POMOC PAŃSTWA - GRECJAPomoc państwa C 16/10 (ex NN 22/10) - Pomoc dla niektórych kasyn w Grecji
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/C 235/03)
(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2010 r.)
Pismem z dnia 6 lipca 2010 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Grecję o swojej decyzji o wszczęciu postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
Directorate F
Office J-70, 3/225
1049 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Faks +32 22961242
Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom Grecji. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
(1) W dniu 8 lipca 2009 r. konsorcjum Loutraki SA - Club Hotel Loutraki SA ("skarżący") przedłożyło skargę dotyczącą greckich przepisów regulujących koszty wstępu do kasyn. Istotą skargi był fakt, że niektóre kasyna, na podstawie obowiązujących krajowych przepisów prawnych, stosują korzystniejszą strategię niższych kosztów wstępu niż reszta kasyn w kraju (1). Dokładniej rzecz ujmując, podczas gdy pozostałe kasyna są zobowiązane pobierać opłatę za wstęp w wysokości 15 EUR od osoby, trzy kasyna - domniemani beneficjenci pomocy państwa - są upoważnione do pobierania opłaty w wysokości jedynie 6 EUR od osoby. Wszystkie kasyna są prawnie zobowiązane do przekazania państwu 80 % wpływów z opłat za wstęp.
Istnienie pomocy w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE
(2) 80 % kosztu biletu wstępu przekazywane jest państwu. Jeśli państwo zrzeka się dochodów, które inaczej pobrałoby od przedsiębiorstwa, zasoby państwa zostają zaangażowane w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Ponieważ system poboru dochodów ustanowiony jest przepisami prawa, bezsprzecznie można go uznać za działania państwa.
(3) Środek zwiększa konkurencyjność kasyn pobierających opłatę za wstęp w wysokości 6 EUR, które dzięki temu są w stanie przyciągnąć większą klientelę. Grecja stwierdziła, że bezpośrednim beneficjentem niższego kosztu biletu wstępu jest klient. Komisja uważa, że dotacje dla konsumentów mogą stanowić pomoc państwa dla przedsiębiorstw, jeśli otrzymanie dotacji jest uwarunkowane skorzystaniem z konkretnej usługi lub użyciem konkretnego towaru danego przedsiębiorstwa. Przepisy prawa pozwalają na zniesienie opłat za wstęp, ale kasyno i tak musi zapłacić podatek. To pokazuje jeszcze wyraźniej, że środek przynosi korzyści kasynom o niższych opłatach za wstęp, ponieważ przekazują one państwu 4,80 EUR od każdego klienta odwiedzającego kasyno za darmo, podczas gdy pozostałe kasyna przekazują państwu 12 EUR. Komisja stwierdza, że system przynosi korzyści kasynom pobierającym niższą opłatę za wstęp.
(4) Niższe opłaty za wstęp w wysokości 6 EUR dotyczą jedynie trzech kasyn, natomiast nie dotyczą pozostałych. W ten sposób środek jest wybiórczy. Chociaż wymóg przekazania państwu 80 % ceny biletu wstępu nie jest wybiórczy sam w sobie, ponieważ ten sam procent odnosi się do wszystkich kasyn, wymóg ten jest określony w tym samym akcie prawnym (dekret ministerialny z 1995 r.), który określa również opłatę za wstęp w wysokości 15 EUR. Akty prawne określające opłatę za wstęp w wysokości 6 EUR stanowią odstępstwo od dekretu. Komisja stwierdza, że ustanowienie opłat i wymóg przekazania państwu 80 % opłat są nierozerwalnie połączone.
(5) Władze greckie twierdzą, że poziom opłat jest ustanowiony zgodnie z sytuacją każdego kasyna i przez nią uzasadniony, przy uwzględnieniu celu, jakim jest zniechęcanie osób o niskich dochodach do hazardu. Jednak nie da się tego pogodzić z faktem, że kasyno na Mont Parnes i kasyno w Salonikach, które pobierają opłatę za wstęp w wysokości 6 EUR, to kasyna położone najbliżej głównych skupisk ludności w Grecji. Nie da się tego również pogodzić z wyraźną możliwością wpuszczania klientów do kasyna bez opłat, pod warunkiem że 80 % przepisowej opłaty jest mimo to przekazywane państwu. Wymóg przekazania państwu 80 % opłaty za wstęp do 2003 r. nie dotyczył kasyna na Mont Parnes i kasyna na Korfu, podczas gdy w odniesieniu do pozostałych kasyn obowiązywał od 1995 r. Komisja stwierdziła w związku z tym, że środek jest wybiórczy.
