Skarga wniesiona w dniu 7 grudnia 2007 r. - Behring & Söhne przeciwko Komisji(Sprawa T-445/07)
(2008/C 37/46)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 9 lutego 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Behring & Söhne GmbH & Co. KG (Wuppertal, Niemcy) (przedstawiciele: P. Niggemann i K. Gaßner, Rechtsan-wälte)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007) 4257 wersja ostateczna z dnia 19 września 2007 r. (COMP/E-1/ 39.168-Galanteria: Zapięcia);
– ewentualnie, obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą w zaskarżonej decyzji do grzywny w symbolicznej wysokości lub w każdym razie w odpowiedniej wysokości;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2007) 4257 wersja ostateczna z dnia 19 września 2007 r. w sprawie COMP/E-1/ 39.168 - Galanteria: Zapięcia. W zaskarżonej decyzji na skarżącą i inne przedsiębiorstwa została nałożona grzywna za naruszenie art. 81 WE. W opinii Komisji skarżąca uczestniczyła w uzgadnianiu podwyżek cen oraz wymianie poufnych informacji dotyczących cen, jak również wprowadzała w życie podwyżki cen na rynkach "innych zapięć" oraz urządzeń do ich mocowania.
Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty prawne.
W pierwszej kolejności podnosi ona, że zaskarżona decyzja narusza jej prawo do rzetelnego procesu, ponieważ nie miała ona możliwości zajęcia stanowiska w przedmiocie serii spotkań odbywanych w ramach tzw "grupy Bazylea" i "grupy Wuppertal", na których Komisja oparła swoje zarzuty dotyczące uzgadniania podwyżek cen i wymiany poufnych informacji dotyczących cen oraz wprowadzania w życie podwyżek cen.
Po drugie, skarżąca twierdzi, że zarzucane jej naruszenie prawa kartelowego zakończyło się już na początku 1997 r., kiedy skarżąca przestała uczestniczyć w działalności "grupy Bazylea" i "grupy Wuppertal".
Skarżąca utrzymuje również, że nie można mówić o naruszeniu art. 81 WE, ponieważ Komisja nie udowodniła w wystarczający sposób uczestnictwa skarżącej w jakichkolwiek uzgodnieniach.
Wreszcie skarżąca podnosi, że obliczenie grzywny jest błędne pod względem faktycznym. W tym względzie zaznacza w szczególności, że ustalenia pozwanej są nieprawidłowe zarówno w odniesieniu do czasu trwania domniemanego naruszenia, jak i jego wagi, oraz że kwota nałożonej grzywny jest nieproporcjonalna.
