochrony prawnej.
Zarzut czwarty, zgodnie z którym, gdyby Sąd Unii Europejskiej zastosował do niniejszego przypadku właściwe zasady prawne, DARD zostałby uznany za podmiot, którego akt "dotyczy bezpośrednio". W szczególności, zgodnie z prawem ustrojowym Zjednoczonego Królestwa organy administracji zdecentralizowanej - w tym przypadku DARD - ponoszą bezpośrednio koszty odmowy pokrycia wydatków. Związek przyczynowy jest bezpośredni i automatyczny. Brytyjskie zasady decentralizacji są ustalone (sprawa C-428/07 Horvath Zb. Orz. s. I-6355), a jakikolwiek argument, zgodnie z którym ich stosowanie nie jest "oczywiste", jest nie do przyjęcia.