Spójność polityki na rzecz rozwoju oraz skutków eksploatacji przez UE określonych biologicznych zasobów naturalnych dla rozwoju Afryki Zachodniej (2007/2183(INI)).

Spójność polityki na rzecz rozwoju oraz skutków eksploatacji przez UE określonych biologicznych zasobów naturalnych dla rozwoju Afryki Zachodniej

P6_TA(2008)0289

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju oraz skutków eksploatacji przez UE określonych biologicznych zasobów naturalnych dla rozwoju Afryki Zachodniej (2007/2183(INI))

(2009/C 286 E/02)

(Dz.U.UE C z dnia 27 listopada 2009 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając art. 178 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

– uwzględniając przyjęte w 2005 r. wspólne oświadczenie Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w ramach Rady, Parlamentu Europejskiego i Komisji w sprawie europejskiej polityki rozwoju: "Konsensus europejski"⁽¹⁾,

– uwzględniając podpisaną w dniu 23 czerwca 2000 r.⁽²⁾ w Kotonu umowę o partnerstwie zawartą pomiędzy członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej, zmienioną umową zmieniającą umowę o partnerstwie podpisaną w Luksemburgu w dniu 25 czerwca 2005 r.⁽³⁾,

– uwzględniając wspólną strategię UE - Afryka,

– uwzględniając pierwsze dwuletnie sprawozdanie Komisji zatytułowane "Raport UE na temat spójności polityki na rzecz rozwoju" (COM(2007)0545) i dołączony do niego dokument roboczy służb Komisji (SEC(2007)1202),

– uwzględniając wnioski Rady z dnia 21-22 grudnia 2004 r., 24 maja 2005 r., 10 marca 2006 r., 11 kwietnia 2006 r., 17 października 2006 r., 5 grudnia 2006 r., 15 grudnia 2006 r. i 19-20 listopada 2007 r.,

– uwzględniając dokument roboczy służb Komisji w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju, program prac na lata 2006-2007 (SEC(2006)0335),

– uwzględniając Deklarację Milenijną Narodów Zjednoczonych z dnia 8 września 2000 r.,

– uwzględniając konsensus z Monterrey w sprawie finansowania rozwoju z dnia 22 marca 2002 r.,

– uwzględniając analizę zatytułowaną "Instytucje i państwa członkowskie UE: mechanizmy wspierania spójności polityki na rzecz rozwoju" z maja 2007 r., przygotowaną przez Europejskie Centrum Zarządzania Polityką Rozwoju, Particip GmbH oraz Instytut Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Complutense ICEI,

– uwzględniając unijny program Fundacji im. Everta Vermeera oraz Europejskiej konfederacji organizacji pozarządowych na rzecz wsparcia i rozwoju CONCORD,

– uwzględniając komunikat Komisji pod tytułem "Stworzenie światowego sojuszu na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatycznym pomiędzy Unią Europejską a ubogimi krajami rozwijającymi się, najbardziej narażonymi na skutki zmian klimatycznych" (COM(2007)0540),

– uwzględniając wyniki trzynastej sesji konferencji stron (COP13) w sprawie Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz spotkanie stron protokołu z Kioto, które odbyło się na Bali w Indonezji w dniach 3-14 grudnia 2007 r.,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 maja 2007 r. w sprawie zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010⁽⁴⁾,

– uwzględniając wniosek Komisji dotyczący planu działania UE na rzecz egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT) z dnia 21 maja 2003 r. (COM(2003)0251), poparty wnioskami Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa z dnia 13 października 2003 r., oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 2173/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń FLEGT na przywóz drewna do Wspólnoty Europejskiej⁽⁵⁾,

– uwzględniając rezolucję z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie przyspieszenia wykonania planu działań UE na rzecz FLEGT⁽⁶⁾,

– uwzględniając wnioski Rady ds. Środowiska z dnia 20 lutego 2007 r. w sprawie celów UE w zakresie dalszego rozwoju rozwiązań systemowych dotyczących zmian klimatu po 2012 r., w których podkreślono, "że konieczne są konkretne strategie polityczne i działania, by powstrzymać i odwrócić skutki emisji dwutlenku węgla związane z wylesianiem w krajach rozwijających się w ciągu kolejnych 20-30 lat",

