Skarga wniesiona w dniu 6 czerwca 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej(Sprawa C-281/11)
(2011/C 252/29)
Język postępowania: polski
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin i M. Owsiany-Hornung, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że w związku z brakiem lub nieprawidłową transpozycją przepisów art. 2 lit. a), b), d), e) oraz f), art. 3, ust. 3, art. 4 ust. 3, art. 6, art. 7, art. 8, art. 9 ust. 1 i ust. 2 lit. a), art. 10 ust. 3 - 4, art. 18 ust. 1 akapit drugi, ust. 3 - 4 jak też Załącznika V, część A, tiret czwarte, część B tiret pierwsze oraz część C tiret pierwsze dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/41/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy tej dyrektywy;
– obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja zarzuca Rzeczpospolitej Polskiej, że ta nieprawidłowo transponowała do polskiego ustawodawstwa definicje "mikroorganizmu", "mikroorganizmu zmodyfikowanego genetycznie", "awarii" i "użytkownika" zawarte odpowiednio w art. 2 lit. a), art. 2 lit. b), art. 2 lit d), oraz w art. 2 lit. e) dyrektywy 2009/41/WE. Zdaniem Komisji, naruszenie stanowi również fakt, że polskie ustawodawstwo nie zawiera definicji "powiadomienia", która to definicja figuruje w art. 2 lit. f) tej samej dyrektywy.
Komisja utrzymuje ponadto, że art. 3 ust. 3, art. 6, 7, 8, art. 9 ust. 1 i ust. 2 lit. a) i art. 18 ust. 1 akapit drugi, ust. 3 i 4 dyrektywy oraz przepisy załącznika V część B tiret pierwsze oraz część C tiret pierwsze dyrektywy 2009/41/WE nie zostały przeniesione do polskiego ustawodawstwa.
Według Komisji, transpozycja art. 4 ust. 3 dyrektywy 2009/41/WE jest niewłaściwa, ponieważ, zgodnie z polskim prawem, klasa pierwsza obejmuje jedynie działania niepowodujące ryzyka, podczas gdy dyrektywa obejmuje również działania o znikomym ryzyku.
Komisja zarzuca również Rzeczypospolitej Polskiej nieprawidłowe wdrożenie art. 10 ust. 3 dyrektywy 2009/41/WE poprzez ograniczenie możliwości określenia dodatkowych warunków przeprowadzenia zamkniętego użycia organizmów zmodyfikowanych genetycznie jedynie do sytuacji, kiedy przemawia za tym konieczność ochrony zdrowia ludzi lub środowiska, podczas gdy art. 10 ust. 3 dyrektywy 2009/41/WE nie zawiera takiego ograniczenia.
Ponadto, według Komisji, 10 ust. 4 dyrektywy 2009/41 został nieprawidłowo transponowany do ustawodawstwa krajowego, gdyż wprowadza on trzydziestodniowy termin, którego nie przewiduje dyrektywa.
Wreszcie, Komisja twierdzi, że władze polskie transponowały w sposób niepełny Załącznik V, część A tiret czwarte dyrektywy 2009/41.
