Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2008 r. - Koinotita Grammatikou przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-13/08)
(2008/C 79/57)
(Dz.U.UE C z dnia 29 marca 2008 r.)
Język postępowania: grecki
Strony
Strona skarżąca: Koinotita Grammatikou (Attyka, Grecja) (przedstawiciele: A. Papakonstantinou, M. Chaïntarlis, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji E(2004) 5509 z dnia 21 grudnia 2004 r. dotyczącej przyznania pomocy z Funduszu Spójności dla projektu zatytułowanego "Założenie składowiska odpadów w zakładzie zintegrowanego zagospodarowania odpadów w północno-wschodniej Attyce, na obszarze 'Mavro Vouno Grammatikou', w Republice Greckiej",
– w razie potrzeby, zarządzenie oględzin miejsca, w którym realizowany jest projekt i przeprowadzenia niezależnych ekspertyz technicznych w celu potwierdzenia argumentów skarżącej,
– obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W przedmiocie legitymacji czynnej do wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja dotycząca założenia składowiska odpadów na obszarze gminy Grammatikou dotyczy jej bezpo-
średnio i indywidualnie ponieważ jest ona podmiotem publicznym odpowiedzialnym za ochronę zdrowia publicznego i środowiska w regionie, w którym usytuowany jest finansowany projekt.
Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja, z którą zapoznała się - w świetle jej twierdzeń - w dniu 9 listopada 2007 r. narusza zarówno szereg przepisów pierwotnego prawa wspólnotowego dotyczących ochrony zdrowia i środowiska jak również stanowiące ich wykonanie przepisy prawa wtórnego.
W szczególności skarżąca podnosi, że finansowanie projektu jest sprzeczne z celami w zakresie konserwacji, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego oraz ochrony zdrowia publicznego, jak również korzystania z zasobów naturalnych w rozważny i racjonalny sposób. Ponadto w opinii skarżącej, zaskarżona decyzja narusza przede wszystkim art. 2, 4 i 6 dyrektywy 75/442/EWG(1) oraz art. 3 i 4 dyrektywy 91/156/EWG(2) przewidujące precyzyjne obowiązki w zakresie zapobiegania i ograniczenia wytwarzania odpadów i ich szkodliwości.
Wreszcie zdaniem skarżącej jest oczywiste, że założenie zakładu zagospodarowania i unieszkodliwiania odpadów na obszarze chronionym nie może w żadnym razie zostać uznane za podlegające finansowaniu za pomocą takiego instrumentu jak Fundusz Spójności, z którego z definicji finansowane są wyłącznie projekty zgodne z wymogami ochrony środowiska.
______
(1) Dyrektywa Rady z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz.U. L 194, str. 39).
(2) Dyrektywa Rady z dnia 18 marca 1991 r. zmieniająca dyrektywę 75/442/EWG w sprawie odpadów (Dz.U. L 78, str. 32).