(6) Władze greckie argumentowały, że każde kasyno obsługuje lokalny rynek, dlatego środek nie może powodować zakłócenia konkurencji lub wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Grecja twierdziła również, że państwa członkowskie mają swobodę w zakresie regulowania hazardu na poziomie krajowym.
Komisja w pełni respektuje prawa państw członkowskich do regulowania hazardu na swoich terytoriach zgodnie z prawem wspólnotowym, nie może jednak przyjąć, że te argumenty sprawiają, iż omawiany środek nie skutkuje zakłóceniem konkurencji lub wpływem na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Podmioty działające w tym sektorze to często międzynarodowe grupy hotelowe, a środek mógłby mieć wpływ na ich decyzje inwestycyjne. Kasyna mogą działać jako atrakcja turystyczna zachęcająca turystów do odwiedzenia Grecji, a niektóre osoby pragnące grać w gry hazardowe mogą dokonywać wyboru pomiędzy wizytą w kasynie a grami internetowymi, które są biznesem międzynarodowym. Komisja stwierdza, że środek może powodować zakłócenie konkurencji i wpływać na handel między państwami członkowskimi.
(7) Komisja stwierdza, że kryteria istnienia pomocy są spełnione oraz że środek stanowi pomoc państwa na rzecz kasyn o niższej opłacie za wstęp. Kasyna te to kasyno na Mont Parnes i kasyna na Korfu, w Salonikach i na Rodos. W przypadku Rodos Komisja stwierdza, że kasyno nie jest już beneficjentem pomocy. Jednak powinno ono zostać uwzględnione w ocenie zgodności i przy ewentualnym odzyskiwaniu pomocy.
Zgodność środka pomocy z prawem
(8) W świetle faktu, że pierwsze akty prawne wprowadzające zróżnicowanie cenowe w kasynach datują się na 1994 i 1995 r., Komisja rozważyła, czy środek w całości stanowi istniejącą pomoc państwa w rozumieniu art. 108 ust. 1 TFUE. Komisja stwierdza, że środek stanowi nową i niezgodną z prawem pomoc, a odzyskanie pomocy podlega art. 15 rozporządzenia proceduralnego.
Zgodność pomocy
(9) Komisja uznaje prawa państw członkowskich do regulowania hazardu na swoich terytoriach zgodnie z prawem wspólnotowym, ale nie uznaje, aby z tego powodu pomoc była objęta art. 106 ust. 2 TFUE. Argumentu, że środek ma na celu zniechęcanie do hazardu, nie da się pogodzić z faktem, że wśród kasyn stosujących opłatę w wysokości 6 EUR znajdują się również kasyna najbliższe największym skupiskom ludności w Grecji, ani z wyraźną możliwością wpuszczania klientów do kasyn bez opłat za wstęp. Pomoc stanowi pomoc operacyjną w tym sensie, że ogranicza bieżące wydatki beneficjenta. Komisja ma poważne wątpliwości, czy w tym przypadku spełnione są warunki zgodności ustalone dla pomocy operacyjnej.
Określenie ilościowe i odzyskanie pomocy
(10) Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka pomoc niezgodna z prawem może podlegać odzyskaniu od beneficjenta. W celu wykonania takiej decyzji o odzyskaniu pomocy konieczne byłoby ilościowe określenie pomocy otrzymanej przez beneficjentów.
______
(1) Dekret 2687/1953, ustawa 2206/1994, dekret ministerialny Y.A. 1128269/1226/0015/ΠΟΛ.1292/16.11.1995 - ΦEK 982/B'/1995; oraz ustawa 3139/30.4.2003.
TEKST PISMA
grafika
