Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2010 r. - Wam przeciwko Komisji(Sprawa T-303/10)
(2010/C 246/65)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Wam SpA (Modena, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Roberti, I. Perego)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności spornej decyzji w całości lub w części w zakresie, w jakim w decyzji tej:
– stwierdza się, że WAM skorzystała z niezgodnej z prawem pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE na podstawie umowy o finansowanie z 1995 r. oraz umowy o finansowanie z 2000 r. - obu zawartych na podstawie art. 2 ustawy 394/1981;
– stwierdza się, że pomoc przyznana na podstawie umów z 1995 r. i 2000 r. jest niezgodna ze wspólnym rynkiem;
– nakazuje się odzyskanie niezgodnej ze wspólnym rynkiem pomocy w wyrażonej liczbowo wysokości oraz ponadto przewiduje się, że od kwot podlegających odzyskaniu należne są odsetki liczone od dnia przyznania tej pomocy WAM;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzją zaskarżoną w niniejszej sprawie jest ta sama decyzja co w sprawie T-257/10 Włochy przeciwko Komisji(1).
WAM podnosi siedem zarzutów, twierdząc, że Komisja Europejska:
– w niniejszej sprawie błędnie zastosowała art. 107 ust. 1 TFUE, a w każdym razie dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych oraz nie uzasadniła swej decyzji w zakresie, w jakim uznała, iż dopłaty do oprocentowania przyznane WAM na działania służące penetracji rynków państw trzecich mogły mieć wpływ na handel wewnątrzwspólnotowy i zakłócać konkurencję, odbiegając od rozważań Trybunału przedstawionych w wyroku w sprawie C-494/06 P(2) oraz Sądu w wyroku w sprawie T-316/04(3), naruszając tym samym art. 266 TFUE;
– błędnie i bez uzasadnienia uznała, że art. 107 ust. 1 TFUE znajduje zastosowanie do finansowania, o którym tu mowa, nie uwzględniając zasad i przepisów stosowanych przez nią samą do podobnego wsparcia przeznaczonego dla działań służących penetracji rynków państw trzecich. Komisja nie uważała, ze takie samo finansowanie było przyznawane w ramach systemu ustanowionego na podstawie ustawy 394/1981, naruszając tym samym także art. 108 ust. 1 TFUE i art. 1 lit. b) rozporządzenia nr 659/99;
– błędnie doszła do wniosku, nie formułując na tę okoliczność stosownego uzasadnienia, że pomoc, z której skorzystała WAM, była po części niezgodna ze wspólnym rynkiem, naruszając tym samym art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, rozporządzenie w sprawie pomocy de minimis oraz odpowiednie rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych;
– błędnie obliczyła ekwiwalent subwencji przyznanej WAM w postaci dopłat do oprocentowania;
– nie wszczęła postępowania przewidzianego w art. 108 ust. 2 TFUE w celu ponownego wydania decyzji, której nieważność została stwierdzona przez Trybunał i Sąd, naruszając tym samym prawo do obrony przysługujące WAM;
– naruszyła zasady dobrej administracji i należytej staranności, w szczególności ze względu na zbyt długi czas trwania postępowania administracyjnego.
______
(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
(2) C-494/06 P Komisja przeciwko Włochom i Wam, Zb.Orz. 2009, s. I-3639.
(3) T-316/04 Wam przeciwko Komisji, Zb.Orz. 2004, s. II-3917.