– uwzględniając komunikat Komisji w sprawie zintegrowanych ram dla umów o partnerstwie w rybołówstwie z państwami trzecimi z dnia 23 grudnia 2002 r. (COM(2002)0637),

– uwzględniając kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) z 1995 r. oraz plan działania FAO na rzecz zarządzania zdolnościami połowowymi z 1999 r.,

– uwzględniając badanie FAO autorstwa Johna Kuriena zatytułowane "Odpowiedzialny handel rybami a bezpieczeństwo żywnościowe" z 2005 r.,

– uwzględniając badanie z dnia 16 lipca 2007 r. przeprowadzone na zlecenie Parlamentu Europejskiego w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju oraz skutków polityki rybackiej UE dla rozwoju w Afryce Zachodniej,

– uwzględniając własną rezolucję z dnia 25 października 2001 r. w sprawie rybołówstwa i walki z ubóstwem⁽⁷⁾,

– uwzględniając badanie Juliette Hallaire zatytułowane "L'émigration irrégulière vers l'Union européenne au départ des côtes sénégalaises" ("Nielegalna emigracja do Unii Europejskiej z wybrzeży Senegalu") z września 2007 r., opublikowane przez Międzynarodową Organizację ds. Migracji,

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz opinię Komisji Rybołówstwa (A6-0137/2008),

A. mając na uwadze, że Deklaracja Milenijna Narodów Zjednoczonych wzywa wszystkie państwa do zapewnienia spójności polityki na rzecz rozwoju,

B. mając na uwadze, że UE dokłada wszelkich starań, by zapewnić spójność polityki na rzecz rozwoju zgodnie z art. 178 traktatu WE, który stanowi, że przy wykonywaniu polityk, które mogłyby mieć wpływ na kraje rozwijające się Wspólnota bierze pod uwagę cele wspólnotowej polityki w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju,

C. mając na uwadze, że w ust. 35 wspomnianego wyżej europejskiego konsensusu w sprawie rozwoju stwierdza się, iż "UE jest zdeterminowana, by podejmować działania służące poprawie spójności polityki na rzecz rozwoju w kilku obszarach" i że "ważne jest, by polityki niedotyczące wspierania rozwoju towarzyszyły staraniom krajów rozwijających się w osiąganiu milenijnych celów rozwoju",

D. mając na uwadze, że we wspomnianym wyżej dwuletnim sprawozdaniu Komisji na temat spójności polityki na rzecz rozwoju stwierdza się między innymi, że:

– koncepcja spójności polityki na recz rozwoju nie została dotychczas wystarczająco uwzględniona w ramach procesów decyzyjnych,

– pomimo wysiłków UE wciąż znajduje się na wczesnym etapie budowania skutecznej koncepcji spójności polityki na rzecz rozwoju,

– główną przeszkodą na drodze do poprawy spójności polityki są różnice priorytetów politycznych i konflikty interesów między państwami członkowskimi UE oraz między krajami rozwijającymi się,

– nadal brak jest świadomości i wiedzy na temat spójności polityki na rzecz rozwoju i istnieje potrzeba zapewnienia zaangażowania na wysokim szczeblu politycznym,

– biorąc pod uwagę fakt, że rybołówstwo jest ważnym sektorem gospodarczym w krajach nadbrzeżnych, może ono odgrywać istotną rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego,

E. mając na uwadze, że we wnioskach Rady z 24 maja 2005 r. zawarto zobowiązanie do ulepszenia unijnej polityki spójności na rzecz rozwoju, w szczególności w dwunastu priorytetowych dziedzinach polityki, takich jak, między innymi, handel, rybołówstwo, ochrona środowiska naturalnego, zmiany klimatyczne, migracje i zatrudnienie,

