Skarga wniesiona w dniu 6 września 2010 r. - Productos Derivados del Acero przeciwko Komisji(Sprawa T-388/10)
(2010/C 301/73)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Productos Derivados del Acero, SA (Catarroja, Hiszpania) (przedstawiciele: M. B. Escuder Tella, J. Viciano Pastor i F. Palau Ramirez, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji ze względu na upływ pięcioletniego okresu przedawnienia dla nakładania kar, który został przewidziany w art. 25 rozporządzenia (WE) nr 1/2003;
– tytułem żądania ewentualnego, w przypadku nieuwzględnienia powyższego żądania, stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznała w niej, iż Productos Derivados del Acero, SA (PRODERAC) uczestniczyła w określonych w tej decyzji porozumieniach ograniczających konkurencję, a także stwierdzenie, że spółka ta nie uczestniczyła w zarzucanych jej zachowaniach o charakterze zmowy;
– tytułem żądania ewentualnego, w przypadku nieuwzględnienia również powyższego żądania, stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja obniżyła w niej kwotę nałożonej na Productos Derivados del Acero, SA (PRODERAC) grzywny jedynie o 25 %, a także stwierdzenie, że spółka ta jest zwolniona z grzywny w zastosowaniu wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r., a to ze względu na jej dowiedzioną niewypłacalność;
– tytułem żądania ewentualnego, w przypadku nieuwzględnienia również powyższego żądania, stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja obniżyła w niej kwotę nałożonej na Productos Derivados del Acero, SA (PRODERAC) grzywny jedynie o 25 %, i obniżenie kwoty tej grzywny o 75 %;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga została wniesiona przeciwko tej samej decyzji, która została zaskarżona w sprawie T-385/10 ArcelorMittal Wire France i in. przeciwko Komisji.
Skargę swą skarżąca opiera na następujących zarzutach:
1) Zarzut wstępny: przedawnienie terminu nakładania kar. Skarżąca twierdzi w tym względzie, że termin przedawnienia nakładania kar w przypadku zmowy upływa pięć lat od ostatniego działania o charakterze dochodzeniowym, a także, że od dnia 19 września 2008 r., czyli daty końca kartelu, oraz od dnia 30 września 2008 r., kiedy wysłano pismo w sprawie przedstawienia zarzutów, bieg terminu przedawnienia nie został przerwany.
2) Niewłaściwe zastosowanie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz dotyczącego tych przepisów orzecznictwa sądów wspólnotowych ze względu na to, że:
– skarżąca nie wyraziła wyraźnie swej woli uczestnictwa w porozumieniach i uzgodnionych praktykach, a wniosek o istnieniu po jej stronie tej woli nie może zostać wyciągnięty w sposób dorozumiany z innych okoliczności;
– skarżąca w sposób oczywisty i publiczny zdystansowała się od porozumień stanowiących zmowę w zakresie, w jakim jej uczestnictwo w spotkaniach pozostało bez wpływu na jej zachowania handlowe; w tym względzie brak realizacji tajnych porozumień stanowi zdaniem skarżącej dowód na to, że jej uczestnictwo w spotkaniach pozostało bez wpływu na jej zachowanie na rynku.
3) Niewłaściwe zastosowanie pkt 35 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. ze względu na niewłaściwe zastosowanie w drodze analogii oceny "poważnych i nieodwracalnych" szkód w kontekście środków tymczasowych.
