Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawie T-194/06 SNIA przeciwko Komisji, wniesione w dniu 31 sierpnia 2011 r. przez SNIA S.p.A.(Sprawa C-448/11 P)
(2011/C 311/47)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: SNIA S.p.A. (przedstawiciele: A. Santa Maria, C. Biscaretti di Ruffia i E. Gambaro, avvocati)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– Uchylenie wyroku oddalającego skargę wniesioną przez SNIA S.p.A. i w związku z tym stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) wersja ostateczna z dnia 3 maja 2006 r. w części, w jakiej zalicza ona SNIA S.p.A. do grona swoich adresatów i nakłada na nią, solidarnie z Caffaro S.r.l., grzywnę w wysokości 1 078 milionów EUR;
– tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w oparciu o wskazówki i kryteria określone przez Trybunał w postępowaniu w sprawie niniejszego odwołania;
– w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
W ramach zarzutu pierwszego SNIA podnosi błędne zastosowanie prawa przez Sąd polegające na automatycznym stwierdzeniu odpowiedzialności SNIA ze względu na jej połączenie z Caffaro S.p.A. oraz na niewłaściwym zastosowaniu zasad dotyczących przypisania odpowiedzialności w dziedzinie konkurencji, w szczególności w odniesieniu do tak zwanej zasady "ciągłości gospodarczej" i do zasad dotyczących ciężaru dowodu. Zdaniem skarżącej sąd w pierwszej instancji dokonał ponadto błędnej kwalifikacji okoliczności faktycznych i przeinaczył niektóre dowody.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca zarzuca wyrokowi brak stwierdzenia niezgodności pomiędzy pismem w sprawie przedstawienia zarzutów i zaskarżoną decyzją w odniesieniu do połączenia SNIA i Caffaro S.p.A. W szczególności skarżąca podnosi naruszenie i błędne zastosowanie przez Sąd art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1), naruszenie jej prawa do obrony, błędną kwalifikację prawną oraz przeinaczenie okoliczności faktycznych i dowodów.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi niewłaściwe zastosowanie art. 296 TFUE, błędną ocenę dowodów prowadzącą do przeinaczenia ich treści i zakresu, oraz naruszenie prawa do obrony. W szczególności skarżąca zarzuca wyrokowi brak stwierdzenia niewystarczającego uzasadnienia i wewnętrznej sprzeczności zaskarżonej decyzji, w zakresie w jakim uznaje ona SNIA za odpowiedzialną solidarnie. Ponadto skarżąca podnosi "przeinaczenie" treści zaskarżonej decyzji oraz naruszenie prawa do obrony ze względu na stwierdzenie przez Sąd odpowiedzialności skarżącej na podstawie elementów, co do których SNIA nie miała możliwości wypowiedzieć się ani w postępowaniu administracyjnym, ani w postępowaniu sądowym w pierwszej instancji.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, s. 1).