F. mając na uwadze, że dwoma najważniejszymi biologicznymi zasobami naturalnymi eksploatowanymi przez UE w Afryce Zachodniej są ryby i drewno i że zgodnie z danymi Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Handlu ponad 80 % ryb i drewna eksportowanych przez Wspólnotę Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) trafia do UE,

G. mając na uwadze, że zgodnie z definicją Narodów Zjednoczonych Afryka Zachodnia jest najdalej na zachód wysuniętym regionem Afryki, który obejmuje 16 krajów: Benin, Burkina Faso, Republikę Zielonego Przylądka, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gambię, Ghanę, Gwineę, Gwineę Bissau, Liberię, Mali, Mauretanię, Niger, Nigerię, Senegal, Sierra Leone i Togo (to jest kraje Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) oraz Mauretanię)⁽⁸⁾, jak również to, że Kamerun często zaliczany jest do Afryki Zachodniej,

Spójność polityki na rzecz rozwoju

1. z zadowoleniem przyjmuje większą uwagę i zaangażowanie Komisji, Rady i państw członkowskich w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju, czego wyrazem jest 12 zobowiązań dotyczących spójności polityki na rzecz rozwoju, sprawozdania dwuletnie i wiele innych nowych mechanizmów;

2. podkreśla znaczenie spójności polityki jako jednego z elementów wkładu UE na rzecz osiągnięcia milenijnych celów rozwoju;

3. podkreśla, że wola polityczna i zobowiązanie do uwzględnienia interesów krajów rozwijających się we wszystkich dziedzinach polityki, jakie ich dotyczą, są konieczne do osiągnięcia lepszej spójności polityki;

4. zwraca uwagę na ścisłe powiązania pomiędzy prowadzoną przez UE polityką rozwoju a polityką rybacką UE i polityką UE w zakresie handlu drewnem oraz podkreśla, że środki podjęte w takich dziedzinach polityki UE jak rybołówstwo i polityka drzewna silnie oddziałują na zrównoważony rozwój lokalny;

5. przypomina, że podczas wyżej wspomnianej konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu potwierdzono, iż wylesianie w znacznej mierze przyczynia się do emisji gazów cieplarnianych i tym samym do zmian klimatu oraz podkreślono potrzebę wspierania krajów rozwijających się w ich działaniach na rzecz zachowania zasobów leśnych i zrównoważonego gospodarowania tymi zasobami; wzywa UE i państwa członkowskie do przekazania znacznych środków finansowych na międzynarodowe inicjatywy na rzecz zachowania i zrównoważonego wykorzystywania zasobów leśnych oraz zrównoważonego nimi gospodarowania w krajach rozwijających się, a w szczególności na rzecz wsparcia dla krajów afrykańskich;

Drewno

6. wyraża zaniepokojenie z powodu faktu, że wycinanie lasów tropikalnych jest jednym z czynników zmian klimatu, odpowiadającym rokrocznie za około 20 % całkowitej emisji gazów cieplarnianych spowodowanej przez człowieka i niszczącym źródła utrzymania milionów lokalnych i rdzennych społeczności;

7. wyraża zaniepokojenie, że przywóz taniego, nielegalnego drewna i produktów leśnych, w połączeniu z łamaniem przez niektórych przedstawicieli sektora przemysłu podstawowych norm społecznych i środowiskowych, pogarsza równowagę na międzynarodowych rynkach i zmniejsza dochody podatkowe krajów będących producentami;

8. wyraża zaniepokojenie, że zgodnie z danymi FAO mniej niż 7 % ogółu światowych terenów leśnych jest oznakowanych ekologicznie, a mniej niż 5 % lasów tropikalnych objętych jest zrównoważoną gospodarką leśną;

9. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja prowadzi w Afryce Zachodniej oficjalne negocjacje z Ghaną i Kamerunem, jak również wstępne rozmowy z Liberią celem podpisania dobrowolnych umów partnerskich zmierzających do kontrolowania legalności produktów drewnianych wywożonych bezpośrednio do Unii Europejskiej;

