Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2006 r. - Município de Gondomar przeciwko Komisji(Sprawa T-324/06)
(2006/C 326/151)
Język postępowania: portugalski
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Município de Gondomar (Gondomar, Portugalia) (przedstawiciele: J. L. da Cruz Vilaça, D. Choussy i L. Pinto Monteiro, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że decyzja Komisji Wspólnot Europejskich C (2006) 3782 z dnia 16 sierpnia 2006 r. dotycząca cofnięcia pomocy finansowej przyznanej z Funduszu Spójności na rzecz projektu nr 95/10/61/07 - Rewaloryzacja Grande Porto/Sul - Subsistema de Gondomar (Portugalia) decyzją Komisji C (95) 3281 z dnia 18 grudnia 1995 r., cofająca w całości przyznaną pomoc w kwocie 7.778.535 EUR przekazanych na realizację projektu i nakazująca skarżącej zwrot kwoty 6.222.828 EUR, jest obarczona oczywiście błędną oceną, jest sprzeczna z rozporządzeniem nr 1164/94(1) oraz zasadami proporcjonalności i pewności prawa, a w konsekwencji,
– stwierdzenie, tytułem żądania głównego, nieważności zaskarżonej decyzji,
– tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części i potwierdzenie prawa skarżącej do całości pomocy z Funduszu Spójności, za wyjątkiem kwoty 537.863 EUR;
– obciążenie Komisji jej własnymi kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez skarżąca.
Zarzuty i główne argumenty
Skarga zmierza do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji n podstawie art. 230 WE, w zakresie w jakim decyzja ta cofa całkowitą pomoc w kwocie 7.778.535 EUR przyznaną na rzecz projektu nr 95/10/61/07 i nakazuje skarżącej zwrot kwoty 6.222.828 EUR.
W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdza, że skarżąca dopuściła się nieprawidłowości w świetle rozporządzenia nr 1164//94 oraz decyzji Komisji C (95) 3281, mocą której udzielono projektowi wsparcia ze Wspólnoty Europejskiej. Nieprawidłowości te dotyczą co do zasady wypłat dokonanych poza okresem kwalifikacji, nieuzasadnionych wydatków oraz faktu, że skarżąca nie ukończyła prac przed końcem ustalonego terminu.
Po pierwsze skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja nie została oparta na wystarczających podstawach i narusza zasadę pewności prawa. Wynika to z faktu, iż Komisja w wielu miejscach oparła zaskarżaną decyzję na niejasnych kryteriach i odrzuciła niektóre argumenty skarżącej bez wskazania przesłanek swoich rozstrzygnięć.
Po drugie skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest obarczona oczywiście błędną oceną stanu faktycznego, ponieważ:
– wszystkie przedstawione przez skarżąca wydatki zostały prawidłowo uzasadnione;
– Komisja niejasno określiła kwoty wymagające uzasadnienia oraz nie dokonała analizy przedstawionych przez skarżącą dowodów na uzasadnienie wydatków;
– Komisja odrzuciła wyjaśnienia skarżącej nie podając konkretnej podstawy prawnej;
– Komisja dokonała błędnej interpretacji przedstawionych jej faktów i dokumentów, wyłączenie w celu wykazania zamiaru defraudacji po stronie skarżącej, podczas gdy zamiar taki nigdy nie istniał.
Po trzecie skarżąca uważa, że cofnięcie pomocy w tych okolicznościach stanowi naruszenie rozporządzenia nr 1164/94, ponieważ: (i) cele rzeczonego rozporządzenia i decyzji Komisji C (95) 3281 zostały osiągnięte (ii) został naruszony art. H załącznika II.
Wreszcie skarżąca twierdzi, że biorąc pod uwagę fakt ukończenia projektu i brak jakiegokolwiek zamiaru defraudacji, zaskarżona decyzja jest sprzeczna z zasadą proporcjonalności oraz art. 11 WE.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1164/1994 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiające Fundusz Spójności.
