Inicjatywa Republiki Słowenii, Republiki Francuskiej, Republiki Czeskiej, Królestwa Szwecji, Republiki Słowackiej, Zjednoczonego Królestwa i Republiki Federalnej Niemiec, mająca na celu przyjęcie decyzji ramowej Rady 2008/.../WSiSW w sprawie wykonywania wyroków zaocznych oraz zmieniającej decyzję ramową 2002/584/WSiSW w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, decyzję ramową 2005/214/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym, decyzję ramową 2006/783/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do nakazów konfiskaty i decyzję ramową 2008/.../WSiSW o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności - w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej(2008/C 52/01)
(Dz.U.UE C z dnia 26 lutego 2008 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 1 lit. a) i art. 34 ust. 2 lit. b),
uwzględniając inicjatywę Republiki Słowenii, Republiki Francuskiej, Republiki Czeskiej, Królestwa Szwecji, Republiki Słowackiej, Zjednoczonego Królestwa i Republiki Federalnej Niemiec(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Prawo oskarżonego do obecności na rozprawie w toczącym się procesie jest jednym z praw podstawowych określonych w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych (art. 14 ust. 3 lit. d)). Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że prawo to zawiera się w prawie do rzetelnego procesu sądowego sformułowanym w art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Orzekł również, że takie prawo oskarżonego do obecności na rozprawie nie ma charakteru bezwzględnego oraz że w pewnych okolicznościach oskarżony może zrezygnować z korzystania ze swojego prawa do obecności.
(2) Różne decyzje ramowe, które służą zastosowaniu zasady wzajemnego uznawania do prawomocnych orzeczeń sądowych, nie traktują wyroków zaocznych w sposób spójny. Ta różnorodność komplikuje pracę prawników i utrudnia współpracę sądową.
(3) Rozwiązania przewidziane we wspomnianych decyzjach ramowych nie są zadowalające w przypadku spraw, w których osoby nie można było poinformować o toczącym się postępowaniu. Decyzje ramowe: 2005/214/WSiSW(3), 2006/783/WSiSW(4) oraz 2008/.../WSiSW(5) pozwalają organowi wykonującemu odmówić wykonania odnośnych wyroków. Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW(6) pozwala organowi wykonującemu zażądać od organu wydającego udzielenia zapewnienia uznanego za odpowiednie dla zagwarantowania osobie, która podlega europejskiemu nakazowi aresztowania, możliwości złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w państwie członkowskim wydającym nakaz oraz możliwość obecności podczas wydania wyroku. Ocena tego, czy taka gwarancja jest wystarczająca należy do organu wykonującego, stąd trudno dokładnie przewidzieć, kiedy może dojść do odmowy wykonania nakazu.
(4) Konieczne jest zatem stworzenie jasnych i jednolitych rozwiązań określających podstawy odmowy oraz margines swobody organu wykonującego podczas podejmowania decyzji.
(5) Takie zmiany wymagają modyfikacji obowiązujących decyzji ramowych, które służą zastosowaniu zasady wzajemnego uznawania do prawomocnych orzeczeń sądowych. Te nowe przepisy powinny służyć za podstawę przyszłych aktów prawnych w tej dziedzinie.
(6) Jednolite rozwiązania dotyczące podstaw odmowy przewidzianych w obowiązujących właściwych decyzjach ramowych powinny uwzględniać różnorodne sytuacje, w których następuje poinformowanie oskarżonego o jego prawie do wystąpienia o ponowne rozpatrzenie sprawy.
(7) Niniejsza decyzja ramowa określa jedynie podstawy odmowy w instrumentach, które służą zastosowaniu zasady wzajemnego uznawania. Dlatego zakres przepisów takich, jak definicja pojęcia wyroku zaocznego lub zasady rządzące prawem do wystąpienia o ponowne rozpatrzenie sprawy ogranicza się do definicji wspomnianych podstaw odmowy. Nie mają one służyć harmonizacji przepisów krajowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
Sporządzono w Brukseli, dnia ...
|
W imieniu Rady |
|
... |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C ...
(2) Dz.U. C ...
(3) Dz.U. L 76 z 22.3.2005, str. 16.
(4) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, str. 59.
(5) Dz.U. L ...
(6) Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.
(*) 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej decyzji ramowej.
(**) Data zostanie określona.