10. podkreśla, że wszelkie programy na rzecz zachowania zasobów leśnych, w tym partnerstwo na rzecz zmniejszenia emisji gazów spowodowanych wylesianiem (FCPF) oraz FLEGT, powinny chronić tradycyjne i zwyczajowe prawa społeczności rdzennych i lokalnych do wykorzystywania własnych zasobów leśnych zgodnie z Deklaracją Praw Ludności Rdzennej ONZ;

11. wzywa Komisję do pozytywnego ustosunkowania się do wniosków o finansowanie inicjatyw w zakresie zrównoważonej gospodarki leśnej w ramach planowania pomocy i krajowych dokumentów strategicznych;

12. wzywa Komisję do przedłożenia komunikatu określającego podejście, zaangażowanie i wsparcie Unii Europejskiej na rzecz obecnych i przyszłych mechanizmów finansowania w zakresie ochrony lasów i zmniejszenia emisji spowodowanych wylesianiem, które to podejście opierałoby się na UNFCCC, protokole z Kioto oraz partnerstwie na rzecz zmniejszenia emisji gazów spowodowanych wylesianiem; w komunikacie należy określić zaangażowanie Unii Europejskiej na rzecz zapewnienia środków mających na celu pomoc krajom rozwijającym się w ochronie lasów, finansowaniu chronionych obszarów leśnych i rozpowszechnianiu rozwiązań gospodarczych stanowiących alternatywę dla niszczenia lasów;

13. wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyspieszenia realizacji wyżej wspomnianego planu działania i rozporządzenia UE w sprawie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa UE FLEGT, których celem jest walka z nielegalnym wycinaniem lasów i związanym z nim handlem, a także zachęcenie do nabywania produktów pochodzących ze zrównoważonej produkcji drewna i znaczący wzrost liczby krajów partnerskich;

14. w szczególności wzywa Komisję do przedłożenia podczas obecnej kadencji kompleksowego wniosku legislacyjnego w sprawie zapobiegania wprowadzaniu do obrotu drewna i produktów z drewna pochodzących z nielegalnych źródeł wpływających destrukcyjnie na środowisko naturalne;

15. wzywa państwa członkowskie i Komisję do przyspieszenia przyjęcia i wdrożenia "zielonej" polityki zamówień publicznych na poziomie europejskim, krajowym i lokalnym, promującej kupno oznakowanych ekologicznie wyrobów z drewna, a zwłaszcza tych certyfikowanych zgodnie z normą Rady ds. Zrównoważonej Gospodarki Leśnej;

Ryby

16. wskazuje na wysoki poziomi zależności krajów w Afryce Zachodniej od rybołówstwa będącego źródłem zatrudnienia, bezpieczeństwa dostaw żywności, białka, dochodów budżetowych oraz handlu zagranicznego, którą to zależność ilustruje aktualne badanie opublikowane przez Międzynarodową Organizację ds. Migracji, zgodnie z którym jedną z najważniejszych przyczyn migracji z Senegalu jest upadek lokalnego przemysłu rybnego;

17. z satysfakcją odnotowuje i popiera postępy dokonane w tym zakresie, lecz wciąż wyraża zaniepokojenie opieszałością i niechęcią, z jaką niektóre państwa tego regionu angażują się w ochronę swoich własnych zasobów; ubolewa, że pomimo wysiłków ze strony UE w ramach umów o partnerstwie, trwałość biologicznych zasobów naturalnych, w tym zasobów rybnych, oraz korzyści wynikające ze zrównoważonej eksploatacji nie tylko nie są priorytetem dla wspomnianych państw, lecz często mają znaczenie podrzędne w stosunku do innych interesów politycznych i gospodarczych;

18. wzywa tym samym Komisję do zbadania sprawy, w tym wyraźnego powiązania pomiędzy liczbą imigrantów z krajów Afryki Zachodniej w UE a istotnym zmniejszeniem zasobów rybnych u wybrzeży Afryki Zachodniej;

19. wzywa Komisję i rządy państw Afryki Zachodniej do ograniczenia nielegalnych połowów oraz do monitorowania i kontrolowania zasobów rybnych w celu zahamowania znacznego spadku zasobów rybnych w wodach u wybrzeży Afryki Zachodniej;

