Skarga wniesiona w dniu 25 marca 2010 r. - Hynix Semiconductor przeciwko Komisji(Sprawa T-148/10)
(2010/C 148/69)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 5 czerwca 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Hynix Semiconductor, Inc. (Icheon-si, Korea) (przedstawiciele: A. Woodgate i O. Heinisch, solicitors)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Komisję w dniu 9 grudnia 2009 r. w sprawie COMP/38.636 - Rambus;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania;
– zastosowanie wszelkich środków, jakie Sąd uzna za właściwe.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Komisję w ramach sprawy COMP/38.636
- Rambus w przedmiocie postępowania na podstawie art. 102 TFUE oraz art. 54 EOG dotyczącego żądania stanowiących ewentualne nadużycie opłat za korzystanie z pewnych patentów na pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (DRAM - Dynamic Random Access Memory). W zaskarżonej decyzji Komisja uczyniła na podstawie art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003(1) wiążącymi w odniesieniu do Rambus pewne zobowiązania i stwierdziła, że brak jest podstaw do wnoszenia do niej dalszych skarg. Skarżąca w niniejszej sprawie jest konkurentem Rambus i wniosła skargę o wszczęcie postępowania przeciwko tej decyzji.
Żądania swe skarżąca opiera na trzech zarzutach.
W pierwszej kolejności skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 9 rozporządzenia nr 1/2003, decydując się na zastosowanie określonej w tym przepisie procedury, podczas gdy za nałożeniem grzywny przemawiały jej wątpliwości dotyczące poważnego naruszenia art. 102 TFUE. Skarżąca stoi następnie na stanowisku, że nie istnieją względy ekonomii procesowej, które przemawiałyby za zastosowaniem tego art. 9. W przekonaniu skarżącej uczynione przez Komisję wiążącymi zobowiązania są w oczywisty sposób niewłaściwe, uwzględniając okoliczności faktyczne naruszenia, którego dotyczy decyzja; z tego względu skarżąca twierdzi, że zatwierdzając zobowiązania Rambus, Komisja naruszyła art. 9 rozporządzenia nr 1/2003, art. 102 TFUE oraz zasadę dobrej (bezstronnej) administracji. Skarżąca podnosi następnie, że przeprowadzając nieodpowiedni test proporcjonalności bez zastosowania ustanowionych w tym art. 9 kryteriów oraz błędnie stwierdzając istnienie pewnych wątpliwości i wyciągając błędne wnioski w przedmiocie tego, czy zobowiązania uwzględniają jej wątpliwości, Komisja w bezzasadny sposób doszła do wniosku, iż brak jest podstaw do wnoszenia do niej dalszych skarg. Skarżąca twierdzi także, że Komisja nie rozważyła tego, czy zobowiązania mają właściwy charakter i z tego względu popełniła poważny błąd w ocenie.
Po drugie skarżąca podnosi nadużycie przez Komisję uprawnień przysługujących jej na podstawie art. 9 rozporządzenia nr 1/2003.
Po trzecie, twierdzi ona, że Komisja popełniła błędy proceduralne, wydając zaskarżoną decyzję z pominięciem uprawnień przysługujących jej podstawie rozporządzenia nr 1/2003 i nie szukając dalej odpowiedniego rozwiązania.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, s. 1).
