Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2005 r. przez Coats Holdings Limited i J & P Coats Limited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-36/05)
(2005/C 93/62)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 16 kwietnia 2005 r.)
W dniu 31 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Coats Holdings Limited z siedzibą w Uxbridge (Zjednoczone Królestwo) i J & P Coats Limited z siedzibą w Uxbridge (Zjednoczone Królestwo) reprezentowanych przez W. Sibree i C. Jeffs, solicitors, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżące wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 26 października 2004 r. w sprawie COMP/F 1/38.338/PO Needles Doc. C(2004) 4221 (końcowy);
– ewentualnie, stwierdzenie nieważności tej decyzji w częściach, co do których Sąd uzna, iż Komisja ich nie udowodniła lub które są dotknięte oczywistym błędem lub niewłaściwym uzasadnieniem;
– uchylenie lub obniżenie grzywny nałożonej na skarżące;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, iż w okresie pomiędzy 10 września 1994 r. a 31 grudnia 1999 r. skarżące, wśród innych przedsiębiorstw, naruszyły art. 81 ust. 1 WE poprzez uczestnictwo w praktykach uzgodnionych i zawarciu szeregu umów o charakterze trójstronnym, których celem i skutkiem był (i) podział europejskiego rynku pasmanterii metalowej prowadzący do podziału rynku produktowego pomiędzy rynkiem igieł do szycia ręcznego i igieł specjalnych a szerszymi rynkami igieł i innymi rynkami pasmanterii metalowej oraz (ii) podział europejskiego rynku igieł prowadzący do geograficznego podziału rynku igieł.
Na poparcie swojej skargi skarżące powołują się przede wszystkim na szereg oczywistych błędów w ocenie po stronie Komisji. Skarżące nie kwestionują wniosków Komisji w odniesieniu do istnienia kartelu pomiędzy innymi przedsiębiorstwami wymienionymi w zaskarżonej decyzji. Jednakże skarżące podnoszą, iż wnioski Komisji, jakoby skarżące również uczestniczyły w tym samym kartelu, są oparte na domysłach, bezzasadnych konkluzjach, licznych zwykłych błędach co do faktów oraz szeregu naciągniętych interpretacji zdarzeń. Skarżące uważają, że błędy Komisji są nieuniknione, ponieważ prowadziła ona wadliwe dochodzenie, podczas którego nie zadała skarżącym wielu istotnych pytań dotyczących odnośnych spotkań i porozumień i nie doceniła handlowego kontekstu, w jakim działały skarżące i który doprowadził je do zawarcia w pełni prawidłowych umów dotyczących sprzedaży przedsiębiorstwa i późniejszej dostawy igieł.
Ponadto skarżące podnoszą, iż nawet gdyby Sąd utrzymał w całości lub w części rzekome naruszenie, grzywna powinna być znacznie obniżona. Według skarżących Komisja nałożyła na nich taką samą grzywnę jak na innego uczestnika, mimo że nawet według wersji wydarzeń przedstawianej przez Komisję skarżące odegrały jedynie nieznaczną rolę w porównaniu do innych przedsiębiorstw. Skarżące twierdzą również, iż grzywna ta jest rażąco nieproporcjonalna do ich obrotu na rynku igieł - jedynym rynku, na który ich udział mógł wywierać jakikolwiek wpływ, a w związku z tym rażąco nieproporcjonalna do ich wszelkich korzyści ekonomicznych oraz szkody dla konsumentów.
