Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2008 r. - CHEMK i Kuznetskie ferrosplavy przeciwko Radzie i Komisji(Sprawa T-190/08)
(2008/C 197/45)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 2 sierpnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Chelyabinsk elektrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) (Czelabińsk, Rosja) i Kuznetskie ferrosplavy OAO (Nowokuźnieck, Rosja) (przedstawiciel: P. Vander Schueren, lawyer)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej oraz Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia w zakresie w jakim znajduje zastosowanie do skarżących;
– obciążenie Rady kosztami postępowania; lub
– tytułem żądani ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji; oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący podnoszą pięć zarzutów na poparcie wniosku o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 172/2008(1) z dnia 25 lutego 2008 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz żelazokrzemu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, Egiptu, Kazachstanu, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii i Rosji (zwanego dalej "zaskarżonym rozporządzeniem") w zakresie w jakim znajduje zastosowanie do skarżących. Tytułem żądania ewentualnego skarżący wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 lutego, doręczonej im w dniu 3 marca 2008, na mocy której Komisja oddaliła ich wniosek o zawieszenie ceł anytydumpingowych, nałożonych zaskarżonym rozporządzeniem (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją").
Po pierwsze, skarżący twierdzą, że Rada naruszyła art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego(2) (zwanego dalej "rozporządzeniem podstawowym") i naruszyła obowiązek uzasadnienia odmawiając zastosowania realnej marży zysku importera związanego ze skarżącymi w celu obliczenia ich ceny eksportowej.
Po drugie, skarżący twierdzą, że Rada naruszyła zasadę niedyskryminacji oraz art. 6 ust. 7, art. 8 ust. 4 i art. 20 ust. 1 rozporządzenia podstawowego zapewniając macedońskiemu producentowi SILMAK wcześniejsze ujawnienie.
Po trzecie, skarżący twierdzą, że Rada naruszyła art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, popełniając błąd co do prawa i oczywisty błąd w ocenie, uznając, że przemysł wspólnotowy poniósł szkodę.
Po czwarte, skarżący podnoszą, że zaskarżone rozporządzenie jest sprzeczne z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego i dotknięte jest błędem co do prawa, oraz licznymi oczywistymi błędami w ocenie, brakiem należytej staranności oraz odpowiedniego uzasadnienia, gdyż Rada pominęła wpływ innych czynników na sytuację przemysłu wspólnotowego, podważających związek między omawianym przywozem i podnoszoną szkodą jakiej doznał przemysł wspólnotowy.
Po piąte, skarżący podnoszą, że Rada naruszyła ich prawo do obrony odmawiając przedstawienia informacji dotyczących skargi, które uzasadniałyby wszczęcie dochodzenia antydumpingowego.
Ponadto skarżący podnoszą jeden zarzut na poparcie wniosku o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, zgodnie z którym Komisja popełniła błąd co do prawa, oczywisty błąd w ocenie i naruszyła zasady równego traktowania i dobrej administracji oddalając wniosek skarżących o zawieszenie ceł antydumpingowych.
______
(1) Dz.U. 2008 L 55, str. 6.
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996 L 56, str. 1).