20. uważa, że zasoby rybne w Afryce Zachodniej stanowią znaczący potencjał dla lokalnego rozwoju i przyczyniają się do zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego; zauważa z niepokojem, że zgodnie z najnowszymi ocenami naukowymi przeprowadzonymi od 2006 r. przez Komitet ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku liczne zasoby rybne w Afryce Zachodniej są nadmiernie eksploatowane, a co najmniej w jednym przypadku istnieje ryzyko całkowitego wyczerpania zasobów;

21. uważa, że ocena zakresu spójności pomiędzy wspólnotową polityką rozwoju a wspólnotową polityką rybacką obejmuje wiele aspektów poza dwustronnymi umowami o partnerstwie w sektorze rybołówstwa podpisanymi z wieloma krajami trzecimi w Afryce Zachodniej; równie ważna jest polityka wspólnotowa odnosząca się do:

– monitorowania, kontrolowania i nadzorowania wód u wybrzeży Afryki Zachodniej oraz działań UE na rzecz zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów;

– wspierania badań naukowych w zakresie zasobów rybnych i struktury ekosystemu;

– wywożenia statków z UE do Afryki Zachodniej i zmiany ich bandery;

– fitosanitarnych norm w zakresie przywozu ryb i innych pozataryfowych barier handlowych;

– polityki rynkowej UE oraz gatunków i ilości ryb przywożonych z Afryki Zachodniej;

22. zwraca się do Komisji o postępowanie zgodnie z planem w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju podczas negocjowania umów w sprawie drewna i ryb w ramach umowy o partnerstwie gospodarczym, zważywszy na fakt, że umowa o partnerstwie gospodarczym z państwami Afryki Zachodniej nie została jeszcze w pełni uzgodniona i podpisana;

23. ponawia wezwanie do Komisji o działanie zgodnie z najważniejszym celem umów o partnerstwie gospodarczym, jakim jest rozwijanie integracji regionalnej oraz wzmacnianie pozycji gospodarczej państw AKP, przy czym w tym kontekście szczególnie podkreśla sytuację krajów Afryki Zachodniej;

24. jest zdania, że polityka rybacka UE, w tym odnośnie do Afryki Zachodniej, musi przestrzegać postanowień ww. Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa FAO z 1995 r.;

25. wyraża zadowolenie z faktu, iż siedem państw Afryki Zachodniej podpisało z UE porozumienia w sprawie połowów, pod nową postacią umów o partnerstwie, które oprócz pierwotnych celów ochrony interesów floty UE, zawierają postanowienia, na mocy których kraje trzecie powinny stworzyć plany gwarantujące zrównoważoną eksploatację zasobów rybnych;

26. uważa, że dawny napływ zdolności połowowych do regionu, który ma stosunkowo słaby system zarządzania zasobami połowowymi i niedostateczne środki do inspekcji i kontroli działalności statków rybackich, przyczynił się do powstania skomplikowanej sytuacji pod względem zasobów rybnych w regionie; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zakończenie w 2005 r. przyznawania dotacji na przenoszenie zdolności połowowych z UE do Afryki Zachodniej;

27. zauważa, że zmniejszenie działalności UE na wodach Afryki Zachodniej może oznaczać, że jej miejsce zajmą floty innych państw, które niekoniecznie przestrzegają tych samych zasad zrównoważonego rozwoju;

28. uważa, że zwłaszcza w zakresie zasobów rybnych należy w pierwszym rzędzie położyć nacisk na następujące aspekty:

– okresową ocenę stanu zasobów rybnych za pośrednictwem kampanii badawczych prowadzonych ze statków oceanograficznych przez naukowców z UE i krajów trzecich, obejmującą zasoby rybne dostępne we wszystkich wyłącznych strefach ekonomicznych (EEZ) krajów, z którymi podpisane zostały umowy partnerskie w sprawie połowów;

