Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. - 2K-Teint i in. przeciwko EBI i Komisji(Sprawa T-336/06)
(2007/C 20/22)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 27 stycznia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: 2K-Teint SARL, Mohamed Kermoudi, Khalid Kermoudi, Laila Kermoudi, Mounia Kermoudi, Salma Kermoudi i Rabia Kermoudi (Casablanca, Maroko) (przedstawiciel: P. Thomas, adwokat)
Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga) i Komisja Wspólnot Europejskich (Bruksela, Belgia)
Żądania strony skarżącej
– Przyjęcie niniejszej skargi i stwierdzenie jej zasadności,
– zobowiązanie EBI do udostępnienia całości dokumentacji dotyczącej pożyczki służącej nabyciu udziałów w kapitale spółki 2K-Teint, w tym korespondencję z BNDE dotyczącą tej sprawy, pod groźbą kary w wysokości 10.000 EUR za każdy dzień zwłoki;
– stwierdzenie, że EBI ponosi odpowiedzialność quasi-deliktową wobec skarżących z powodu błędów, naruszeń, zaniedbań i zaniechań jakich dopuścił się względem skarżących;
– stwierdzenie poniesienia przez skarżących szkody (określonej zgodnie z wskazaniami zawartymi w skardze);
– zarządzenie przeprowadzenia opinii biegłych odnośnie zakresu i zasadności wskazanych szkód;
– zasądzenie od EBI oraz/lub Wspólnoty Europejskiej solidarnie lub in solidum zapłaty na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu wskazanych powyżej przyczyn, przeliczonego na euro (zgodnie z poniższymi wskazaniami) oraz odsetek ustawowych poczynając od złożenia przez skarżących pierwszego pozwu, tj. pozwu wniesionego do Tribunal d'arrondissement de Luxembourg w dniu 17 czerwca 2003 r., do dnia całkowitej zapłaty;
– stwierdzenie, że wyrok, który zostanie wydany będzie podlegał natychmiastowemu wykonaniu niezależnie od środków zaskarżenia oraz bez obowiązku złożenia zabezpieczenia;
– zasądzenie od EBI oraz/lub Wspólnoty Europejskiej solidarnie lub in solidum zapłaty na rzecz skarżących nieuwzględnionej w kosztach postępowania kwoty wydatków w tymczasowej wysokości 12.500 EUR, jakie skarżący ponieśli w związku z kosztami obrony oraz uczestnictwa w rozprawie, obciążenie ich którą byłoby niesłuszne;
– obciążenie EBI oraz/lub Wspólnoty Europejskiej kosztami postępowania;
– zastrzeżenie na rzecz skarżących wszelkich roszczeń, żądań i środków prawnych.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z umową o finansowanie podpisaną w Luksemburgu w dniu 28 kwietnia 1994 r. EBI, działając w imieniu i na rachunek Wspólnoty Europejskiej na podstawie upoważnienia udzielonego przez Komisję Europejską przyznał Królestwu Maroka z tytułu pomocy dotyczącej kapitału obciążonego ryzykiem warunkową pożyczkę przeznaczoną na finansowanie projektów produkcyjnych, głównie w sektorze przemysłowym, w szczególności realizowanych przy udziale przedsiębiorstw (osób fizycznych i prawnych) z Unii Europejskiej [projekt Pręt Global Secteur Financier II (globalna pożyczka dla sektora finansowego II)]. Zgodnie z umową kwota pożyczki EBI dla Maroka podlegała retrocesji w celu finansowania projektów określonych w umowach w formie pożyczek udzielanych przez banki marokańskie, działające w konsekwencji jako finansowe instytucje pośredniczące. Wskazane pożyczki podlegające retrocesji służyły zapewnieniu finansowania przez finansowe instytucje pośredniczące pożyczek lub udziałów w kapitale przedsiębiorstw marokańskich, będących końcowymi beneficjentami. Udzielenie każdej z pożyczek na rzecz przedsiębiorstw powinno było zostać dokonane w formie umowy zawartej między bankiem i przedsiębiorstwem, którego dotyczy objęcie udziałów. Instytucja pośrednicząca była zobowiązana do przedstawienia EBI wniosków o finansowanie udziału lub pożyczki w celu zatwierdzenia go w porozumieniu z państwem marokańskim. EBI był zobowiązany do zawiadomienia państwa marokańskiego o zatwierdzeniu wniosku oraz do przekazania kopii tego zawiadomienia finansowej instytucji pośredniczącej.
