Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii(Sprawa C-42/06)
(2006/C 74/15)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 25 marca 2006 r.)
W dniu 27 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez B. Stromsky'ego, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwu Belgii.
Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie, że wprowadzając w regionie Bruxelles-Capital system udzielania zezwoleń dla osób fizycznych i prawnych wytwarzających lub dystrybuujących worki przeznaczone do zbierania odpadów, którego zasady naruszają zasadę proporcjonalności, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 28 i 30 Traktatu WE.
– obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.
Zrzuty i główne argumenty:
Udzielanie zezwoleń dla osób fizycznych i prawnych wytwarzających lub dystrybuujących worki przeznaczone do zbierania odpadów nie jest objęte jakimikolwiek wspólnotowymi przepisami harmonizującymi.
W tej sytuacji ustawodawstwo krajowe ustanawiające zezwolenia dla osób fizycznych i prawnych wytwarzających lub dystrybuujących worki przeznaczone do zbierania odpadów powinno być oceniane w świetle art. 28 i 30 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.
Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, procedura udzielania uprzedniego zezwolenia, taka jak ustanowiona w art. 10a rozporządzenia regionu Bruxelles-Capitale z dnia 15 lipca 1993 r. w sprawie usuwania zebranych odpadów, może ograniczać swobodę przepływu towarów.
Tymczasem, aby taka procedura udzielania uprzedniego zezwolenia była uzasadniona w świetle podstawowej swobody, jaką jest swoboda przepływu towarów, musi ona odpowiadać względom interesu ogólnego uznanego w prawie wspólnotowym oraz pozostawać w zgodności z zasadą proporcjonalności, tj. być odpowiednia do zapewnienia osiągnięcia zamierzonego celu i nie wykraczać poza granice tego, co jest konieczne dla jego osiągnięcia.
Komisja przyznaje, że procedura udzielania zezwoleń może odpowiadać względom interesu ogólnego związanym z ochroną zdrowia pracowników oraz ochroną środowiska.
Komisja uważa jednak, że w niniejszym przypadku zasady procedury udzielania zezwoleń, o których mowa w art. 10a rozporządzenia, nie pozostają w zgodności z zasadą proporcjonalności, ze względu na fakt, że procedura ta nie jest łatwo dostępna.
