Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Szwecji(Sprawa C-70/11)
(2011/C 120/10)
Język postępowania: szwedzki
(Dz.U.UE C z dnia 16 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Enegren i M. Owsiany-Hornung)
Strona pozwana: Królestwo Szwecji
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że przyjmując, że w przypadku skorzystania przez konsumentów z prawa do odstąpienia od umowy, przedsiębiorcy mogą nie tylko wymagać zapłaty za dostarczoną już część usługi finansowej, lecz również zwrotu kosztów racjonalnie poniesionych w trakcie okresu poprzedzającego otrzymanie przez przedsiębiorcę informacji o odstąpieniu konsumenta od umowy, Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy dyrektywy 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość oraz zmieniającej dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE i 98/27/WE,
– obciążenie Królestwa Szwecji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z motywem 13 dyrektywy, państwa członkowskie nie powinny mieć możliwości przyjmowania innych przepisów niż przepisy ustanowione w dyrektywie w obszarach, które ona harmonizuje, chyba że inaczej postanowiono w tej dyrektywie.
Z art. 6 ust. 1 dyrektywy wynika, że państwa członkowskie zapewnią, aby konsument miał zagwarantowane 14 dni kalendarzowych na odstąpienie od umowy bez stosowania kar i bez podawania przyczyny.
Na podstawie art. 7 ust. 1 dyrektywy, jeśli konsument wykonuje przyznane mu prawo odstąpienia, można wymagać od niego jedynie zapłaty bez zbędnej zwłoki za usługę rzeczywiście dostarczoną przez dostawcę zgodnie z umową na odległość.
Z art. 11 zdanie drugie, zawartego w rozdziale 3 szwedzkiej ustawy (2005:59) o sprzedaży na odległość i sprzedaży domowej wynika, że poza zapłatą za rzeczywiście dostarczoną usługę finansową, przedsiębiorca może dochodzić zwrotu kosztów racjonalnie poniesionych.
Szwecja wprowadziła tym samym do swego prawa implementującego dyrektywę przepisy wykraczające poza wymogi określone w art. 7 ust. 1 dyrektywy, dotyczącym prawa konsumenta do odstąpienia od umowy. W każdym razie implementacja art. 7 ust. 1 dyrektywy przez Szwecje nie zapewnia jasności i dokładności wymaganych przez Trybunał Sprawiedliwości celem przestrzegania wymogu pewności prawa.
