Skarga wniesiona w dniu 27 października 2006 r. - Lemaître Sécurité przeciwko Komisji(Sprawa T-301/06)
(2006/C 326/129)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Lemaître Sécurité SAS (La Walck, Francja),
(przedstawiciel: adwokat D. Bollecker)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie dopuszczalności wniesionej przez spółkę Lemaître Sécurité skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 sierpnia 2006 r. o zakończeniu postępowania antydumpingowego;
– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 28 sierpnia 2006 r. o zakończeniu postępowania antydumpingowego zgodnie z postanowieniami art. 231 akapit pierwszy WE;
– nakazanie rewizji zamknięcia postępowania antydumpingowego w odniesieniu do obuwia ochronnego;
– zagwarantowanie wykonania wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich zgodnie z art. 233 WE;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na mocy decyzji 2006/582/WE z dnia 28 sierpnia 2006 r.(1) Komisja zakończyła postępowania antydumpingowe dotyczące przywozu obuwia z noskiem ochronnym pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i Indii, w następstwie cofnięcia przez głównego zawiadamiającego o naruszeniu jego zawiadomienia, co było konsekwencją pisma Komisji z dnia 5 lipca 2006 r., w którym stwierdziła ona - po przeprowadzeniu dochodzenia - istnienie dumpingu w odniesieniu do obuwia ochronnego, odmawiając jednak nałożenia ceł antydumpingowych ze względu na brak interesu po stronie Wspólnoty Europejskiej w ich nałożeniu. Skarżąca spółka, europejski producent obuwia ochronnego, utrzymuje, że wskutek przywozu obuwia pochodzącego z Chin i Indii i w braku środków podjętych w celu przywrócenia uczciwej konkurencji ponosi ona szkodę o charakterze ekonomicznym i strategicznym.
Na poparcie skargi skarżąca spółka podnosi trzy zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczy niedostatecznego uzasadnienia polegającego na tym, że jej zdaniem Komisja nie przedstawiła w sposób jasny i jednoznaczny powodów, dla których odmówiła przyjęcia środków antydumpingowych.
Zarzut drugi jest oparty na naruszeniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 384/96(2) w związku z art. 2, 3 ust. 1 lit. m), art. 127 akapit drugi i 157 akapit pierwszy WE polegającym na tym, że Komisja nie dokonała w niniejszym przypadku prawidłowej oceny istnienia wspólnotowego interesu w przyjęciu środków antydumpingowych.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca spółka twierdzi, że Komisja - uznając wyraźnie istnienie dumpingu w odniesieniu do obuwia ochronnego i odmawiając podjęcia środków w celu jego usunięcia - naruszyła zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.
______
(1) Dz.U. 2006, L 234, str. 33.
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, Dz.U. 1996, L 56, str. 1, zmienione po raz ostatni rozporządzeniem (WE) nr 2117/2005, Dz. U. L 340, str. 17.
