Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. - Vivendi przeciwko Komisji(Sprawa T-432/10)
(2010/C 317/73)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Vivendi (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Struys, O. Fréget i J.Y. Ollier)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 lipca 2010 r. wydanej w sprawie COMP/C-1/39.653 - Vivendi & Iliad przeciwko France Télécom, w której Komisja nie uwzględniła skargi z dnia 2 marca 2009 r. złożonej do Komisji przez Vivendi na podstawie art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003, dotyczącej praktyk France Télécom uznanych za sprzeczne z art. 102 TFUE;
– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przed Sądem przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
– Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 4730 z dnia 2 lipca 2010 r., nieuwzględniającej, ze względu na brak interesu wspólnotowego, skargi złożonej przez skarżącą do Komisji przeciwko France Télécom, dotyczącej rzekomych nadużyć pozycji dominującej, z naruszeniem art. 102 TFUE, na francuskim rynku usług szerokopasmowych i abonamentu telefonicznego, wynikających według skarżącej ze stosowania przez France Télécom dyskryminacji strukturalnej przy ustalaniu ceny usług hurtowych na rzecz detalicznej części jej przedsiębiorstwa i utrzymywaniu zawyżonej ceny rekurencyjnego dostępu do pętli lokalnej.
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi szereg zarzutów dotyczących w szczególności:
– naruszeń prawa, oczywistych błędów w ocenie i uchybień obowiązkowi dokładnego zbadania przy ocenie zagrożeń, które zarzucane praktyki powodują dla funkcjonowania rynku wewnętrznego, ponieważ Komisja ograniczyła się i) do zbadania wyłącznie średniego poziomu cen usług szerokopasmowych na rynku detalicznym, bez zbadania, czy ów poziom cen rzeczywiście mógł wykazać istnienie zarzucanych praktyk, oraz ii) do subiektywnej oceny przestarzałego charakteru świadczenia usługi abonamentu telefonicznego;
– niewystarczającego uzasadnienia, naruszeń prawa, błędów faktycznych i oczywistych błędów w ocenie, ponieważ Komisja uznała możliwość stwierdzenia wystąpienia naruszenia za bardzo ograniczoną, gdyż:
– nie zbadała kwestii dyskryminacyjnego charakteru rzeczywiście stosowanych cen w odniesieniu do rzeczywiście wyświadczonych usług i błędnie stwierdziła, że postępowanie wstępne nie wykazało istnienia poszlak ani dowodów;
– stwierdziła, że metoda obliczeń wykorzystywana przez France Télécom w celu ustalenia cen dostępu do pętli lokalnej została zatwierdzona przez Autorité de régulation des communications électroniques et des postes (francuski organ regulacji komunikacji i poczty) (ARCEP) i uznała, że fakt, iż France Télécom przekazała ARCEP błędne informacje, bez próby ich sprostowania, ze względu na użytą metodę pozbawiony jest znaczenia;
– zniekształciła przedmiot przedstawionych przez skarżącą testów na wykluczenie, jakim było ustalenie skutków zarzucanych praktyk;
– pominięcia gwarancji mających zastosowanie do badania skarg i do decyzji umarzających postępowanie w sprawie nadużycia pozycji dominującej, ponieważ skarżąca i) nie miała natychmiastowego dostępu do pism strony przeciwnej i do akt sprawy oraz ii) nie miała czasu na przedstawienie swoich uwag dotyczących tych dokumentów.
