Wniosek wniesiony w dniu 21 listopada 2006 r. - Manuel Espinosa Labella i in. (Almería, Hiszpania) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-322/06)
(2006/C 326/149)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Manuel Espinosa Labella i in. (Almería, Hiszpania) (przedstawiciel: Ma .J. Rovira, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności włączenia TZW ES 611 0014 "Artos de El Ejido" do decyzji Komisji dotyczącej regionu śródziemnomorskiego i nakazana wyłączenia tego terenu z wykazu "terenów mających znaczenie dla Wspólnoty", zawartego w tej decyzji;
– ewentualnie, obok wcześniejszego wniosku, stwierdzenie nieważności włączenia posiadłości położonych w miejscowości El Ejido na północ od Santa María del Águila we wspomnianej TZW, lub co będzie miało ten sam skutek, stwierdzenie nieważności włączenia posiadłości rolnych położonych pomiędzy szklarniami na północ od Santa María del Águila;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejszy wniosek został wniesiony przeciwko decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty(1) w zakresie, w jakim uznaje za teren mający znaczenie dla Wspólnoty teren ES 6110014 "Artos de El Ejido", w całości, lub ewentualnie w zakresie, w jakim włączone zostały do tego wykazu określone posiadłości należące do skarżących.
Na poparcie swojego wniosku, skarżące podnoszą, że:
– Strona pozwana nie dokonała, sprzecznie z postanowieniami art. 4 dyrektywy 94/43/WE, odpowiedniej oceny propozycji Królestwa Hiszpanii dotyczącej włączenia "Artos de El Ejido" do wykazu terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty. Twierdzą w tym zakresie, że od chwili, gdy dowiedziały się o tej propozycji, wielokrotnie zwracały się do zajmujących się nim osób w Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Ochrony Środowiska, dowodząc:
– duże zaludnienie tego terenu, które powoduje jego bezużyteczność jako odpowiedniego siedliska dzikich gatunków;
– brak wyznaczenia granic terenu, który zamierza się uznać za TZW, czy też, alternatywnie, nieprawidłowe wyznaczenie jego granic według granic prywatnych posiadłości, a nie według naturalnych cech charakterystycznych terenu;
– brak podstaw naukowych ochrony określonych gatunkach w posiadłościach rolnych położonych w obszarach przemysłowego i intensywnego rolnictwa szklarniowego.
W przypadku spornego TZW, dany obszar nie został wybrany prawidłowo, ponieważ administracja krajowa nie przedstawiła pełnego dowodu naukowego, do którego była zobowiązana. Tymczasem, nawet jeżeli administracja hiszpańska nie uczyniła tego, Komisja powinna była tego zażądać. W tym zakresie podkreśla się, że uzasadnienie decyzji, którą uznaje się dany obszar za obszar godny ochrony, wiąże się ze znacznym dowodem naukowym, który powinien spełniać kryteria ustanowione w załączniku III do ww. dyrektywy.
– Nie zarządzając rozprawy w postępowaniu w sprawie włączenia "Artos de El Ejido" do wykazu TZW i nie udzielając odpowiedzi na pisma skarżących, strona pozwana naruszyła podstawowe zasady postępowania, powodując wyraźną sytuację braku prawa do obrony.
______
(1) Dz.U. L 259 z 21.9.2006, str. 1.