– rozwój infrastruktury na lądzie, zarówno portowej, jak i zaopatrzeniowej i transportowej, dla ułatwienia statkom ze UE i z krajów trzecich zawijania do portów w celach takich jak naprawy, wyładunki, przeładunki itd., co przyniesie dodatkowe korzyści krajom trzecim;

– dostosowanie norm higieniczno-sanitarnych, gdyż większość z tych krajów ma poważne braki w tej dziedzinie, co w niektórych przypadkach uniemożliwia im korzystanie przy eksporcie z preferencyjnego dostępu do rynku wspólnotowego;

– funkcjonowanie służb kontroli i nadzoru, gdyż w krajach tych brakuje zasobów technicznych i ludzkich niezbędnych do prowadzenia tych zadań, poprzez tworzenie ośrodków kontroli, szkolenie inspektorów lub nabywanie statków patrolowych i środków lotniczych;

– stworzenie ram prawnych gwarantujących ochronę bieżących i potencjalnych inwestycji wspólnotowych związanych głównie z tworzeniem wspólnych przedsiębiorstw, które napotykają zbyt wiele przeszkód inwestycyjnych w danym kraju trzecim, przede wszystkim ze względu na utratę kontroli nad przedsiębiorstwem i brak pewności prawnej panującej w niemal wszystkich krajach w regionie;

– wprowadzenie planów zrównoważonego zarządzania zasobami połowowymi, które uporządkowałyby działalność sektorów lokalnych, ograniczając powszechny, nieuwzględniający biologicznej równowagi, wolny dostęp do zasobów;

29. wzywa UEdo oddzielenia poziomu płatności na umowy od poziomu dopuszczalnych, przyznanych w zamian połowów, co może zniechęcać kraje trzecie do zmniejszania dostępu w przypadku wyczerpania zasobów lub prowadzić do nagłego i znaczącego spadku dochodów rządów krajów trzecich;

30. wzywa UE do podjęcia następujących działań w celu zagwarantowania, że działalność połowowa w Afryce Zachodniej będzie zrównoważona i zgodna ze wspólnotową polityką rozwoju, niezależnie od tego, czy podstawą tych działań będzie umowa o partnerstwie czy umowa prywatna:

– przeprowadzenie wiarygodnej oceny liczebności odnośnych zasobów rybnych przed rozpoczęciem połowów i w regularnych odstępach po ich zakończeniu;

– w przypadku wyczerpywania się afrykańskich zasobów statki UE i innych krajów powinny podjąć pierwsze kroki w celu zmniejszenia połowów;

– opracowanie długoterminowych programów przeprowadzania ocen naukowych sytuacji i tendencji w zakresie liczebności zasobów rybnych i ich ekologicznych zależności, a także wpływu, jaki mają na nie połowy, oraz wsparcie potencjału badawczego w Afryce Zachodniej;

– sporządzanie precyzyjnych, wiarygodnych, terminowych i dostępnych publicznie sprawozdań na temat połowów i działań statków UE prowadzonych w krajach trzecich;

– zapewnienie pomocy w tworzeniu laboratoriów stanowiących punkt referencyjny w celu umożliwienia łatwiejszego spełnienia wymogów fitosanitarnych dla eksportu do UE;

– opracowanie wspólnie z zachodnioafrykańskimi partnerami UE programu zwalczania nielegalnych, nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów, obejmującego plan nadzoru regionalnego przygotowany w oparciu o umowę zawartą z Komisją ds. Oceanu Indyjskiego; wspieranie zachodnioafrykańskiego potencjału w zakresie skutecznych kontroli i nadzoru działań połowowych statków krajowych i zagranicznych;

– konsultacje ze społecznościami lokalnymi na temat warunków umowy;

– podjęcie środków mających na celu zapewnienie pierwszeństwa w dostępie do zasobów rybnych lokalnym rybakom i flotom;

– opracowanie długoterminowych programów zmierzających do zwiększenia wartości dodanej dla lokalnego przemysłu przetwórczego poprzez umożliwienie przetwarzania ryb w miejscu połowu, a następnie wywożenie ich do UE;

– znowelizowanie i dostosowanie obecnego systemu reguł pochodzenia w celu odzwierciedlenia lokalnych warunków i realiów;

