Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 11 maja 2010 r. w sprawie F-30/08 Nanopoulos przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 lipca 2010 r. przez Komisję Europejską(Sprawa T-308/10 P)
(2010/C 274/38)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2010 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall, adwokat Efthymios Bourtzalas i adwokat Eirini Antypa)
Druga strona postępowania: Fotios Nanopoulos (Itzig, Luksemburg)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie F-30/08 Nanopoulos przeciwko Komisji;
– w razie utrzymania w mocy wyroku ustalenie właściwej wysokości zadośćuczynienia;
– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu wnosząca odwołanie żąda uchylenia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie F-30/08 Nanopoulos przeciwko Komisji, w którym zasądzono od Komisji na rzecz drugiej strony postępowania zadośćuczynienie w wysokości 90.000 EUR za doznaną krzywdę i nakazano pokrycie wszystkich kosztów.
W uzasadnieniu odwołania Komisja podnosi następujące zarzuty:
– naruszenie art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym") oraz zasady pewności prawa, jako że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo, uznając, że wniesione przez drugą stronę postępowania żądanie należy uznać za żądanie zadośćuczynienia bez przedstawienia jakiegokolwiek uzasadnienia;
– naruszenie prawa i brak uzasadnienia, jako że Sąd do spraw Służby Publicznej ocenił, że żądanie zadośćuczynienia zostało wniesione w odpowiednim terminie i że decyzja o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego naruszyła domniemanie niewinności;
– naruszenie prawa wspólnotowego, naruszenie prawa i brak uzasadnienia, jako że Sąd do spraw Służby Publicznej nie zastosował wymogu prawnego, który wymaga "wystarczająco istotnego naruszenia", i nie wyjaśnił, z jakiego powodu należało w niniejszym przypadku odejść od istniejącego orzecznictwa;
– naruszenie art. 24 regulaminu pracowniczego, naruszenie prawa i brak uzasadnienia, ponieważ Sąd do spraw Służby Publicznej uznał, że organ powołujący był zobowiązany do udzielenia szybkiej pomocy drugiej stronie postępowania bez przeprowadzenia uprzedniego dochodzenia i przed upływem przewidzianego we wspomnianym artykule terminu czterech miesięcy na udzielenie odpowiedzi w sprawie wniosku;
– oczywiste naruszenie prawa i oczywisty błąd w uzasadnieniu, jako że Sąd do spraw Służby Publicznej uznał, po pierwsze, że Komisja jest odpowiedzialna za rzekome przecieki do prasy, a po drugie, że popełniła błąd, wszczynając postępowanie dyscyplinarne;
– naruszenie zasady proporcjonalności i naruszenie prawa, jako że Sąd do spraw Służby Publicznej orzekł o zasądzeniu od Komisji zadośćuczynienia w wysokości 90.000 EUR za krzywdę doznaną przez drugą stronę postępowania.
