Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii(Sprawa C-207/07)
(2007/C 140/24)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 23 czerwca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: H. Støvlbæk i R. Vidal Puig, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że ustanawiając art. 1 ust. 1 akapit drugi dekretu królewskiego 4/2006 z dnia 24 lutego zmieniającego czternastą funkcję Krajowej Komisji Energetyki przewidzianej w jedenastej regulacji dodatkowej III. 1 ustawy 34/1998 z dnia 7 października dotyczącej sektora węglowodorów w celu wprowadzenia obowiązku uzyskania wcześniejszego pozwolenia Krajowej Komisji Energetyki na nabycie udziałów w spółkach wykonujących określoną działalność regulowaną w sektorze energetycznym oraz na nabycie określonych aktywów w celu prowadzenia tej działalności, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 56 i 43 traktatu WE.
– Obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1 Przepis hiszpański będący przedmiotem skargi poddaje obowiązkowi uzyskania wcześniejszego pozwolenia Krajowej Komisji Energetyki następujące czynności:
– nabycie udziałów przekraczających 10 % kapitału lub o jakiejkolwiek innej wysokości jeżeli wywiera to istotny wpływ, dokonane przez jakikolwiek podmiot w formie spółki działający w dziedzinie sektora energetycznego bezpośrednio lub poprzez inne spółki należące do tej samej grupy,
– nabycie określonych aktywów w celu prowadzenia tej działalności.
2. Komisja ocenia, że sporny przepis jest niezgodny z art. 56 traktatu WE z następujących powodów:
– nabycie udziałów w spółkach prowadzących działalność w sektorze energetycznym lub nabycie określonych aktywów w celu wykonywania takiej działalności jest "przepływem kapitału" w rozumieniu art. 56 WE,
– obowiązek uzyskania pozwolenia Krajowej Komisji Energetyki stanowi "ograniczenie" w swobodnym przepływie kapitału zasadniczo zakazane na mocy art. 56 WE,
– wskazane ograniczenie nie jest uzasadnione w świetle postanowień traktatu.
3. W szczególności Komisja ocenia, że spornego przepisu nie uzasadnia cel zagwarantowania pewności dostaw energii z następujących względów:
– sporny przepis nie jest adekwatnym środkiem dla zagwarantowania pewności dostaw energii, ponieważ istnieją inne, bardziej odpowiednie środki do osiągnięcia tego celu,
– w każdym razie sporny przepis jest nieproporcjonalny w zakresie, w którym przewidziany obowiązek uzyskania pozwolenia nie ogranicza się do pewnych, szczególnych działań związanych z zarządem spółką zależną lub z aktywami,
– prawo Krajowej Komisji Energetyki do nieudzielenia pozwolenia lub uzależnienia udzielenia pozwolenia od spełnienia dalszych warunków nie podlega obiektywnym i wystarczająco precyzyjnym kryteriom mogącym stanowić podstawę dla zapewnienia skutecznej kontroli sądowej.
Komisja twierdzi, że sporny przepis stanowi również ograniczenie prawa do podejmowania działalności gospodarczej, co jest niezgodne z art. 43 WE. Ograniczenia tego nie uzasadnia również cel zagwarantowania pewności dostaw energii ze względów wskazanych w związku z art. 56 WE.
