Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 27 kwietnia 2010 r. w sprawie T-392/06 Union Investment Privatfonds GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory); przy udziale: Unicre-Cartão International De Crédito SA, wniesione w dniu 29 czerwca 2010 r. przez Union Investment Privatfonds GmbH(Sprawa C-308/10 P)
(2010/C 246/40)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2010 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Union Investment Privatfonds GmbH (przedstawiciel: adwokat J. Zindel)
Druga strona postępowania:
– Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory);
– Unicre-Cartão International De Crédito SA.
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu z dnia 27 kwietnia 2010 w sprawie T-392/06;
– stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 10 października 2006 r. w sprawie R 442/2004-2 i uwzględnienie sprzeciwów wnoszącej odwołanie wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego 1871896 "unibanco".
Zarzuty i główne argumenty
W odwołaniu podniesiono nieprawidłowe zastosowanie art. 74 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 40/94. Sąd błędnie wyszedł z założenia, że wnosząca odwołanie po terminie przedstawiła dowody używania znaków towarowych, na które powoływała się w sprzeciwie. Ponadto przeprowadzone przez Izbę Odwoławczą i wymagane przez art. 74 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 badanie w ramach przysługującego jej swobodnego uznania nie jest zgodne z zaleceniami Trybunału zawartymi w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie C-29/05 P OHIM przeciwko Kaul.
Prawidłowo przeprowadzone badanie w ramach przysługującego Izbie Odwoławczej swobodnego uznania powinno było doprowadzić do uwzględnienia dowodów przedstawionych przez wnoszącą odwołanie, nawet jeśli faktycznie zostały one dostarczone z opóźnieniem. Takie przedstawienie dowodów nie przeciągało postępowania, gdyż Wydział Sprzeciwów wydał swą decyzję dopiero piętnaście miesięcy po ich dostarczeniu. Przedstawione dowody były także bezpośrednio istotne z prawnego punktu widzenia. Ponadto błędnie sformułowane pisma Wydziału Sprzeciwów przyczyniły się do tego, że wnosząca odwołanie przedstawiła dowody po terminie.
Sąd nie ocenił następnie dokonanego przez Wydział Sprzeciwów ustalenia, że uczestnicy postępowania przedstawili swe argumenty i dowody w wyznaczonym do tego terminie. Wydział Sprzeciwów nie uznał zatem, że miało miejsce przekroczenie terminu. W rezultacie Izba Odwoławcza nie miała podstaw, by stwierdzić opóźnienie w dostarczeniu dowodów. Izba Odwoławcza powinna była natomiast zbadać przedstawione dowody co do istoty.
Ani Izba Odwoławcza, a nie Sąd nie mogli zastąpić swą oceną brakującego badania Wydziału Sprzeciwów w ramach przysługującego mu swobodnego uznania. Z powodu nieskorzystania przez Wydział Sprzeciwów z przysługującego mu swobodnego uznania Izba Odwoławcza powinna była przekazać mu sprawę celem ponownego rozpatrzenia, zgodnie z art. 62 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94.
Poza tym dowody na okoliczność używania znaków towarowych przywołanych w sprzeciwie nie zostały przedstawione przez wnoszącą odwołanie z opóźnieniem z wielu względów. Po pierwsze, codzienne ogłoszenia zawarte w rubryce finansowej ponadregionalnych gazet, wykazujące używanie znaków towarowych przywołanych w sprzeciwie i innych znaków seryjnych przez wskazanie funduszy inwestycyjnych wnoszącej odwołanie, stanowią fakty notoryjne. Takie fakty OHIM powinien uwzględniać z urzędu. Po drugie, zgłaszająca nie zakwestionowała używania znaków towarowych przywołanych w sprzeciwie i innych znaków seryjnych. Po trzecie, Wydział Sprzeciwów, naruszając prawo, uniemożliwił wnoszącej odwołanie przedstawienie dalszych dowodów na okoliczność używania jej znaków. OHIM poinformował bowiem wnoszącą odwołanie, że może ona zająć stanowisko wyłącznie względem argumentów zgłaszającej i że urząd nie będzie brał pod uwagę żadnych nowych dowodów. A zatem pozostawało bez znaczenia, czy wnosząca odwołanie przedstawi dalsze dowody, czy nie. Po czwarte, terminy do przedstawienia dowodów zostały w niedopuszczalny sposób skrócone. W tym zakresie OHIM nie zastosował się do zasady 80 rozporządzenia wykonawczego nr 2868/95.
