Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2007 r. - Republika Włoska przeciwko Komisji(Sprawa T-135/07)
(2007/C 140/63)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 23 czerwca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: G. Aiello, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności w rozumieniu art. 230 WE decyzji zawartej w piśmie z dnia 7 lutego 2007 r., nr ref. 3585 dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa Komisji;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Rząd Republiki Włoskiej wniósł do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich skargę o stwierdzenie nieważności generalnego rozumieniu art. 230 WE decyzji dyrektora generalnego dyrekcji generalnej ds. Rolnictwa Komisji, zawartej w piśmie z dnia 7 lutego 2007 r. nr ref. 3585, która oddala wniosek władz włoskich o przyjęcie, na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa drobiowego(1), wyjątkowych środków wsparcia włoskiego rynku mięsa drobiowego w stosunku do kurcząt ubitych na obszarach dotkniętych ptasią grypą i na których zastosowano środki weterynaryjne ograniczające obrót w okresie od grudnia 1999 r. do września 2003 r.
Rząd włoski podnosi następujące zarzuty:
– Naruszenie zasady niedyskryminacji producentów wspólnotowych z art. 34 ust. 2 akapit drugi WE, jako że strona pozwana przyjęła wyjątkowe środki wsparcia rynku jedynie w odniesieniu do jaj wylęgowych, odmawiając w spornej decyzji zastosowania podobnych środków w stosunku do mięsa drobiowego.
– Nadużycie władzy i oczywisty błędna ocena Komisji.
W tym zakresie strona skarżąca zwraca uwagę na fakt, że aby osiągnąć cel realizowany rozporządzeniem nr 2777/75 Komisja winna była przyjąć wyjątkowe środki wsparcia włoskiego rynku mięsa drobiowego będącego najbardziej dotkniętą częścią sektora drobiu we Włoszech. Odmówiła ona jednak przyjęcia tych środków mimo wielokrotnych wniosków ze strony skarżącej, ograniczając się do przyjęcia środków wsparcia wyłącznie w odniesieniu do sektora jaj wylęgowych - najmniej dotkniętego przez środki ograniczające we Włoszech, a w istocie jedynego, który ucierpiał w Niderlandach. Tym samym wyraźną intencją Komisji było przekazanie producentom niderlandzkim większości dostępnych środków zmniejszając do minimum odszkodowanie przyznane producentom włoskim
– Błędna wykładnia i naruszenie art. 14 rozporządzenia nr 2777/75 oraz oczywiście błędna ocena.
Strona skarżąca jest zadnia, przeciwnie do twierdzeń pozwanej, że art. 14 rozporządzenia, którego sprawa dotyczy, nie ma zastosowania wyłącznie, gdy brak równowagi na rynku wynika z niemożności uzyskania przez producentów z obszarów gdzie zastosowano środki nadzoru i ochrony, dostępu do rynku poza tymi obszarami. W rzeczywistości Komisja miała możliwość przyjęcia wyjątkowych środków wsparcia, aby przywrócić równowagę na rynku dotkniętym ograniczeniami swobodnego obrotu wynikającymi z zastosowania środków mających na celu zwalczanie rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych, bez względu na fakt czy ograniczenia te dotyczyły towarów wprowadzanych na określony obszar lub z nich pochodzących.
– Naruszenie zasad dobrej administracji, bezstronności, równości i przejrzystości.
______
(1) Dz.U. L 282 z 1.11.1975, str. 77
