Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2008 r. - Eni SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-558/08)
(2009/C 44/104)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Eni SpA (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: M. Siragusa, D. Durante, G.C. Rizza, S. Valentino i L. Bellia, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub jej części, z wynikającymi z tego faktu konsekwencjami dla wymiaru kary;
– tytułem ewentualnym, uchylenie lub obniżenie wysokości kary;
– w obu przypadkach, obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzja zaskarżona w ramach niniejszego postępowania jest tożsama z decyzją stanowiącą przedmiot skargi w sprawie T-540/08 Esso i in. przeciwko Komisji.
Na poparcie swych żądań skarżąca podnosi:
– naruszenie i błędne zastosowanie art. 81 WE w zakresie, w jakim w art. 1 decyzji Komisja stwierdziła uczestnictwo Eni w porozumieniu lub praktyce uzgodnionej o ciągłym charakterze ze względu na obecność M. Di Serio w zebraniu technicznym, które miało miejsce w dniach 30 i 31 października w Hamburgu. W szczególności Eni podnosi, że Komisja popełniła następujące, pociągające za sobą konsekwencje prawne, błędy dotyczące okoliczności faktycznych: i) uznała, że Eni w trakcie postępowania administracyjnego nie podniosła na swą obronę, iż M. Di Serio "otwarcie zdystansował się" do treści ww. zebrania oraz ii) błędnie przytoczyła oświadczenia Eni w przedmiocie zaistniałej między dokumentami spółek Sasol i MOL różnicy zdań w przedmiocie podwyżek cen. Skarżąca twierdzi, iż, poza tym, że Komisja popełniła te błędy, naruszyła też prawo uznając, iż Eni przyłączyła się do porozumienia lub uzgodnionej praktyki o ciągłym charakterze, podczas gdy spółka ta nie przyłączyła się do żadnego wspólnego planu działania, a w przypadku jej brak jest znamion popełnienia tych dwóch naruszeń;
– naruszenie i błędne zastosowanie art. 81 WE w zakresie, w jakim w art. 1 decyzji Komisja stwierdziła uczestnictwo Eni w porozumieniu lub praktyce uzgodnionej w okresie pomiędzy dniem 21 lutego 2002 r. a dniem 28 kwietnia 2005 r.; Eni kwestionuje w szczególności dokonaną przez Komisję ocenę niezgodnego z zasadami konkurencji charakteru jej uczestnictwa, a to ze względu na brak w jej przypadku znamion uczestnictwa w porozumieniu lub praktyce uzgodnionej w przedmiocie ustalania cen i wymiany istotnych informacji;
– naruszenie i błędne zastosowanie art. 81 WE, art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, a także wytycznych w sprawie
obliczania grzywien; w szczególności, skarżąca stoi w tym względzie na stanowisku, że Komisja:
– ustaliła kwotę podstawową grzywny oraz kwotę dodatkową w nieodpowiedni sposób oraz z naruszeniem zasad równości traktowania oraz proporcjonalności; w celu określenia kwoty podstawowej oraz kwoty dodatkowej grzywny Komisja przyjęła bowiem w odniesieniu do Eni wielkość procentową 17 % wartości sprzedaży, uznając, że spółka ta jest odpowiedzialna za ustalanie cen i wymianę informacji, a jednocześnie zastosowała praktycznie identyczny współczynnik (18 %) w odniesieniu do innych uczestniczących w kartelu przedsiębiorstw, które ponadto podzieliły między sobą rynki i klientów;
– pominęła zasadę pewności prawa, stwierdzając w odniesieniu do Eni występowanie okoliczności obciążającej polegającej na recydywie, podczas gdy naruszenia popełnione w latach 80 przez przedsiębiorstwa zależne Eni nie zostały jej przypisane w dotyczących tych naruszeń decyzjach i nie można czynić jej za nie odpowiedzialną; ponadto, biorąc pod uwagę czas, jaki upłynął między popełnieniem tych wcześniejszych naruszeń a popełnieniem naruszeń, których dotyczy zaskarżona decyzja, bezzasadne w tym przypadku jest stosowanie pojęcia recydywy;
– nie stwierdziła w odniesieniu do Eni występowania okoliczności łagodzących polegających na marginalnym stopniu uczestnictwa skarżącej w kartelu oraz braku wdrożenia przez nią decyzji podjętych na zebraniach technicznych; skarżąca twierdzi ponadto, że dostarczyła dowodów na to, iż C. Monti był przekonany, że uczestniczy w całkowicie zgodnych z prawem zebraniach ze względu na to, iż zostały one zorganizowane w ramach EWF, a w każdym razie, także dowodów na brak umyślnego działania ze strony Eni, która otrzymywała od swych przedsiębiorstw zależnych informacje niepozwalające jej na dokonanie oceny niezgodnego z zasadami konkurencji charakteru tych zebrań.
