Sprawa C-230/08: Dansk Transport og Logistik v. Skatteministeriet (orzeczenie wstępne).

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 29 kwietnia 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret - Dania) - Dansk Transport og Logistik przeciwko Skatteministeriet

(Sprawa C-230/08)⁽¹⁾

(Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 202, art. 215 ust. 1 i 3, art. 217 ust. 1 oraz art. 233 akapit pierwszy lit. d) - Towary, które zostały "zajęte i równocześnie lub w późniejszym terminie orzeczono ich przepadek" - Rozporządzenie wykonawcze do kodeksu celnego - Artykuł 867a - Dyrektywa 92/12/EWG - Artykuł 5 ust. 1 i 2, art. 6, art. 7 ust. 1, art. 8 i art. 9 - Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 7, art. 10 ust. 3 i art. 16 ust. 1 - Nielegalne wprowadzenie towarów - Przewóz towarów z zastosowaniem karnetu TIR - Zajęcie i zniszczenie - Ustalenie państwa członkowskiego, w którym powstał dług celny oraz obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT i podatku akcyzowego - Wygaśnięcie długu celnego i zobowiązania podatkowego)

(2010/C 161/06)

Język postępowania: duński

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2010 r.)

Sąd krajowy

Østre Landsret

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Dansk Transport og Logistik

Strona pozwana: Skatteministeriet

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Østre Landsret - Wykładnia art. 215 i art. 233 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302, s. 1), art. 454 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 253, s. 1), art. 5 i art. 6 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.U. L 76, s. 1), oraz art. 7 i art. 10 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) - Wygaśnięcie długu celnego i zobowiązania podatkowego związane z orzeczeniem przepadku i zniszczeniem towarów przez władze państwa członkowskiego, podczas ich nielegalnego wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty

Sentencja

1) Okoliczności, w których towary, które zostały zatrzymane podczas ich wprowadzania na wspólnotowy obszar celny przez lokalne organy celne i podatkowe na terenie, na którym znajduje się pierwszy urząd celny położony na zewnętrznej granicy Wspólnoty, i które zostają równocześnie lub następnie zniszczone przez te organy, pozostając cały czas w ich posiadaniu, wchodzą w zakres pojęcia towarów, które zostały "zajęte i równocześnie lub w późniejszym terminie orzeczono ich przepadek", zawartego w art. 233 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 955/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 1999 r., w związku z czym dług celny wygasa na podstawie tego przepisu.

2) Wykładni art. 5 ust. 1 akapit trzeci i art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 96/99/WE z dnia 30 grudnia 1996 r., należy dokonywać w ten sposób, że w stosunku do towarów zajętych przez lokalne organy celne i podatkowe podczas ich wprowadzenia na obszar Wspólnoty i równocześnie bądź w późniejszym terminie zniszczonych przez te organy, pozostających przez cały czas w ich posiadaniu, należy uznać, iż nie zostały one przywiezione do Wspólnoty, wobec czego brak jest zdarzenia podatkowego prowadzącego do powstania obowiązku w zakresie podatku akcyzowego. Towary zajęte po ich nielegalnym wprowadzeniu na ten obszar, to jest od chwili opuszczenia przez nie terenu, na którym znajduje się pierwszy urząd celny położony wewnątrz tego obszaru, i równocześnie bądź w późniejszym terminie zniszczone przez te organy, pozostając cały czas w ich posiadaniu, nie są uważane za towary, w stosunku do których "podatek akcyzowy uznaje się za zawieszony" w rozumieniu art. 5 ust. 2 akapit pierwszy i art. 6 ust. 1 lit. c) tej dyrektywy w związku z art. 84 ust. 1 lit. a) i art. 98 rozporządzenia 2913/92, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 955/99, oraz art. 876a rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1662/1999 z dnia 28 lipca 1999 r., z tym skutkiem, że ma miejsce zdarzenie podatkowe w zakresie podatku akcyzowego dotyczące tych towarów, a zatem podatek akcyzowy w stosunku do nich staje się wymagalny.

3) Artykuł 2 ust. 2, art. 7 i art. 10 ust. 3 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 1999/85/WE z dnia 22 października 1999 r., należy interpretować w ten sposób, że towary zajęte przez lokalne organy celne i podatkowe podczas ich wprowadzenia na obszar Wspólnoty i równocześnie lub w późniejszym terminie zniszczone przez te organy, pozostając przez cały czas w ich posiadaniu, należy uznać za towary, które nigdy nie zostały przywiezione do Wspólnoty, wobec czego brak jest zdarzenia podatkowego w zakresie podatku VAT i nie powstaje obowiązek podatkowy w zakresie tego podatku. Jednakże przepisy art. 10 ust. 3 akapit drugi w związku z art. 16 ust. 1 (B) lit. c) tej dyrektywy i art. 867a rozporządzenia nr 2454/93, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Komisji nr 1662/1999, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku towarów zajętych przez organy po ich nielegalnym wprowadzeniu na ten obszar, to jest od chwili opuszczenia przez nie terenu, na którym znajduje się pierwszy urząd celny położony wewnątrz tego obszaru, i równocześnie lub w późniejszym okresie zniszczonych przez te organy, pozostając przez cały czas w posiadaniu tych organów, ma miejsce zdarzenie podatkowe i powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT, nawet jeśli towary te zostaną następnie objęte procedurą celną.

4) Artykuł 202, art. 215 ust. 1 i 3 i art. 217 rozporządzenia nr 2913/92, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 955/1999, oraz art. 7 ust. 2 i art. 10 ust. 3 szóstej dyrektywy 77/388, w brzmieniu zmienionym dyrektywą 1999/85, należy interpretować w ten sposób, że władze państwa członkowskiego, które znajduje się na zewnętrznej granicy Wspólnoty, przez którą towary zostały nielegalnie wprowadzone na obszar celny Wspólnoty, są właściwe w zakresie pokrycia długu celnego i dochodzenia należności z tytułu podatku VAT i to również wtedy, gdy towary te zostały następnie przewiezione do innego państwa członkowskiego, w którym zostały wykryte i zajęte. Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy nr 92/12, w brzmieniu zmienionym dyrektywą 96/99, należy interpretować w ten sposób, że władze tego ostatniego państwa członkowskiego są właściwe w zakresie odzyskania należności akcyzowych, pod warunkiem że towary były przechowywane do celów handlowych. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy przesłanka ta została spełniona w przedstawionym mu sporze.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 197 z 2.8.2008.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2010.161.4/2
• Rodzaj: Wyrok
• Tytuł: Sprawa C-230/08: Dansk Transport og Logistik v. Skatteministeriet (orzeczenie wstępne).
• Data aktu: 29/04/2010
• Data ogłoszenia: 19/06/2010