31. zmuszony jest uznać, iż, pomimo wkładów finansowych wynikających z porozumień w sprawie połowów, które stanowią obecnie znaczną część całkowitego budżetu niektórych państw trzecich - do których należy dodać inwestycje armatorów oraz współpracę, w tym finansową, państw członkowskich w ramach stosunków dwustronnych - współpraca na rzecz trwałego rozwoju nie może przebiegać jedynie w oparciu o wspólną politykę rybołówstwa, oraz stwierdza że należy ją włączyć do pozostałych polityk wspólnotowych, w szczególności polityki współpracy na rzecz rozwoju, aby stworzyć warunki polityczne i społeczno-ekonomiczne, które pozwolą tym krajom nadać nowy kierunek ich wysiłkom administracyjnym i finansowym, w celu pełnego i trwałego wykorzystania potencjału ich biologicznych zasobów naturalnych;

32. wzywa Komisję i państwa członkowskie do lepszej koordynacji projektów dotyczących współpracy na rzecz rozwoju, również podczas określania priorytetów i celów;

33. wyraża ubolewanie, że w ocenie oddziaływania na zrównoważony rozwój umów o partnerstwie gospodarczym UE-AKP z maja 2007 r., przeprowadzonej na wniosek Komisji, nie zbadano kwestii gospodarki drzewnej i jedynie pobieżnie poruszono zagadnienia związane z rybołówstwem;

34. zwraca się do Komisji o:

– zasadnicze prowadzanie coraz dokładniejszych ocen oddziaływania na zrównoważony rozwój;

– szersze uwzględnianie w ocenach oddziaływania na zrównoważony rozwój kwestii dotyczących spójności polityki na rzecz rozwoju;

– wystąpienie z wnioskiem o przeprowadzenie dwóch ocen oddziaływania na zrównoważony rozwój odnośnie do umowy o partnerstwie gospodarczym w Afryce Zachodniej, ze szczególnym uwzględnieniem spójności polityki na rzecz rozwoju w rybołówstwie i gospodarce leśnej, w tym oceny oddziaływania na społeczności lokalne i rdzenne;

35. stwierdza, że proces FLEGT i zmienione umowy o partnerstwie w rybołówstwie nowej generacji obowiązujące od 2003 r. stanowią ważny punkt wyjściowy dla sprzyjającej rozwojowi polityki; podkreśla jednak, że polityka rybacka i drzewna UE wobec Afryki Zachodniej wymaga rozszerzenia i wzmocnienia w celu osiągnięcia rzeczywistej spójności polityki na rzecz rozwoju;

*

**

36. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Komitetowi Regionów, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretariatom grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, ECOWAS, Unii Afrykańskiej, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Podregionalnej komisji ds. rybołówstwa i Komitetowi ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku, rządom wszystkich krajów należących do ECOWAS, a także Mauretanii i Kamerunu.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 46 z 24.2.2006, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 317 z 15.12.2000, str. 3. Umowa ostatnio zmieniona decyzją nr 1/2006 Rady Ministrów AKP-WE (Dz.U. L 247 z 9.9.2006, str. 22).

⁽³⁾ Dz.U. L 209 z 11.8.2005, str. 27.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 102 E z 24.4.2008, str. 117.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 347 z 30.12.2005, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. C 157 E z 6.7.2006, str. 482.

⁽⁷⁾ Dz.U. C 112 E z 9.5.2002, str. 353.

⁽⁸⁾ Zgodnie z definicją Narodów Zjednoczonych do przedmiotowego regionu zaliczana jest również nie uwzględniona w niniejszej rezolucji Wyspa Świętej Heleny - terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii znajdujące się w południowej części Oceanu Atlantyckiego.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2009.286E.5
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Spójność polityki na rzecz rozwoju oraz skutków eksploatacji przez UE określonych biologicznych zasobów naturalnych dla rozwoju Afryki Zachodniej (2007/2183(INI)).
• Data aktu: 17/06/2008
• Data ogłoszenia: 27/11/2009