W dniu 12 października 1994 r. podpisano umowę o retrocesji między Królestwem Maroka i Banque Nationale pour le Développement Economique (krajowym bankiem rozwoju gospodarczego, zwanym dalej BNDE), który stał się jedną z finansowych instytucji pośredniczących w rozumieniu umowy zawartej między EBI i Królestwem Maroka. W dniu 29 listopada 1995 r. w ramach drugiej linii EBI zawarto umowę pożyczki między BNDE i skarżącymi, z zastrzeżeniem wyrażenia zgody przez EBI oraz otrzymania środków przez BNDE. Umowa dotyczyła częściowego finansowania udziału w spółce 2K-Teint. W piśmie z dnia 14 października 1994 r. EBI udzielił zgody na przyznanie finansowania na realizację projektu 2K-Teint.
W niniejszej skardze dotyczącej pozaumownej odpowiedzialności Wspólnoty skarżący żądają naprawienia szkody, którą ponieśli w wyniku zarzucanego błędnego działania EBI w wykonaniu obowiązków przedstawiciela Wspólnoty w ramach zarządzania rzeczoną pożyczką. Powołują oni w szczególności wyjątkową opieszałość w zakresie przekazania środków z pożyczki, udostępnionej dopiero w lipcu 1997 r., która to okoliczność zmusiła skarżących do zaciągnięcia pożyczki krótkoterminowej w BNDE. Niewypełnienie obowiązków finansowych ciążących na skarżących doprowadziło do wszczęcia przez BNDE postępowania egzekucyjnego przed sądem krajowym. Wyrokiem sądu marokańskiego spółka 2K-Teint została zobowiązana do sprzedaży swego przedsiębiorstwa.
Skarżący powołują przede wszystkim szereg nieprawidłowości, jakich BNDE dopuścił się w zakresie zarządzania środkami wspólnotowymi, o których to nieprawidłowościach powiadomili oni EBI, wzywając go do podjęcia działań. Skarżący zarzucają EBI zaniechanie podjęcia działań w związku z przekazanymi informacjami. Wskazują oni, że EBI był zobowiązany do podjęcia działań, bowiem BNDE działał, o ile nie na podstawie instrukcji jako jego pełnomocnik, to co najmniej jako pozorny pełnomocnik uwzględniając, iż EBI zastrzegł sobie znaczącą rolę w zakresie decyzji dotyczących rzeczonych pożyczek.
Ponadto skarżący utrzymują, że EBI powinien ponieść odpowiedzialność nie tylko za błędy BNDE wynikające z tego stosunku prawnego, lecz również za własne niedociągnięcia i naruszenia. Zarzucają oni EBI brak nadzoru i efektywnej kontroli wykorzystania środków od czasu otrzymania ich przez podmioty marokańskie, co w rezultacie sprzyjało, a nawet potęgowało zarzucane nieprawidłowe działania BNDE. Skarżący zarzucają EBI poważne naruszenia, zaniedbania i zaniechania dotyczące obowiązku ostrożności, staranności i rozwagi w zakresie zarządzania środkami wspólnotowymi.
Skarżący wskazują, że szkody jakie ponieśli pozostają w bezpośrednim związku z zaniechaniami i naruszeniami po stronie EBI. Wnoszą zatem o zobowiązanie EBI do naprawienia rzeczonych szkód.
