Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2010 r. - Francja przeciwko Komisji(Sprawa T-516/10)
(2011/C 13/59)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: E. Belliard, G. de Bergues i B. Cabouat, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 5724 wersja ostateczna z dnia 23 sierpnia 2010 r. dotyczącej zastosowania korekt finansowych w odniesieniu do pomocy z Sekcji Orientacji EFOGR przyznanej na rzecz programu inicjatywy wspólnotowej CCI 2000.FR.060.PC.001 (Francja - LEADER+);
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi w skardze o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 5724 wersja ostateczna z dnia 23 sierpnia 2010 r. dotyczącej zastosowania korekt finansowych w odniesieniu do pomocy z Sekcji Orientacji EFOGR przyznanej na rzecz programu inicjatywy wspólnotowej CCI 2000.FR.060.PC.001 (Francja - LEADER+). Owa decyzja stanowi, że pomoc z Sekcji Orientacji EFOGR przyznana zgodnie z decyzją Komisji C(2001) 2094 z dnia 7 sierpnia 2001 r. na wydatki dokonane z tytułu programu inicjatywy wspólnotowej Leader+ we Francji jest zmniejszona o 7.437.217,61 EUR.
Tytułem żądania głównego skarżąca uważa, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji ze względu na to, iż Komisja błędnie zinterpretowała i zastosowała art. 9 lit. l) i art. 32 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia nr1260/1999(1). Komisja bowiem zdaniem skarżącej uznała, że lokalne grupy działania (LGD) były ostatecznymi beneficjentami programu inicjatywy wspólnotowej Leader+. Tymczasem ostatecznymi beneficjentami tego programu nie były LGD, lecz projektodawcy. W konsekwencji Komisja nie musiała, wbrew jej twierdzeniom, wstępnie finansować wydatków dokonanych przez ostatecznych beneficjentów programu Leader+.
Tytułem żądania ewentualnego skarżąca podnosi, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ Komisja naruszyła zasadę uzasadnionych oczekiwań. Nie przyjmując bowiem żadnych wniosków po przeprowadzeniu kontroli w kwietniu 2005 r., a następnie nie zawieszając objętych nią wydatków, Komisja zdaniem skarżącej zachowała się w sposób pozwalający władzom francuskim sądzić, iż nie podważała ich interpretacji dotyczącej LGD i że, w każdym razie, ich system zarządzania dotyczący zgłaszania wydatków nie zawierał poważnych wad uzasadniających zastosowanie korekty finansowej.
Tytułem dalszego żądania ewentualnego skarżąca uważa, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ Komisja powinna zastosować niższą kwotę korekty finansowej. Po pierwsze, Komisja zdaniem skarżącej naruszyła prawo w odniesieniu do kwoty podstawy, którą należy uwzględnić w celu obliczenia korekty finansowej w wysokości 5 %. Po drugie, Komisja naruszyła art. 39 ust. 3 rozporządzenia nr 1260/1999 z uwagi na niezastosowanie korekty finansowej proporcjonalnej do konsekwencji finansowych stwierdzonych uchybień.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz.U. L 161, s. 1).
